Verlangen naar ruimte leidt tot terugkeer naar de Orkneys
De Britse Amy Liptrot (1982) debuteerde met een boek vol
natuurbeschrijvingen over de Orkneyeilanden ten noorden van Schotland waar ze
werd geboren en waar ze weer naar terugkeerde na een moeilijke periode in Londen als
journaliste. Na een neergang door de alcohol keerde ze terug naar haar
geboortegrond. In De uitweer, een vertaling van The outrun, doet ze
ook verslag van haar verslaving en van haar manieren waarop ze die het hoofd bood.
Liptrot kan daarmee niet anders dan een openhartige en eerlijke jonge vrouw
zijn en maakt die verwachting ook geheel waar.
Jeroen van Kan begint over haar ouders die vanuit Engeland
naar de Orkneyeilanden kwamen, het vertrek op haar achttiende naar Londen en
haar terugkeer op haar dertigste naar de schapenboerderij waar haar inmiddels
gescheiden ouders eerder woonden. Ze schreef er een boek over dat moeilijk in
een bepaalde categorie te plaatsen is.
Liptrot antwoordt dat het een non-fictie boek is, waarin
journalistiek en dagboeken samenkomen. Ze heeft veel gesleuteld aan haar
dagboeken en zou er eerst een essaybundel van maken op basis van columns die ze
voor een natuurtijdschrift schreef maar het is vooral een persoonlijk verslag
over overleven. De hoofdstukken zijn gegroepeerd rond diverse onderwerpen.
Van Kan zegt dat het lijkt alsof er in het boek twee
personen voorkomen. De persoon in Londen verschilt nogal van die van in de
Orkneys.
Liptrot geeft toe dat dit tot op zekere hoogte het geval is.
Ze wilde trouw blijven aan haar oude zelf en zocht manieren om een nieuwe
invulling aan haar leven te geven. Een verandering van leefstijl was bitterhard
nodig.
Van Kan memoreert dat ze de leegte in Londen probeerde op te
vullen met seks, drugs and rock and roll en dat ze zich later verdiepte in het
beschouwen van de natuur in de vorm van vogels, sterren. Ze zocht weer
aansluiting bij de wereld van haar jeugd.
Liptrot antwoordt dat het omslagpunt kwam nadat ze jaar
droog had gestaan. Ze solliciteerde naar een baan als journaliste op de Orkneys
en deed onderzoek naar een zeldzame vogel, de corncracke, die alleen tijdens te horen
was tijdens de gloaming, de korte overgangsperiode tussen nacht en dag. Zwemmen
in zee had dezelfde functie voor haar als eerder de drank. Het vormde een
middel tegen stress en angst.
Van Kan zegt dat alcohol afsluit van anderen.
Liptrot antwoordt dat ze door de alcohol eerst aansluiting
probeerde te vinden bij anderen, maar dat dit uitliep op een fiasco met alle
negatieve gevolgen van dien. Ze had gemakkelijk dood kunnen gaan, maar belandde
tenslotte in een afkickcentrum. In de hechte gemeenschappen op de Orkneys ging
het socialiseren heel anders dan in Londen. Ze onderhield contact met alle lagen
van de bevolking en liet daarnaast ook online van zich horen.
Van Kan merkt op dat De
uitweer over een tweedeling gaat tussen cultuur en natuur.
Liptrot wilde het complexer maken dan dat. Ze ging terug
naar de Orkneys vanuit een eigen keuze en met kennis van zaken.
Van Kan besluit met een verwijzing naar thuiskomen.
Liptrot wilde lang niet erkennen hoeveel heimwee ze had naar
de eilanden, maar tenslotte was het verlangen naar ruimte toch bepalend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten