Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 14 december 2016

Amy Liptrot over De uitweer, VPRO Boeken, 11 december 2016


Verlangen naar ruimte leidt tot terugkeer naar de Orkneys

De Britse Amy Liptrot (1982) debuteerde met een boek vol natuurbeschrijvingen over de Orkneyeilanden ten noorden van Schotland waar ze werd geboren en waar ze weer naar terugkeerde na een moeilijke periode in Londen als journaliste. Na een neergang door de alcohol keerde ze terug naar haar geboortegrond. In De uitweer, een vertaling van The outrun, doet ze ook verslag van haar verslaving en van haar manieren waarop ze die het hoofd bood. Liptrot kan daarmee niet anders dan een openhartige en eerlijke jonge vrouw zijn en maakt die verwachting ook geheel waar.

Jeroen van Kan begint over haar ouders die vanuit Engeland naar de Orkneyeilanden kwamen, het vertrek op haar achttiende naar Londen en haar terugkeer op haar dertigste naar de schapenboerderij waar haar inmiddels gescheiden ouders eerder woonden. Ze schreef er een boek over dat moeilijk in een bepaalde categorie te plaatsen is.
Liptrot antwoordt dat het een non-fictie boek is, waarin journalistiek en dagboeken samenkomen. Ze heeft veel gesleuteld aan haar dagboeken en zou er eerst een essaybundel van maken op basis van columns die ze voor een natuurtijdschrift schreef maar het is vooral een persoonlijk verslag over overleven. De hoofdstukken zijn gegroepeerd rond diverse onderwerpen.

Van Kan zegt dat het lijkt alsof er in het boek twee personen voorkomen. De persoon in Londen verschilt nogal van die van in de Orkneys.
Liptrot geeft toe dat dit tot op zekere hoogte het geval is. Ze wilde trouw blijven aan haar oude zelf en zocht manieren om een nieuwe invulling aan haar leven te geven. Een verandering van leefstijl was bitterhard nodig.

Van Kan memoreert dat ze de leegte in Londen probeerde op te vullen met seks, drugs and rock and roll en dat ze zich later verdiepte in het beschouwen van de natuur in de vorm van vogels, sterren. Ze zocht weer aansluiting bij de wereld van haar jeugd.
Liptrot antwoordt dat het omslagpunt kwam nadat ze jaar droog had gestaan. Ze solliciteerde naar een baan als journaliste op de Orkneys en deed onderzoek naar een zeldzame vogel, de corncracke, die alleen tijdens te horen was tijdens de gloaming, de korte overgangsperiode tussen nacht en dag. Zwemmen in zee had dezelfde functie voor haar als eerder de drank. Het vormde een middel tegen stress en angst.

Van Kan zegt dat alcohol afsluit van anderen.
Liptrot antwoordt dat ze door de alcohol eerst aansluiting probeerde te vinden bij anderen, maar dat dit uitliep op een fiasco met alle negatieve gevolgen van dien. Ze had gemakkelijk dood kunnen gaan, maar belandde tenslotte in een afkickcentrum. In de hechte gemeenschappen op de Orkneys ging het socialiseren heel anders dan in Londen. Ze onderhield contact met alle lagen van de bevolking en liet daarnaast ook online van zich horen. 

Van Kan merkt op dat De uitweer over een tweedeling gaat tussen cultuur en natuur.
Liptrot wilde het complexer maken dan dat. Ze ging terug naar de Orkneys vanuit een eigen keuze en met kennis van zaken.

Van Kan besluit met een verwijzing naar thuiskomen.
Liptrot wilde lang niet erkennen hoeveel heimwee ze had naar de eilanden, maar tenslotte was het verlangen naar ruimte toch bepalend.

Hier een mooie recensie van De uitweer door neerlandica Marijke Laurense op haar site, hier een gesprek met Amy Liptrot vanaf de Orkneys, hier een lezing van haar over haarzelf en de corncrake. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten