Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 11 november 2016

Filmrecensie: Wake in fright (1971), Ted Kotcheff


Meesterwerk doordrenkt van alcohol

De Canadese regisseur Ted Kotcheff (1931, links boven op de poster) heeft in zijn leven films gemaakt waarbij geweld een belangrijke rol speelde, zoals in Rambo (1982) met Sylvester Stallone. Elf jaar eerder maakte hij een meesterwerk waarin angst en geweld gesitueerd zijn in de Australische outback. Daar werkt een leraar uit Sydney, John Grant geheten. Op het moment dat de zomervakantie begint, in onze kersttijd, wil Grant met de trein terug naar zijn geliefde Robyn. Hij ziet haar in zijn verbeelding al sensueel in een laag uitgesneden badpak aan het strand, maar bereikt haar niet.

In een film met prachtige beelden zien we de net Engels pratende Grant (een mooie rol van Gary Bond) steeds meer verloederen. Het biertje dat hij drinkt met caféhouder Charlie in zijn standplaats Tiboona is nog tot daar aan toe, maar als hij tussendoor een nacht doorbrengt in Bundanyabba slaan alle stoppen door. Hij boekt een kamer in een verlopen hotel met een receptioniste die al niet helemaal lekker is en steeds water over haar huid wrijft om de hitte te verdragen. Vervolgens komt hij in de plaatselijke bar in contact met politieagent Crawford. Deze houdt wel van een glas bier. Het is tenslotte vrijdagavond.

Wonderlijk is een moment in de volle bar waarin op een scherm de gevallenen worden herdacht. Iedereen is daarbij stil en staat pal, waarna het leven en zuipen weer gewoon door gaat. Crawford neemt Grant mee naar een eethuis waarin ook gegokt wordt. Een simpel spelletje kruis of munt waarmee veel geld te verdienen valt. Doc Tydon (Donald Pleasance), een arts die door de alcohol aan lager wal is geraakt, zit aan een tafeltje en houdt de score bij. Hij eet het deel van de maaltijd die Grant laat staan.

Grant besluit een gokje te wagen en wint fors. In zijn hotelkamer bedenkt hij dat als hij nog even doorgaat, zijn schoolboeken niet meer nodig heeft. Zoals te verwachten is, verliest hij al zijn geld en wordt gedesillusioneerd wakker. De oudere Tim Heynes ontfermt zich over hem in een bar en neemt hem na een glas whisky mee naar huis, waar de onvermijdelijke kerstboom in de huiskamer staat. De man weerstaat de mededeling van zijn dochter Jeanette dat het eten klaar staat, want eerst moet er een aperitief gedronken worden. Als de vrienden Dick en Joe binnenvallen is het hek van de dam. Grant vindt al die drukte te veel en houdt zich bezig met Jeanette die niet vies is van een vrijpartij, maar teleurgesteld wordt als Grant op een rustige plek in de buitenlucht opeens moet overgeven.

Inmiddels is ook Doc van de partij. Grant wordt wakker in diens sjofele woning. Hij wil weg maar kan niet en gaat mee op een jachtpartij met Doc, Dick en Joe (zie afbeelding linksonder), die beestachtig verloopt. Het geknal op kangoeroes doet pijn aan de oren, maar volgens de aftiteling is alles met inachtneming van de regels voor de jacht verlopen. De jacht ontaardt echter in een vreselijke orgie, waarbij het onmogelijk is zelf ook maar een borrel te nemen. De nadorst van Grant is zeer overtuigend. Net als het eind van de film waarin hij probeert een lift naar Sydney te krijgen.

Wake in fright is gebaseerd op de gelijknamige roman van Kenneth Cook.

Hier de trailer van de nieuwe release in 2013. De film uit 1971 is in zijn geheel op YouTube te zien.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten