Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 11 november 2016

Bag it (2010), documentaire van Suzan Beraza


Mens en dier komen om in het plastic

Gisterochtend berichtte de Volkskrant over een onderzoek in Science waaruit blijkt dat zeevogels zoals de albatros op plastic in zee afkomen omdat het de geur van voedsel heeft. Het herinnerde me aan een fragment uit de documentaire Bag it uit 2010 waarin we zien hoe de jongen van deze prachtige vogels dood aan het strand liggen. Toen wist niet nog niet dat de geur van het plastic de boosdoener was, maar de geur is ook niet het enige gevaar. Zeeschildpadden zien plastic zakjes aan voor kwallen die ze smakelijk vinden, vissen consumeren veel kleine stukjes plastic worden omdat ze denken dat het plankton is. Zeehonden sterven net als de zeeschildpadden en de albatrossen van alle plastic in hun maag, zelfs de mens blijft niet buiten schot. 

De betekenis van Bag it is tweeledig: enerzijds doet men iets in een tasje, anderzijds houdt men ergens mee op. Job Berrier, die in Colorado woont,
wijst vooral op de tweede betekenis. Sinds hij een zijn vrouw een kind verwachten, is het voor hem belangrijk om te onderzoeken wat gezond is en wat niet. Het zet hem aan om een onderzoek naar ons excessieve gebruik van plastic zakjes, die voor een deel in de oceaan terechtkomen en daar in enorme drijvende afvalbelten, twee keer zo groot als Texas, ronddraaien. Deels wordt het plastic door het zonlicht afgebroken. De plastic soep, die ontstaat is een gevaar voor de gezondheid van dier en mens.

In het begin van de documentaire moest ik denken aan een brief die ik ooit in 1976 kreeg van een Engelse vriendin die naar Duitsland was verhuisd om daar te gaan werken in een taleninstituut. Ze verwonderde zich over het enorme gebruik van plastic zakjes in winkels. Inmiddels is het daar, net als in Nederland, wel anders gesteld. Berrier vindt het in ieder geval winst dat plastic zakjes niet meer gratis worden verstrekt en dat veel plastic wordt gerecycled. Een streepje onderaan een petfles geeft aan hoeveel keer de fles al gebruikt is. Daarmee zijn we er echter nog niet. Het is veel beter om geen plastic te gebruiken en de productie ervan te verminderen, al was het alleen maar om de oceanen, het blauwe hart van de aarde, niet verder aan te tasten. 

Hoewel er sinds 2010 de nodige vooruitgang is geboekt op het gebied van week- en hardmakers, die een negatieve invloed hebben op de menselijke gezondheid, de hormoonhuishouding verstoren en verantwoordelijk zijn voor een ongewenste feminisering van het mannelijk geslacht, blijft de productie van plastic alleen maar toenemen. Science spreekt van een jaarlijkse productie van 300 miljoen ton waarvan tussen de 5 en 13 miljoen ton in zee terecht komt, maar op site van Hetkanwel zegt men dat het bij de laatste cijfers om dagelijkse hoeveelheden gaat. Dat komt onder andere door plastic waterflesjes en disposables als de plastic gecoate koffiebekers van Starbucks. Drink from the sink, zegt een vrouw in de documentaire dan ook. Ze noemt Evian naïve en gebruikt gewoon weer stukken zeep in plaats van een handpompje.

Het argument dat plastic veel olie kost is in zes jaar minder van belang geworden, maar des te belangrijker is het om het gebruik van plastic terug te dringen. Niet alleen om slechte arbeidsomstandigheden in Azië ,waar veel van ons plastic gesorteerd wordt, te voorkomen. We hoeven niet te veel te verwachten van de American Chemistry Council. Die wilde niet eens reageren op het verzoek van Berrier om een gesprek. De uitkomsten van zijn onderzoek zijn vooral schokkend omdat de productie en consumptie van plastic pas in de jaren vijftig op gang gekomen is en dat inmiddels onze hele natuurlijke omgeving ermee vol ligt. Berrier roept op om eenvoudiger te gaan leven. 

Hier de trailer, hier meer feiten op de site van de Plastic Soup Foundation, hier de site van Hetkanwel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten