Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 7 oktober 2013

Recensie: Spinder (2012), Simon van der Geest



Afspraak tussen broers op losse schroeven door strijd om  kelderruimte

Iemand die in drie jaar tijd twee maal een Gouden Griffel wint, daar kan men niet aan voorbij gaan. Zelfs al passeerde ik laatst een Spinder. Dat was dan wel geen samentrekking van een spin en een vlinder, maar een type drager waarmee men fietsen achterop een auto zet.

Spinder is een jeugdboek dat - bovenstaande anekdote zegt het al - vol zit met insecten. Spinder is ook de bijnaam van hoofdpersoon Hidde. Hij kwam eraan na een mislukte experiment om zijn klasgenootje Lieke voor zich te winnen,door de vleugels van een vlinder op een spin te lijmen. Achteraf snapte hij ook wel dat zoiets niet ging. Dat moet gehecht en dat is te moeilijk voor hem.

Hidde - ik noem hem maar bij zijn echte naam - zit in een van de laatste jaren van de basisschool, heeft een oudere broer Jeppe en een moeder die heel druk is op kantoor. Zijn oudste broer Ward is overleden. Hidde is een fanatiek insectenverzamelaar. Hij bewaart ze in glazen bakken in de kelder van de schuur, een deel van het huis dat onbekend is bij zijn moeder. Hij komt in conflict met Jeppe, die in een bandje zit en een drumstel kan overnemen. Die moet wel in de kelder. Zijn eigen kamer is te klein voor zo’n gevaarte. Zoals vaker voorkomt zijn de broers rivalen, waarbij de oudere de meeste macht heeft. In dit geval speelt daarbij ook nog eens een afspraak, die ze ooit gemaakt hebben.   

Een belangrijk deel van het boek gaat over pogingen van Hidde om te voorkomen dat hij zijn stek kwijtraakt. Hij heeft, naar aanleiding van het feit dat Jeppe Lieke niet durft te attaqueren, een plannetje bedacht om te zorgen dat zij bij hem in de kelder is op het moment dat Jeppe die wil terugpakken. Zijn broer zal daar wel voor terugdeinzen als hij Lieke ziet. Het plan mislukt omdat Lieke meer in het drumstel geïnteresseerd is dan in insecten.

Hidde moet snel iets anders bedenken. De dag nadert dat Jeppe het drumstel zal krijgen en dan de confrontatie zal aangaan. Hidde zoekt steun bij de lezer. Meteen al. Hij doet het voorkomen of het boek dat de lezer voor zich heeft een dagboek is dat hij toevallig in handen heeft gekregen. De lezer steunt hem al door het dagboek te lezen.

In dat dagboek staan veel nogal primitieve en grappige tekeningen, waarmee Hidde zijn situatie uitlegt en waarin veel te ontdekken valt. Als Jeppe in zijn kamer boven de kelder op zijn drumstel ramt, zien we knalgrote letters in de tekst verschijnen. Hidde vergelijkt personen graag met insecten. Zijn moeder lijkt op een oorwurm, Jeppe op een heremietkreeft en zelf ziet hij zich als een zweefvlieg die doet of hij een wesp is.
Hidde heeft graag alles onder controle. Hij maakt regelmatig lijstjes om zijn ideeën op een rijtje te zetten. Door de deal, een geheim, dat Hidde met Jeppe deelt en dat hij niet wil verraden houdt Van der Geest de spanning vast.

Het duurt echter wel vrij lang voor we het fraaie en sterke einde bereiken. Hidde is nogal reflexief, niet vreemd natuurlijk voor iemand die graag alles tot in de puntjes controleert. Maar voor de lezer mag het allemaal wel wat beknopter, in ieder geval voor een volwassene onder hen.

1 opmerking:

  1. Marjo van Turnhout van Leestafel reageerde als volgt:
    Simon van der Geest heeft goed door dat boeken als ‘leven van een loser’ en ‘Geronimo’ met hun speelse bladvulling het goed doen bij kinderen. Met Karst-Jan Rogaar is hij een goede samenwerking aangegaan: veel tekeningen in dit boek. Ook zijn er plannen in een ander lettertype, briefjes, en schematische tekeningen die zijn plannen duidelijk maken. Het geeft het boek een speels karakter.
    Maar vergis je niet: het is een zwaar onderwerp. De oorlog tussen de broers is gemeend en ze gaan erg ver; het achterliggende geheim is heftig.
    En voor de smulpaap: er zitten prachtige vondsten in en mooie stilistische zinnen. Kom daar maar eens om bij dat populaire leesvoer.
    En de doelgroep is natuurlijk wat jaartjes jonger dan wij, Rein!

    Mijn reactie luidde:
    Bedankt voor je uitvoerige reactie, Marjo. Ik heb op grond hiervan de titel en mijn recensie aangepast. Wellicht net als de schrijver had ik moeite om iets van de achtergrond prijs te geven. Maar jij scherpte mijn geest.

    BeantwoordenVerwijderen