Documentairemaakster doorbreekt stereotype beeld van
Marokkaanse jongeren
Een Marokkaanse jongere uit Amsterdam Nieuw West die in de
criminaliteit terecht komt. Het is een beeld dat voldoet aan het cliché. Julia
van Graevenitz laat heel verfrissend het tegenoverstelde zien. Het is niet de
onwilligheid van Yahya die maakt dat hij niet aan de bak komt, maar de
weigerachtigheid van bedrijven om hem een leerplek te bieden waardoor hij
vooruit kan in het leven.
De documentairemaakster volgt Yahya terwijl hij door het
Streetcornerwerk wordt aangesproken met de vraag of hij begeleid wil worden.
Yahya die graag uit het criminele circuit wil stappen, gaat op de uitnodiging
in. Hij maakt een afspraak met Geoffrey, die tijdens een eerder bezoek aan
Yahya zag dat hij een jongere was met veel schulden. Het is belangrijk zijn
vertrouwen te winnen.
We zien tussendoor eerdere beelden van de jongere die
vertelt over de verleiding van het snelle geld door koerierswerk. Daardoor brak
hij de opleiding aan de hotelschool of. Omdat Yahya geen diploma heeft en al
achttien jaar oud is, zijn zijn kansen om aan de bak te komen gering. Het is
het beste dat hij eerst een leerbedrijf zoekt. Yahya ziet wel iets in een
opleiding tot lasser. Hij belt zich suf naar bedrijven die daarvoor in
aanmerking komen. Geoffrey vertelt in een teambespreking met collega’s dat
Yahya 198 afwijzingen heeft gehad en dat hij de wanhoop nabij is.
Geoffrey gaat met hem mee naar de bedrijven die wel bereid
zijn tot een gesprek, maar die blijken ook vaak weinig op te leveren. De Kubric
kubus die Yahya in de auto op weg naar een sollicitatie maakt, weet hij net
niet op te lossen en is misschien wel een aanwijzing voor wat hem te wachten
staat. Uiteindelijk is er een bedrijf dat met hem in zee wil al wordt daar
weinig gelast. Yahya leert daar in ieder geval de vloer aanvegen, zegt de man
van het bedrijf. Geoffrey zegt dat het in ieder geval iets is en dat hij van
daaruit weer verder kan naar een volgend niveau.
Het bedrijf moet eerst goedgekeurd worden door de instantie
die daarover gaat. De teleurstelling is groot als blijkt dat het bedrijf niet
geschikt is als leerbedrijf. Ook bij Geoffrey. Yahya peinst en beseft dat het
criminele pad ook niet alles is. Hij is nu twintig jaar oud en wil een toekomst
opbouwen door een diploma te halen en werk te zoeken.
Hij komt in contact met een projectleidster van het Van
Damscollege die hem een baan en een opleiding in het vooruitzicht stelt. Yahya
kan zijn geluk niet op, maar Geoffrey matigt zijn enthousiasme. Het is namelijk
zo dat allerlei bedrijfjes zich met kansloze jongeren bezighouden om geld van
de gemeente los te krijgen. De projectleidster, die zei dat ze hem in tien
weken aan een diploma kon helpen, blijkt verdwenen toen puntje bij paaltje
kwam.
Geoffrey gaat mee naar de moeder van Yahya en vertelt haar
dat zij trots op haar zoon kan zijn die zich tot het uiterste heeft ingespannen
om iets van zijn leven te maken. Een jaar later heeft Yahya nog steeds geen
werkplek. Hij werkt op de receptie van de filmmakers en probeert in de
tussentijd zijn MBO diploma te halen.
Hier
meer informatie op de site van het Streetcornerwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten