Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 25 december 2016

Filmrecensie: Ernest & Célestine (2012), Stéphane Aubier


Vertederende vriendschap tussen twee dieren uit verschillende invloedssferen

Ernest & Célestine is een fantastische animatiefilm over de verboden vriendschap tussen een beer en een muis, levend in twee gescheiden werelden, waar ze het allebei niet erg naar hun zin hebben. Beer Ernest woont in de bovenwereld en wil geen notaris worden, het muisje Célestine ziet niets in het beroep van tandarts in de benedenwereld, waar men de armspieren traint door het heffen van de ijzeren stangen in muizenvallen.

Het verhaal begint in de slaapzaal waar weesmuisje Célestine zit te tekenen. Bij binnenkomst van de strenge weeshuismoeder kruipen de muisjes op bed, klaar voor het verhaal over de Grote Boze Beer dat de moeder hen vertelt. Als de moeder een tand verliest en zich niet meer verstaanbaar kan maken, slaan de muisjes aan het muiten.

Ernest heeft honger en trekt erop uit om geld te verdienen met een clownsact maar belandt bij de vuilnisbakken. Hij treft daar Célestine die een tandje heeft gestolen van het zoontje van de man van de snoepwinkel en de mevrouw van de tandenwinkel, waarmee de ouders elkaar helpen. Ernest wil Célestine eerst opeten maar dan stelt Célestine voor dat ze hem aan eten zal helpen als hij haar leven bespaart. Ernest komt echter vast te zitten als hij de snoepwinkel wil verlaten.

Zelf wordt Célestine aangesproken op het maken van tekeningen. Ze dient net als de andere muisjes tanden te verzamelen in de bovenwereld. Voor straf moet ze er vijftig inleveren. roept de hulp van Ernest in, die in de gevangenis zit. Célestine wil hem bevrijden, als hij haar helpt. Ze beroven de tandenwinkel van de moeder van het berenjoch dat eerder zijn melktandje kwijt raakte.

De vriendschap tussen de muis en de beer leidt tot angst onder de bevolking, zowel in de boven- als in de benedenwereld, waar respectievelijk politieagenten en ratten de orde bewaren. Ernest en Célestine vluchten met een oude Franse bestelwagen naar het huis van Ernest en leven daar, na een gewenningsperiode, harmonieus in de winter samen totdat ze op de radio horen dat ze gezocht worden. Hun vriendschap vormt een bedreiging voor de maatschappelijke orde.

Helaas worden ze gepakt en opgesloten, Ernest in de bovenwereld, Célestine in de benedenwereld. Er volgt een proces dat tegelijk boven en onder elkaar gehouden worden. Daarbij breekt een brand uit, waarbij de bevriende dieren zich van hun goede kant laten zien, zodat ze vrij gelaten worden en hun samenleven opnieuw kan beginnen, maar nu in alle vrijheid. Ze bedenken een verhaal over hun ontmoeting te maken, al ontdoen ze dat van de scherpe kanten, zoals zoupassen in een kinderverhaal.  

De pastelkleurige illustraties uit de boven- maar vooral uit de benedenwereld zijn een lust voor het oog en de Vlaamse stemmen dragen bij aan de mooie sfeer. De humor, zoals op het eind, is sterk.  

De film is gebaseerd op de boekenreeks van de Belgische schrijver en illustrator Gabrielle Vincent. Naast Stéphane Aubier deden ook Vincent Patar en Benjamin Renner de regie.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten