Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 12 november 2016

Filmrecensie: 170 Hz (2011), Joost van Ginkel



Volwassen doen valt voor dove tieners nog niet zo mee

Joost van Ginkel vertelt met de film 170 Hz het bewogen en intense liefdesverhaal van de knappe, zestienjarige Evy en de drie jaar oudere automonteur Nick. Bijzonder daaraan is dat ze beiden doofstom zijn en met gebaren met elkaar communiceren. In de film wordt daaraan ingespeeld door alle teksten die uit hun hoofden komen met een wazig soort onderwatergeluid weer te geven. Het schijnt dat sommige doven dit uit de wereld der horenden opvangen.

De film begint en eindigt met Evy in bad. Ze kijkt niet gelukkig en overziet hetgeen voorbij is.

Er komt meer water in de film voor dan in de badkuip alleen. Evy en Nick zijn beiden verdienstelijke zwemmers. De perfecte schoolslagen van Evy worden fraai in beeld gebracht. Nick beoefent waterpolo. Als hij eens in de kleedkamer geplaagd wordt door jongens van de tegenstander, houdt hij een van hen vlak voor het einde van de wedstrijd met zijn benen fors in de houdgreep onder water. De jongen neemt wraak door de motor van Nick in de fik te steken.

Ook Evy voelt zich niet erg gelukkig in haar leven. De keurige vader van Evy keurt de relatie met de minder ontwikkelde Nick af en geeft haar een klap in het gezicht. Nick vraagt Evy of ze met hem wil vluchten. Hij heeft zijn zinnen gezet op een oude onderzeeër die als een gepensioneerde zeebonk in de haven ligt. Evy gaat accoord. Ze wil pas terugkeren als ze vijf maanden zwanger is en de ouders voor een voldongen feit stellen. Nog voor de afgesproken tijd rijdt Nick met de nieuwe Mercedes van zijn vader naar Evy toe. Ze gaan daarmee naar de oever waar een motorbootje klaar ligt om hen naar de duikboot te brengen, waar Nick voor kapitein mag spelen.

Volwassen doen valt voor twee dove tieners nog niet zo mee. Terugkerend onderwerp tussen de twee is de vraag waarom Nick op stel en sprong wegwilde. De kijker krijgt daar langzamerhand vat op, maar het geduld van Evy wordt zwaar op de proef gesteld. Een moment van zwakte leidt tot ruzie tussen de twee, die aanvankelijk met een fikse vrijpartij wordt bezworen, maar de positieve uitkomst van de zwangerschapstest is daarna helaas geen vreugdevolle gebeurtenis meer. Uiteindelijk is de weigering van Nick om terug te keren naar de wal reden voor Evy om zelf terug te zwemmen. Het afscheid is zo dramatisch dat het in Grieks treurspel zou passen.

Van Ginkel filmt niet chronologisch maar toont korte fragmenten, die tesamen met de flashbacks een completer beeld opleveren dan een aansluitende reeks filmbeelden gedaan zou hebben. De stilering geeft een extra dimensie aan de film, bijvoorbeeld als Evy tussen haar ouders aan de immense eettafel zit. Gaite Jansen speelt een sterke rol als Evy. Haar voorkeur voor citroenen heeft Evy sinds haar achtste toen ze een sirenengezang hoorde dat haar deed denken aan citroenijs. Zuur en puur. Door de vele stiltes in de film komen de beelden en de psychedelische geluiden die soms doen denken aan een rangeerstation en een andere keer aan een verkeerd afgestelde microfoon, hard bij de kijker binnen.

Hier de trailer van 170 Hz en een gesprek met Van Ginkel in de Volkskrant.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten