Zinvolle gesprekken met mensen op een verkeerd spoor
Patrick Vlug is humanistisch geestelijk verzorger in de
Penitentiaire Inrichting Zoetermeer. Iedereen in de gevangenis heeft recht op
geestelijke bijstand. Zijn werk is heel divers. Hij doet vertrouwelijke individuele-
en groepsgesprekken en geeft bezinningsbijeenkomsten. Hij komt daarin alle
mogelijke delinquenten tegen. Eveline van Dijck loopt een dagje mee en filmt
een aantal van hen, gevolgd door commentaar van Vlug. De gedetineerden, waarin
er slechts één berecht is, zijn onherkenbaar gemaakt De namen heb er ik zelf
bij bedacht.
Stan heeft het niet zo op groepsgesprekken. Op eigen verzoek
komt Vlug bij hem in zijn cel. Stan vindt het prettig om rustig te kunnen
praten, buiten de hectiek van het dagelijks gevangenisleven om. Hij kijkt weliswaar
tegen een muur op, maar is daaraan gewend.
Vlug vindt het belangrijk een luisterend oor te bieden.
De klok staat stil, zegt de 42 jarige Sjoerd. Hij heeft vijftien
jaar van zijn leven vastgezeten en beseft dat hij ouder wordt. De versobering
door bezuinigingen en de jongere generatie die instroomt, maken dat hij weg
wil. Hij brak in vanwege alcohol- en drugsproblemen en heeft een ISD maatregel
opgelegd gekregen, bedoeld om veelplegers weer op het juiste pad te krijgen.
Hij vindt het niet normaal wat hij gedaan heeft, maar is zo opgegroeid.
Vlug zegt dat er geen recept is voor een oplossing, maar dat
hij Sjoerd serieus neemt en hoopt dat dit helend werkt.
Een groepsgesprek gaat over een gebeurtenis die niet door de
beugel kon, iets dat men beter niet had kunnen doen. Thijs zegt dat hij ooit,
na vaak mishandeld te zijn door zijn vader, de man van de trap gooide. Hij zou
het liefst zijn gezin terughebben. Hans vindt zijn overval achteraf een laffe
daad.
Vlug wil een goede sfeer scheppen en de mannen op een ander
spoor zetten. Mensen bezitten een groot vermogen om onwelgevallige zaken buiten
het eigen perspectief te houden. Het is nogal wat om deelnemers aardig te
vinden, die anderen vermoord hebben. De ellende van anderen moet niet in jezelf
gaan zitten.
Eveline van Dijck bereidt een gesprek met de gedetineerde Karel
voor die al drie maanden vast zit, maar ook wel eens voor niets heeft vastgezeten.
Men wil hem een ISD geven.
In gesprek met Vlug zegt hij dat hij weinig van de
rechtszaak begreep en het niet met de gang van zaken eens was. Hij wil liever
geen ISD, maar Vlug zet hem daarover nog eens aan het denken.
Vlug zegt dat men vaak verhalen herhaalt en dat hij dat met
geduld moet uithouden.
Het thema van een bezinningsbijeenkomst is opnieuw beginnen.
Iedereen heeft wel onvrede met zijn huidige bestaan. Dirk wil na zijn
vrijlating verhuizen om niet weer in dezelfde situatie terecht te komen. Thuis
kan ook een gevangenis zijn, zegt Arend.
Vlug realiseert zich hoeveel verdriet en schaamte er in de
mannen zit.
Rob kijkt televisie. Hij heeft een emmer onder zijn matras
geplaatst zodat hij in een fauteuil zit. Van Dijck hoort dat hij vanwege opium
vastzit. Met Vlug bespreekt Rob de erg ruime tijd die justitie neemt voor zijn
zaak waardoor zijn schulden zich opstapelen. Hij vindt het vreselijk om zijn
cel met een ander te moeten delen. Bewakers kennen hun dossier niet en kunnen
dus ook niet helpen. Hij voelt zich machteloos. Het vreet hem van binnen op. Hij
verliest een deel van zijn identiteit. Vlug zegt tegen Rob dat die gewend is
zijn eigen leven vorm te geven en dat dat wellicht helpt om in deze gedwongen situatie
zijn mogelijkheden te onderzoeken.
Vlug zegt dat het voldoening geeft als een ander tot bepaalde
inzichten komt.
Hier
de promo, die begint met de gevleugelde woorden: ‘Ik ben er voor iedereen, ook
voor die mannen waarvan sommigen zeggen dat er niets meer mee te beginnen is.’
Sympathieke man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten