Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 13 augustus 2016

Filmrecensie: Problemski hotel (2015), Manu Riche


Ontheemde Jezusfiguur schijnt zijn licht over een azc in Brussel

Manu Riche baseerde Probelemski hotel op de sterke roman van Dimitri Verhulst over het leven in een asielzoekerscentrum, maar maakte er vooral zijn eigen film van. De beelden van de kantoorkolos in Brussel waar de asielzoekers zijn ondergebracht, zeggen veel over de desolaatheid van het leven aldaar, al slaat hoofdpersoon Bipul (Tarek Halaby) zich daar als een moderne Jezusfiguur doorheen door bijstand te bieden aan zijn lotgenoten.

Riche opent fraai van een vrachtwagen met kerstbomen die vanuit de Ardennen naar Brussel gaan. Een van de bomen is bestemd voor het azc. De boom wordt in de grote hal neergelegd en in de dagen daarna wordt de boom, alsof die een symbool is voor een asielzoeker, van hot naar haar gesleept. De directrice vindt het niet erg dat de boom in stukken wordt gezaagd als die niet past, het ding mag daar van haar betreft ook blijven liggen.

Bipul bemoeit zich niet met de boom maar leert in een rustige ruimte markante zinnen uit zijn hoofd, die uit Het boek van de rusteloosheid van Pessoa zouden kunnen komen en die hij af en toe met zijn hoge stem opneemt en uitspreekt. Daarnaast helpt hij anderen met een asielaanvraag of brengt hij, tegen omkoping van een bewaker, samen met zijn vriend Mahsun een ander, die later de bijnaam Tomatski blijkt te heten, naar een container die met een vrachtschip naar Engeland gaat. Mahsun zelf wil het liefst met een Belgische trouwen en staat daarom dagelijks op straat om te zien of hij de hand van een vrouw kan krijgen.

Er ontstaat meer spanning als de ondernemende Russische Lidia (Evgenia Brendes) samen met haar zwangere vriendin Martina in het azc arriveert. De jonge vrouwen willen graag naar Londen en Lidia wil graag dat Bipul meegaat, maar die zegt dat hij geen papieren heeft en houdt het af. Hij heeft genoeg aan het ondersteunen van anderen zoals Stipé, de zoon van een asielzoeker die op school aan zijn lot wordt overgelaten, eerder bekritiseerd dat hij tekeningen maakt zonder ledematen, dan dat hij geholpen wordt.

Problemski hotel heeft een licht absurde ondertoon, die zichtbaar wordt in de liever hoelahoep dansende psychiater Annick, de directrice die snelwandelt door de lange gangen, de sfeer van de kersttijd die door kerstliederen op de achtergrond wordt benadrukt en natuurlijk door de kerstboom die van de ene etage naar de andere wordt gevoerd, maar de zwaarmoedige kant overheerst, zoals te horen is aan de uitspraken uit de mond van Bipul. Vaak heeft zijn hulp geen effect. Het gezin met het zoontje Stipé wordt uitgewezen, de zwarte Ocloo moet eindeloos wachten op een verblijfsvergunning en maakt daarom een eind aan zijn leven en de sportieve Rus Igor krijgt tenslotte een brief waarin staat dat hij, zoals Bipul al voorspelde, wordt afgewezen. Zeer wrang is het feit dat Martina eerst nog moet bevallen en haar kerstkindje wil wegmaken voordat ze in een container naar Engeland kan.

Gelukkig laat de humor het verhaal niet onder gaan in zwaarte. Mahsun is altijd vrolijk met zijn plannen om een vrouw te versieren, al ziet Bipul van tevoren aankomen dat zijn pogingen falen. Het tweetal speelt een eenvoudig spelletje kaart rond priemgetallen om te zorgen dat Mahsun niet in slaap valt en nachtmerries krijgt. Ze nodigen ook met de christelijke Irakees Jusuf uit, die weliswaar de priemgetallen kent, alleen gelden niet de grotere priemgetallen die Jusuf noemt, want er zitten maar 52 en in dit geval 50 kaarten in het spel.

De film draait evenwel om Bipul, die zelf niet weet waar hij vandaan komt, maar met zijn gelijkmoedigheid een wijsheid uitstraalt die bijna onaards is en daarmee een belangrijke spil vormt in het leven van mensen die in een zeer onzekere toestand verkeren en een licht is in een somber stemmende omgeving. Zeker in de kersttijd.  

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten