Groots vertolker van menselijke gevoelens
De documentaire Leonard
Cohen – I’m your man bouwt voort op een concert dat in januari 2005 in
Sydney werd gegeven als eerbetoon aan Leonard Cohen. De popmuzikanten zien en
horen we terug in de documentaire die wordt aangevuld met interviews en beelden
uit het leven van de legendarische dichter en zanger Cohen (Montreal, 1934) die
op 7 november j.l. overleed.
Nick Cave opent met I’m
your man. Hij vertelt dat hij in zijn jeugd zeer onder de invloed van Cohen
stond. Zijn muziek veranderde zijn leven. U2 lid The Edge noemt zijn teksten
profetisch en Bono zijn werk als songwriter een ambacht, waar hij zich niet
gemakkelijk van af maakte. In de dichterlijke scene in Montreal was men zeer
kritisch op elkaars teksten. De joodse Cohen werd geïnspireerd door de diensten
in de synagoge, maar ook door stripboeken. Schrijven is volgens hem een taak
die men elke dag weer moet volbrengen, ook al is het resultaat niet altijd om
over naar huis te schrijven. Het wordt gemakkelijker als men niet te veel
verwachtingen heeft. The Handsome Family bezingt dat in A thousand kisses deep.
Rufus Wainwright leerde Cohen kennen via zijn dochter Lorca.
Hij zag eerst een man in onderbroek die in de keuken een gewond vogeltje voedde
en daarna een man in een maatpak. Omdat de vader van Cohen in de kledingindustrie
werkte, voelde Cohen zich meer op zijn gemak in een pak dan in een
spijkerbroek. Wainwright zingt samen met zijn zus Martha Everybody knows. De ontboezeming van Cohen over een vriendin van
een vriend die hij probeerde te verleiden met een gedicht wordt door Martha
fraai vertolkt in The traitor.
De dood van zijn vader op negenjarige leeftijd aanvaardde
Cohen als een levensfeit. Hij leest voor uit het voorwoord van de Chinese editie
van zijn boek Beautiful losers en
stelt zich daarin heel bescheiden op. It
will be your will, zingt Antony net zo ingetogen en Beth Orton vervolgt met
de prachtige ballade Sisters of mercy.
Minder bescheiden was Cohen na zijn vertrek naar New York in het Chelsea Hotel.
Zijn moeder kon zijn seksuele uitspatting met Janis Joplin, bezongen door Rufus
Wainwright in Chelsea hotel nr. 2,
niet waarderen en zelf zegt hij dat het een uitzondering was. Ook de
kwalificatie womanizer moeten we volgens hem met een korrel zout nemen.
Suzanne, gezongen
door Nick Cave en bijgestaan door de backvocals van Perla Batalla en Julie
Christensen, was de vrouw van een vriend. De tekst is maar deels op de
werkelijkheid gebaseerd. Het album Death
of a ladies man (1977) kwam uit in een nare tijd waarin Cohen van zijn
vrouw en kinderen scheidde. Hij werkte samen met Phil Spector maar kreeg geen
greep op de plaat, die later door de punkbeweging omarmd werd. Javis Cocker
zingt het nummer I can’t forget van
dat album: I can’t forget but I don’t know what. Daarna raakte Cohen
aangetrokken door het zenboeddhisme. Hij kreeg les van Roshi en liet zich
wijden tot monnik. Hij leerde dat er meer versies van hemzelf waren buiten de
versies die hij al kende. Perla Batalla en Julie Christensen bezingen in Anthem het luiden van de klokken die nog
geluid kunnen worden.
Bono was weg van het nummer Hallelujah. Cohen vertelt over een verhaal uit de Bagwa Gita waarin
een generaal op een strijdwagen zich realiseert dat het leven een spel is dat
geregisseerd wordt door de goden en dat hij zijn lot moet aanvaarden. Tenslotte
brengt Cohen Tower of song ten gehore
samen met U2. Bono zegt dat Cohen ondanks zijn somberheid over de wereld met
zijn schoonheid van zijn werk de waarheid diende. Dat hij moge rusten in vrede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten