Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 26 december 2016

Of horses and men (2013), documentaire van Benedikt Erlingsson


Nauwe verwantschap tussen paard en mens

De IJslandse filmmaker Benedikt Erlingsson brengt mens en natuur samen in een oogstrelende documentairefilm in het IJslandse landschap. Zoals de titel aangeeft gaat het in het bijzonder over de verbondenheid tussen paard en mens in een onherbergzame vallei in IJsland. De twee soorten spiegelen elkaar als het gaat om volharding, ijver, plichtsbetrachting en woede, maar vooral ook om lust, zoals we zien in de relatie tussen Solveig en Ingvar, een statige boer met een wit paardje, dat hij met bravoure berijdt, tot hij het een doodschot geeft. Omdat Erlingsson weinig uitlegt is niet helemaal duidelijk waarom hij tot zijn daad komt maar ik vermoed dat hij het niet kan uitstaan dat ze besprongen werd door het zwarte paard van Solveig.

Erlingsson begint heel fraai met de poging van Ingvar om het witte paardje te temmen. Dat doet denken aan een paardenfluisteraar en is een genot om naar te kijken. Nadat dit gelukt is, zadelt hij het paard en rijdt in tultgang naar weduwe Solveig die met haar moeder in een vrijstaand huis woont. Zijn tocht wordt door anderen uit de vallei gadegeslagen door verrekijkers. Af en toe licht een flits op van het glas. Niets blijft daar onbespied. Een toerfietser kijkt bewonderend naar het paardje van Ingvar, die met Solveig en haar moeder de lunch gebruikt en daar een goede tijd heeft. Tot zijn paardje bij vertrek besprongen wordt door het paardje van Solveig, dat haar lusten niet kan bedwingen en het hek waarachter hij staat, wegduwt. Het grappige is dat Ingvar nog op zijn paard zit als dat van achteren genomen wordt door de begerige hengst (zie poster).

Een ander bijzondere scène is die van een man die zo hard alcohol nodig heeft dat hij met een paard de zee ingaat als hij ziet dat het schip waar hij met zijn jeep naar toe zou rijden al vertrokken is. De fietser uit de vorige scène wordt door de jeep bijna van zijn sokken gereden, maar toch is de man niet op tijd. Op de boot kijkt men met veel verbazing naar het zwemmende paard, dat op hen afkomt. Men laat een ijzeren kooi naar beneden waarin het paard kan uitrusten terwijl de man aan boord gaat om alcohol in te slaan. Hij wordt nog gewaarschuwd dat hij het moet verdunnen, maar blijkbaar was zijn drankzucht te groot want de man kotst en sterft als hij eenmaal door het paard weer aan land is gezet. Ingvar draagt de kist uit de kerk langs Solveig maar zonder haar een blik waardig te keuren. Later gebeurt dit nog een keer, als een boer het loodje legt na een achtervolging omdat een ander zijn hek heeft kapot geknipt omdat dat zich openbare weg zou bevinden. Tijdens een tocht, waarbij wilde paarden worden opgedreven naar een afgerasterd terrein waarbij iedereen paarden van zijn gading kan uitzoeken, slaat zij haar slag en trekt Ingvar boven op zich. Zoals te verwachten is, worden ze gadegeslagen door twee andere vrouwen die daarmee niet ingenomen zijn.

Mooi is dat Erlingsson af en toe een shot schiet vanuit het oog van een paard. De natuur is groots en geweldig, al kan het daar ook koud worden en als men dan verdwaalt, zoals de fietser doet die ook eens een ritje op een paard wil maken, zijn de levenskansen gering. De fietser houdt zich in leven en verschanst zich, zoals ik eerder Wart Kamps als Richard III op het toneel zag doen, in de buik van het dode paard waar hij eerst de organen uit verwijderd heeft. Ternauwernood wordt hij gered en legt na de drijftocht contact met Johanna op wie hij al een oogje had. Het is geen zachtzinnig leven, daar in die IJslandse vallei maar boeiend is het wel, vooral door de verhalende sfeer die Erlingsson in zijn film legt. 

Hier de trailer van Of horses and men, hier mijn bespreking van De goede Richard III.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten