Drama rond een toneelschrijver die zich laat misbruiken en
zijn knappe, wispelturige vrouw
Deze prachtige film bouwt voort op niet erg op prijs
gestelde opnames voor de film De Odyssee,
gemaakt door de Duitse regisseur Fritz Lang. De Amerikaanse producent Jeremy
Prokosch is niet gelukkig met de langdradige fragmenten van Griekse en Romeinse
goden, die Lang tijdens een preview toont en vraagt de Franse toneelschrijver
Paul Javal om het script te herschrijven. Hij weet dat Javal een knappe vrouw
heeft, Camille geheten, en zaait daarmee verdeeldheid binnen een redelijk
gelukkig huwelijk.
In het begin van de film, gebaseerd op de roman Il disprezzo (1954) van de door mij geliefde
schrijver Alberto Moriavia, worden de acteurs en actrices alvast genoemd,
waaronder de jonge Michel Piccoli en Brigitte Bardot (zie poster), die samen het paar vormen dat door
de commercieel ingestelde Prokosch wordt uitgedaagd. Fritz Lang, die aan de
film begon en die daarmee op het eind weer mee verder gaat, speelt grappig
genoeg, zichzelf.
Le mépris begint
heel sensueel met Camille die bovenop de dekens van het dek ligt, terwijl haar
man Paul rustig eronder ligt. Camille die trots is op haar bevallige lijf
vraagt of Paul haar enkels in de spiegel ziet. Die ziet hij inderdaad. Daarna
gaat ze ook andere lichaamsdelen af tot ze tenslotte concludeert dat hij van
haar houdt, net als zij van hem.
De relatie komt onder spanning te staan door het verzoek van
Prokosch aan Paul om het script te herschrijven. Prokosch weet van de knappe
Camille en denkt dat Paul het geld hard nodig heeft om haar tevreden te houden.
Paul komt tegelijkertijd in de ban van de Italiaanse Francesca, de knappe assistente
van Prokosch die de gesprekken tussen hem en de producent vertaalt. Camille
ruikt onraad. Ze weet niet goed hoe op de intimiteiten tussen haar man en
Francesca en op het voorstel van Prokosch over een meer seksuele versie van De Odyssee te reageren en gedraagt zich
erg nukkig. Ze zegt eerst dat ze niet meewil naar Capri en dan weer wel. Ze trekt
het beddengoed van het bed en zegt dat ze voortaan op de bank gaat slapen. Ze
staat Paul nog net een vluggertje toe dat hij weigert.
Een groot deel van de film handelt over de relatiecrisis,
die door de morele problemen wordt veroorzaakt. Paul die op het voorstel van
Prokosch is ingegaan om zijn vroegere typiste Camille tevreden te stemmen,
heeft veel te stellen met haar wispelturigheid. Deze eindigt in ruzie, vlak
voor een uitstapje met het hele gezelschap naar Capri, een eilandje in de baai
van Napels. Daar wordt het relatiedrama voortgezet en verdiept, zodat er geen
weg terug meer is.
De beelden in de film zoals van Brigitte Bardot die af en
toe een zwarte pruik op zet om te refereren aan de knappe Francesca, zijn
betoverend mooi. Volgens de Franse filmrecensent André Bazin (1918-1958) toont
film ons een wereld van onze verlangens en is Le mépris het verhaal van die wereld. De verwijzingen naar de
Griekse oudheid zijn legio. Het verhaal van Paul en Camille loopt synchroon met
het verhaal over Odysseus die zijn vrouw Penelope verliet omdat die, in de
theorie van Prokosch, hem onwelgevallig was. Anders dan hun voorgangers in de
klassieke oudheid loopt het met de liefde tussen Paul en Camille niet goed af.
Hier
de trailer.
Ik vond - en vind - het een ongelooflijk saaie, voorspelbare film. Voer voor de voyeuristische Bardot-fans van weleer, met de psychologsche diepte van een Franse greppel. Deze week (toevallig?) enkele malen te zien op de Franse zender TV5 Monde.
BeantwoordenVerwijderen