Dynamisch westers leven versus traditioneel bestaan
De negentienjarige Pema gaat samen met zijn zus Sumchog
vanuit Nederland, waar hij Toeristisch Management studeert, terug naar zijn
ouders die in een afgelegen gebied in de Himalaya wonen. Op weg daar naartoe
pikken ze hun zusjes Dolma en Tsering op uit een kindertehuis in de Nepalese
hoofdstad Kathmandu. Pema heeft daar zelf ook gewoond en begroet oude bekenden.
Zijn ouders waren niet bij machte hun vijf kinderen zelf op
te voeden en lieten hun adopteren, zoals Sumchog naar Nederland of stuurden hen
naar een kindertehuis stuurden zoals Pema. Zij willen graag dat de kinderen weer
terugkomen, hun enige zoon in de eerste plaats, dat hij met een meisje uit de
streek trouwt en voor hen zorgt. In een telefoongesprek zinspeelt de moeder
erop dat ze het leven alleen moeilijk aan kan. Ze heeft het aan haar hart
gekregen vanwege zijn koppigheid. Pema die vertrouwd is met de westerse
cultuur, kan zich zo’n traditioneel leven echter niet voorstellen. Hij zou dood
gaan zonder computer en boeken.
De lange reis van de groep met paarden door de Himalaya is
een plaatje. De beelden zijn zo scherp, direct en helder dat de kijker zich
deel voelt van de groep. Vader, een traditioneel genezer, loopt hen tegemoet.
Ze begroeten elkaar met de voorhoofden tegen elkaar. Sumchog is voor het eerst
terug. Ze wil de schuba aan, voordat ze in hun dorp zijn. Pema maakt zich
zorgen over een confrontatie met zijn ouders. Hij praat met hen Tibetaans, met
Sumchog Engels en met Dolma en Tsering Nepalees.
Bij thuiskomst krijgt hij van zijn moeder een speciale kop
om thee in te drinken. Vader vertelt over een ongeluk ooit met een kind.
Wellicht is dat de dochter overkomen die later in de Verenigde Staten
geadopteerd werd. Ze verbrandde haar hoofd. Omdat ze geen medicijnen hadden,
liep hij met haar op zijn rug de hele weg naar Kathmandu.
Zus Chonzom, die getrouwd is met een boer en verderop woont,
komt op bezoek. Ze heeft drie kinderen, waarin de jongste in een mand op haar
rug zit. Haar man is in China om spullen voor de winter in te slaan.
Vader wijst Pema vanaf de heuvel op het aardappelveld en
andere velden die sinds lang in de familie zijn en die hij straks erft, zijn
moeder speelt voortdurend in op zijn schuldgevoelens. Tijdens een gesprek met
zijn ouders stelt Pema voor dat zij in Kathmandu gaan wonen. Hij zal dat wel
betalen. De ouders kunnen echter geen afstand doen van hun land en huis.
Sumchog troost Pema. Samen gaan ze naar Chonzom om haar
mening te horen. Zij denkt dat haar moeder niet zonder hulp kan. Pema stelt
voor dat Chonzom voor haar moeder zorgt en dat hij geld geeft voor de scholing
van haar kinderen, maar daar gaat ze niet op in. Zij meent dat Pema bij hen wel
gelukkig zou kunnen zijn. Pema zegt dat hij in het westen van alles kan doen
wat hij wil en dat zij er met haar 26 jaar uitziet als veertig.
Eenmaal terug bij de ouders overlaadt zijn moeder hem met
schuldgevoelens. Haar man heeft haar behandeld met heet metaal. Ze huilt. Pema
masseert haar schouders. Dolma wil wel toegeven aan haar moeder, maar dan moet
ze het gewoon vragen en niet zo klagen.
Chonzom komt afscheid nemen. Bij het vertrek van de groep
doet moeder boter in ieders haar. Dolma huilt. Pa brengt hen naar het dichtstbijzijnde
vliegveldje, tien dagen lopen. Onderweg praat Pema met Dolma, dat ze geen
overhaaste beslissing moet nemen en moet luisteren naar haar hart. Pema weet
dat hij zijn eigen leven wil leiden en blijft hopen op een wonder.
Hier
de trailer. Simonka de Jong (1972) maakte eerder Het zwijgen van Lou de Jong, over haar grootvader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten