Romantisch drama over een Brits stel in het China van de
jaren twintig
Het eerste beeld (zie de foto hiernaast) spreekt meteen boekdelen. De jonge Walter Fane
en zijn vrouw Kitty zitten in de regen op hun koffers langs de kant van de weg en wachten op verder
vervoer naar de woning in Shanghai die ze zullen betrekken. In een flashback
zien we hoe het stel elkaar twee jaar eerder heeft ontmoet. De vader van Kitty heeft
Walter op een partijtje uitgenodigd omdat hij zijn dochter een man wil helpen en
de afgestudeerde microbioloog een goede partij voor haar is. Walter is meteen
verliefd op de ranke, sensuele Kitty. De laatste kan nauwelijks meer terug en
dat wreekt zich later. Dat is al meteen duidelijk in het openingsshot.
In de woning in Shanghai staat geen piano. Ze spelen een
spelletje kaart tot ze daar genoeg van krijgen. Om de verveling het hoofd te
bieden gaan ze op bezoek bij de Townsends. Charles Townsend is meteen verkikkerd
op Kitty en dat is wederzijds. Walter kan dat niet zetten. Hij wil naar een
gebied waar een cholera epidemie heerst en stelt een scheiding voor. Kitty gaat
naar Charles, die echter niet van zijn vrouw af wil. Zij besluit daarom toch
maar met haar echtgenoot mee te gaan.
De interne spanningen tussen de twee zijn duidelijk voor de
Britse bestuurder Waddington die met zijn maîtresse in het rampgebied woont. Daarnaast
heersen er ook politieke spanningen. De nationalisten willen de buitenlanders
weg. Walter zoekt structurele oplossingen tegen de vervuiling van het
drinkwater dat de epidemie veroorzaakt, maar de lokale bevolking wil er niet
aan, omdat hun geesten daar tegen zouden zijn. De relationele spanningen nemen
toe. Stilzwijgend leest Walter een boek tijdens het avondeten. Om hem te tarten
eet Kitty tegen de wil van Walter van de sla die schoongemaakt is met bedorven
water. Als tegenzet eet Walter ook van de sla.
Kitty doorbreekt de impasse nadat ze door de moeder overste is
uitgenodigd om een kijkje te nemen in het weeshuis. Ze hoort over de goede werken
van Walter en krijgt meer respect voor hem. Kitty besluit om in het weeshuis te
gaan werken. Walter zelf is echter niet voor verzoening vatbaar. Hij neemt het
zichzelf kwalijk dat hij ooit op Kitty verliefd is geworden.
Kitty speelt op de piano in het weeshuis Gnossiene no 1. Walter loopt langs en
herinnert zich dit stuk van Satie van de dag dat hij Kitty leerde kennen. Zijn
hart wordt zachter. Een verzoening kan niet ver weg meer zijn. Kitty blijkt enkele
maanden zwanger en Walter zet zich er zelfs overheen dat het kind van Charlie
is. Daarmee is het nog niet allemaal rozengeur en maneschijn, want de cholera
blijft ook Walter niet bespaard. Als Kitty zijn papieren opruimt klinkt het
chanson A la claire fontaine, de
cover van de film.
The painted veil is
een film met een hoog Out of Africa
gehalte, om maar een andere film uit dit genre te noemen, dat wil zeggen met mooie,
esthetisch verantwoorde beelden, weinig humor en veel aandacht voor de romantische uitbeelding
van de hoofdpersonen. Het eind waarin Kitty met haar vijfjarig zoontje Charles in
Londen tegen het lijf loopt lijkt bedoeld om de kijker met een goed gevoel
achter te laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten