Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 4 november 2016

Hillary Clinton – a woman on the edge (2016), documentaire van Willam Karel


Door tegenslagen geplaagde presidentsvrouw werd een harde tante

De Franse filmregisseur William Karel (Bizerte, 1940) heeft een fijne neus voor politieke portretten, zoals we al zagen in zijn documentaire Great expectations (2012) over Barack Obama. Zoals gewoonlijk portretteert hij Hillary ook weer aan de hand van mensen uit de media en biografen als Carl Bernstein. Daarnaast komt ook haar vriendin Melanne Verveer vaak aan het woord. Hilary Clinton zou het goed doen in een koningsdrama van Shakespeare. Een vrouw die de ene tegenslag na de andere te verduren krijgt maar nooit versaagt. Karel sloot de documentaire afgelopen zomer af, zodat de laatste beschimpingen aan haar adres niet zijn meegenomen, maar Karel neemt aan dat Hillary tot aan de verkiezingen a woman on the edge zal blijven.

Volgens Verveer heeft Hillary, sinds ze in 1992 in het Witte Huis terecht kwam, altijd een moeizame relatie met de pers gehad. Veel charisma heeft ze niet. Haar politieke bevlogenheid werd haar niet in dank afgenomen. Haar plannen om de gezondheidszorg te hervormen werden beschimpt, zoals Michael Moore in Michael Moore in Trumpland nog eens fijntjes vaststelde. Ze ging zelf ook niet handig om met de schandalen die steeds weer opdoken. Haar man Bill handelde evenmin handig. Op een vraag over zijn relatie met Jennifer Flowers in de tijd dat hij gouverneur van Arkansas was, luidde zijn antwoord ontkennend. Het was maar gelukkig dat Hillary achter hem bleef staan, anders was hij nooit president geworden. Stand by your man, zingt Tammy Wynette dan ook heel toepasselijk.

Hillary was woedend toen zij vanwege haar politieke bemoeienis een toontje lager moest zingen. Daarbij kwam nog de aanklacht van Paula Jones over een seksuele relatie met Bill. De laatste ontkende eerst maar trof later een schikking van een miljoen dollar. Daardoor kwam wel weer de seksuele relatie met Monica Lewinsky naar buiten. Bill hield een persconferentie waarop hij stellig beweerde dat er niets aan de hand was, maar moest een half jaar later erkennen dat er bewijs was voor zijn bedrog. Verveer zegt dat dit een droevige tijd was. We zien een foto van het stel met dochter Chelsea tussen hen in. Ze konden elkaar geen hand meer geven. De Republikeinen wilden een afzettingsprocedure maar konden daarvoor geen meerderheid vinden. Hillary van haar kant oogstte lof voor haar standvastigheid. Daardoor kon ze het brengen tot senator van de staat New York.

Om haar verkiezing te bevorderen klopte ze aan bij Trump. Ze ging met Bill zelfs naar zijn bruiloft met het Sloveense fotomodel Melanie in 2005 in de hoop dat ze daar andere geldschieters zouden treffen. De Clinton Foundation wordt een voorwendsel genoemd om de eigen kas te kunnen spekken. In 2008 nam ze de handschoen op tegen Barack Obama, maar veel kans maakte ze niet. Ze maakte een uitglijder door te suggereren dat zij doorging met campagne voeren omdat Obama wel eens vermoord kon worden. Obama sloot haar daarop uit van het vice presidentschap. Haar functie als minister van Buitenlandse Zaken was vooral representatief. Tijdens een verhoor over de aanslag op de Amerikaanse ambassade in Benghazi werd ze ziek. Ze trad af en kwam pas twee jaar later, in april 2015, terug om zich opnieuw kandidaat te stellen voor het presidentschap. De provocerende en onvoorspelbare Trump is een moeilijke tegenstander voor haar. Ze kon niet veel met het feit dat politiek steeds meer een circus werd, hetgeen door de media bevorderd werd.

Tijdens een hoorzitting over de vier gedode Amerikanen in Benghazi toonde ze zich strijdbaar. Ze werd vrijgesproken, maar kon niet voorkomen dat een onbeveiligd email account boven water kwam, hetgeen haar vooral de laatste maand weer parten speelt Het roept twijfels op over haar betrouwbaarheid, net als de gigantisch dure lezingen voor Goldman Sachs. Ook haar gezondheidstoestand wordt in twijfel getrokken. Na Ronald Reagan zou ze de oudste president worden, maar anderzijds wordt ze getypeerd als een harde tante. Na alle schandalen en tegenslagen kan dat ook niet anders.  

Hier de site van Zed met een teaser en verdere informatie, hier mijn verslag van de documentaire Great expectations, hier mijn verslag van Michael Moore in Trumpland, hier Tanmy Wynette met het nummer Stand by your man.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten