Volwassen doen valt voor dove tieners nog niet zo mee
Joost van Ginkel vertelt met de film 170 Hz het bewogen en intense liefdesverhaal van de knappe, zestienjarige
Evy en de drie jaar oudere automonteur Nick. Bijzonder daaraan is dat ze beiden
doofstom zijn en met gebaren met elkaar communiceren. In de film wordt daaraan ingespeeld
door alle teksten die uit hun hoofden komen met een wazig soort onderwatergeluid
weer te geven. Het schijnt dat sommige doven dit uit de wereld der horenden
opvangen.
De film begint en eindigt met Evy in bad. Ze kijkt niet
gelukkig en overziet hetgeen voorbij is.
Er komt meer water in de film voor dan in de badkuip alleen.
Evy en Nick zijn beiden verdienstelijke zwemmers. De perfecte schoolslagen van
Evy worden fraai in beeld gebracht. Nick beoefent waterpolo. Als hij eens in de
kleedkamer geplaagd wordt door jongens van de tegenstander, houdt hij een van
hen vlak voor het einde van de wedstrijd met zijn benen fors in de houdgreep onder
water. De jongen neemt wraak door de motor van Nick in de fik te steken.
Ook Evy voelt zich niet erg gelukkig in haar leven. De keurige
vader van Evy keurt de relatie met de minder ontwikkelde Nick af en geeft haar
een klap in het gezicht. Nick vraagt Evy of ze met hem wil vluchten. Hij heeft
zijn zinnen gezet op een oude onderzeeër die als een gepensioneerde zeebonk in
de haven ligt. Evy gaat accoord. Ze wil pas terugkeren als ze vijf maanden zwanger
is en de ouders voor een voldongen feit stellen. Nog voor de afgesproken tijd rijdt
Nick met de nieuwe Mercedes van zijn vader naar Evy toe. Ze gaan daarmee naar
de oever waar een motorbootje klaar ligt om hen naar de duikboot te brengen,
waar Nick voor kapitein mag spelen.
Volwassen doen valt voor twee dove tieners nog niet zo mee. Terugkerend
onderwerp tussen de twee is de vraag waarom Nick op stel en sprong wegwilde. De
kijker krijgt daar langzamerhand vat op, maar het geduld van Evy wordt zwaar op
de proef gesteld. Een moment van zwakte leidt tot ruzie tussen de twee, die
aanvankelijk met een fikse vrijpartij wordt bezworen, maar de positieve uitkomst
van de zwangerschapstest is daarna helaas geen vreugdevolle gebeurtenis meer. Uiteindelijk
is de weigering van Nick om terug te keren naar de wal reden voor Evy om zelf
terug te zwemmen. Het afscheid is zo dramatisch dat het in Grieks treurspel zou
passen.
Van Ginkel filmt niet chronologisch maar toont korte fragmenten,
die tesamen met de flashbacks een completer beeld opleveren dan een
aansluitende reeks filmbeelden gedaan zou hebben. De stilering geeft een extra
dimensie aan de film, bijvoorbeeld als Evy tussen haar ouders aan de immense eettafel
zit. Gaite Jansen speelt een sterke rol als Evy. Haar voorkeur voor citroenen heeft
Evy sinds haar achtste toen ze een sirenengezang hoorde dat haar deed denken
aan citroenijs. Zuur en puur. Door de vele stiltes in de film komen de beelden
en de psychedelische geluiden die soms doen denken aan een rangeerstation en
een andere keer aan een verkeerd afgestelde microfoon, hard bij de kijker binnen.
Hier
de trailer van 170 Hz en een gesprek met Van Ginkel in de Volkskrant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten