Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 22 november 2016

Erdogan’s aanhang, Tegenlicht, 20 november 2016


Tegenstelling tussen vader- en moederland schreeuwt om verzachting

De geest lijkt uit de fles. Overal in de wereld heerst een sfeer van haat en verdeeldheid. Ook in Nederland. De recente actie tegen de nieuwbakken politica Sylvana Simons is een triest dieptepunt. De oproer van Erdogan aan Turken om de straat op te gaan na de, volgens hem, verijdelde coupe poging, heeft hieraan meegewerkt. Het inspelen op sentimenten is echter een weinig productieve weg om tot oplossingen te komen voor problemen in de wereld en in Nederland. Het is te hopen dat de sfeer tijdens de meet-ups hier niet onder te lijden heeft en dat er een begin wordt gemaakt met meer vredelievendheid. De urgente ecologische problemen vragen namelijk om eensgezindheid.

Regisseur Halil Özpamuk onderzoekt wat er schuil gaat achter de massale steunbetuiging aan het Turkse bewind door de Nederturken. De gespannen verhouding tussen vaderland Nederland en moederland Turkije splijt de ziel van vele Erdogan aanhangers.

Abdurrahman woont in een achterstandswijk in Rotterdam en heeft daar een sigarenwinkel, annex reparatiezaakje voor mobiele telefoons. Zelf voelt hij zich ook een reparateur van menselijke zielen. Hij praat met klanten over het Ottomaanse rijk waar hij zelf een groot voorstander van is. Erdogan is volgens hem de man die alles kan. In politiek opzicht schaart hij zich achter de nieuwe partij van PvdA afvallers Denk. Hij gaat op het eind zelfs naar Mogadishu om eten uit te delen aan de armen.

De Marokkaan Mohamed vindt de economische toestand in Turkije dankzij Erdogan sterk verbeterd. Het zou Europa volgens hem sieren om de president een hart onder de riem te steken door hem onvoorwaardelijk te steunen. Hij vindt de houding van Europa dan ook maar slap.

Hüseyin is taxichauffeur in Amsterdam en woont sinds 1979 in Nederland. Tijdens de lunch discussieert hij met een Marokkaan die Erdogan geen goede islamitische leider vindt. Meer een fopspeen met een islamitisch jasje aan.

Yusuf woont in Wateringen, komt uit de Schilderwijk en heeft daar een halal restaurant. De politieke discussies zijn daar niet van de lucht. Zelf praktiseert hij zijn geloof niet maar voedt zijn kinderen wel als zodanig op. Ze gaan naar de moskee, voetballen op zaterdag en zitten op een christelijke school. Hij zegt dat er een diep instinct naar boven kwam na de emotionele oproep van Erdogan om steun te betuigen aan de democratie. Ook hij is teleurgesteld in de slappe houding van Nederland. Hij ziet in Erdogan een sterke leider die weet wat er moet gebeuren. Volgens hem is dat geheel naar de wens van de Turken. Het is treurig dat zijn moeder na veertig jaar nog steeds geen Nederlands spreekt.

Het gevoel van onbehagen is groot onder de Nederturken, zo horen we in de gesprekken die Hüseyin voert. Veelal voelt men zich hier niet geaccepteerd. Gelukkig is er nu de PvdA afsplitsing Denk., die het voor hen opneemt. Hüseyin voert actie tegen de felle bewoordingen waarmee Ebru Umar zich in de media over Erdogan heeft uitgelaten. Hij heeft zelfs een klacht ingediend, in Turkije wel te verstaan, want in Nederland doet men daar niets mee. Hij bezoekt een herdenkingsdienst voor de slachtoffers van de coupe. Daar spreekt een Turkse minister van de AK partij die het vuur nog eens oprakelt.  

Hier meer over de uitzending op de site van Tegenlicht, hier de gasten in Pakhuis de Zwijger, die woensdagavond a.s. zullen praten over depolarisatie en daaronder ook nog drie lezenswaardige artikelen over dit onderwerp.

2 opmerkingen:

  1. Een Nederlander zal nooit begrijpen wat het is om een Turk in Nederland te zijn. Ze hebben niet eens door dat ze treiteren. Dat ze pesten. Ze zijn zelf geen target. Ze voelen niks. Ze roepen geitenneuker, idioot, en weet ik veel wat, maar voelen niet wat de ander voelt. Ze gooien met drol in andermans gezicht, maar voelen niet hoe het is om uitgesmeerde drol in je mond in je ogen te hebben.
    In de media in de kranten, dag in dag uit. Turken hebben er schijt genoeg van. Ik vind Turken echt netjes echt beleefd. Als ze hetzelfde zouden doen als die Nederlanders die hen vernederen kleineren vies aankijken.. misschien moeten ze dat gewoon doen. Hen behandelen zoals ze ons behandelen. Dit is wat jullie willen? Hier voor je. Het tijd voor ons om ons rug te keren. We blijven niet achter hun kont aanlopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Metin Kulunk is al vanaf zijn 14'de bezig voor de samenleving. Hij heeft in verschillende steden gewoond. In het oosten, in Istanbul. Hij heeft heel veel betekend voor kinderen, jongeren en ouderen. Hij heeft een visie en een doel, vol liefde en respect. Wat een contrast met die haatdragende racistische islamfobe niveau loze Hollanders. Wat een verschil!! Hij heeft zoveel kennis, ervaring, kent het leven. Hij is tijdens de eerdere coup in de gevangenis gegooid en gemarteld. En hij blijft doorgaan met het helpen van mensen. Wat een wil wat een kracht. Welgemanierd, wijs..
    wat een verschil met die broekies in de Tweede kamer. Nee, ik heb respect voor mensen met karakter, met persoonlijkheid. https://www.youtube.com/watch?v=fuitG55zLc8

    BeantwoordenVerwijderen