Openhartig zelfportret van een filmmaakster over haar erfelijke
belasting
De moeder van filmmaakster Sacha Polak overleed op haar 29ste
aan borstkanker. Sacha was toen elf maanden oud. Ze kent haar moeder alleen van
foto’s en het dagboek dat ze aan haar dochter heeft opgedragen. Sinds haar
negentiende weet Sacha dat ze ook erfelijk belast is met het gen dat haar
moeder het leven kostte. Inmiddels heeft ze de leeftijd van haar moeder bereikt
en vraagt zich af wat ze moet doen. Het maken van een film erover helpt om
ermee om te gaan. Miral, haar stiefmoeder, doet het camerawerk.
Sacha vindt het waanzin om haar borsten weg te laten halen,
terwijl ze nog gezond is, maar tegelijk beseft ze dat die ook bommen kunnen
zijn, zoals lotgenote Nicky stelt. Ze vreest dat haar vriend Rutger straks bij
haar weg gaat als ze geen kinderen kan krijgen. Haar vader vindt de verminking
vreselijk, maar de borstkanker, die hij met zijn vrouw heeft meegemaakt, nog
erger. Maar dan vecht je, verweert Sacha zich. Haar dilemma gaat tussen angst
voor de ziekte of zich laten verminken.
Ze bezoekt specialisten om zich te laten informeren over het
laten weg halen van haar borsten. Het is ook mogelijk alleen het klierweefsel
weg te halen en nieuwe tepels erop te laten tatoeëren. Rutger voelt aan de siliconen,
die Sacha in haar borst geplanteerd krijgt. Zelf is ze er niet gerust op. Een
specialist zou het jammer vinden als ze jarenlang zou blijven twijfelen. Miral
zegt in de auto dat ze nooit zo lang gewacht zou hebben.
Sacha is enthousiast als ze hoort dat men in Gent nieuwe borsten
maakt van eigen buik- of bilweefsel, maar overstuur dat ze nog maanden moet
wachten. Miral intervenieert, waardoor ze op gesprek mag komen. Het voordeel
van eigen weefsel is dat je meteen voor je hele leven klaar bent, zegt de specialist.
Siliconen moeten om de tien jaar vernieuwd. Sacha besluit zichzelf op de
wachtlijst te zetten voor de ingreep en daarna mogelijk eierstokverwijdering.
Ze wil daarvoor nog een kind dat niet, zoals zijzelf, zonder
moeder opgroeit. Ze steggelt tijdens de wachttijd tot de operatie met Rutger
over embryoselectie of een vlokkentest om te bepalen of het kind ook erfelijk
belast is. Haar vader is voorstander van het eerste, maar dat betekent wel veel
gedoe met hormonen. Inmiddels heeft ze het druk met haar werk. Haar speelfilm Hemel komt uit, hetgeen betekent dat ze
veel op reis moet. Ze gaat in Berlijn wonen voor haar nieuwe film. Al haar
dromen komen op haar 29ste uit, zegt ze.
De operatie wordt vervroegd. Ze probeert die in Berlijn weg
te drukken. Ze praat met Rutger over kinderen. Rutger vreest een worst case
scenario en zegt boos dat hij geen kinderen wil. Sacha ziet op tegen een
abortus maar wil ook niet met haar dochters steeds naar het ziekenhuis.
De operatie slaagt, hoewel ze zelf vindt dat ze er, zonder
tepels en een enorme jaap over haar buik, uitziet alsof ze een tijd in de
gracht heeft gelegen. Tijdens een tweede operatie komen de tepels eraan, zegt
de vriendelijke chirurg. Rutger is vaak weg en vindt dat hij het ook zwaar
heeft. Seks hebben de twee ook al niet. De tweede operatie wordt eerst
uitgesteld, maar tenslotte heeft Sacha dan toch weer tepels. De kinderwens is
nog aanwezig, maar niet alles kan tegelijkertijd, zegt Sacha, die ons op een
directe en openhartige wijze een blik in haar leven gunde.
Hier
de promo van Nieuwe tieten die wordt
uitgezonden in de borstkankermaand. Morgen mijn bespreking van Hemel, het speelfilmdebuut van Sacha
Polak uit 2011.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten