Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 11 oktober 2013

De bajeshumanist (2013), documentaire van Eveline van Dijck



Zinvolle gesprekken met mensen op een verkeerd spoor

Patrick Vlug is humanistisch geestelijk verzorger in de Penitentiaire Inrichting Zoetermeer. Iedereen in de gevangenis heeft recht op geestelijke bijstand. Zijn werk is heel divers. Hij doet vertrouwelijke individuele- en groepsgesprekken en geeft bezinningsbijeenkomsten. Hij komt daarin alle mogelijke delinquenten tegen. Eveline van Dijck loopt een dagje mee en filmt een aantal van hen, gevolgd door commentaar van Vlug. De gedetineerden, waarin er slechts één berecht is, zijn onherkenbaar gemaakt De namen heb er ik zelf bij bedacht.

Stan heeft het niet zo op groepsgesprekken. Op eigen verzoek komt Vlug bij hem in zijn cel. Stan vindt het prettig om rustig te kunnen praten, buiten de hectiek van het dagelijks gevangenisleven om. Hij kijkt weliswaar tegen een muur op, maar is daaraan gewend.
Vlug vindt het belangrijk een luisterend oor te bieden.

De klok staat stil, zegt de 42 jarige Sjoerd. Hij heeft vijftien jaar van zijn leven vastgezeten en beseft dat hij ouder wordt. De versobering door bezuinigingen en de jongere generatie die instroomt, maken dat hij weg wil. Hij brak in vanwege alcohol- en drugsproblemen en heeft een ISD maatregel opgelegd gekregen, bedoeld om veelplegers weer op het juiste pad te krijgen. Hij vindt het niet normaal wat hij gedaan heeft, maar is zo opgegroeid.
Vlug zegt dat er geen recept is voor een oplossing, maar dat hij Sjoerd serieus neemt en hoopt dat dit helend werkt.

Een groepsgesprek gaat over een gebeurtenis die niet door de beugel kon, iets dat men beter niet had kunnen doen. Thijs zegt dat hij ooit, na vaak mishandeld te zijn door zijn vader, de man van de trap gooide. Hij zou het liefst zijn gezin terughebben. Hans vindt zijn overval achteraf een laffe daad.
Vlug wil een goede sfeer scheppen en de mannen op een ander spoor zetten. Mensen bezitten een groot vermogen om onwelgevallige zaken buiten het eigen perspectief te houden. Het is nogal wat om deelnemers aardig te vinden, die anderen vermoord hebben. De ellende van anderen moet niet in jezelf gaan zitten.

Eveline van Dijck bereidt een gesprek met de gedetineerde Karel voor die al drie maanden vast zit, maar ook wel eens voor niets heeft vastgezeten. Men wil hem een ISD geven.
In gesprek met Vlug zegt hij dat hij weinig van de rechtszaak begreep en het niet met de gang van zaken eens was. Hij wil liever geen ISD, maar Vlug zet hem daarover nog eens aan het denken.
Vlug zegt dat men vaak verhalen herhaalt en dat hij dat met geduld moet uithouden.

Het thema van een bezinningsbijeenkomst is opnieuw beginnen. Iedereen heeft wel onvrede met zijn huidige bestaan. Dirk wil na zijn vrijlating verhuizen om niet weer in dezelfde situatie terecht te komen. Thuis kan ook een gevangenis zijn, zegt Arend.
Vlug realiseert zich hoeveel verdriet en schaamte er in de mannen zit.

Rob kijkt televisie. Hij heeft een emmer onder zijn matras geplaatst zodat hij in een fauteuil zit. Van Dijck hoort dat hij vanwege opium vastzit. Met Vlug bespreekt Rob de erg ruime tijd die justitie neemt voor zijn zaak waardoor zijn schulden zich opstapelen. Hij vindt het vreselijk om zijn cel met een ander te moeten delen. Bewakers kennen hun dossier niet en kunnen dus ook niet helpen. Hij voelt zich machteloos. Het vreet hem van binnen op. Hij verliest een deel van zijn identiteit. Vlug zegt tegen Rob dat die gewend is zijn eigen leven vorm te geven en dat dat wellicht helpt om in deze gedwongen situatie zijn mogelijkheden te onderzoeken.
Vlug zegt dat het voldoening geeft als een ander tot bepaalde inzichten komt.   

Hier de promo, die begint met de gevleugelde woorden: ‘Ik ben er voor iedereen, ook voor die mannen waarvan sommigen zeggen dat er niets meer mee te beginnen is.’ Sympathieke man.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten