Driehoeksverhoudingen op een heet Zuid Frans strand
L’année des méduses geeft
een aardig beeld van de Franse jet set aan het strand van de Cóte d’ Azur die
overdag aan het strand hangt en ’s avonds feestjes bezoekt, waarbij het er
vooral om gaat om gezien te worden. De film draait om de 18 jarige Chris Rivaud
(Valérie Kaprisky) die met haar 38 jarige moeder Claude op vakantie is en heel
graag de aandacht wil van playboy Romain die echter een oogje op haar moeder
heeft. Chris probeert op alle mogelijke manieren toch haar zin te krijgen, als
het niet goedschiks is, dan maar kwaadschiks, waarmee ze de vakanties van
anderen danig in de war schopt. Hoewel het er soms op lijkt dat Christopher
Frank er vooral op uit was om het naakte lichaam Valérie Kaprisky zo gunstig
mogelijk voor de camera te krijgen, is het verhaal evenwel toch ook wel de
moeite waard, zeker als het buiten broeierig warm is.
Een van de slachtoffers van Chris is Vic die met zijn vrouw
Marianne op vakantie is en vaak op bezoek gaat bij zijn oude vader die daar
woont. Vic denkt met zorgelijke gevoelens terug aan de geheime relatie die hij
met de 16 jarige Chris had en die in een lange flashback in beeld wordt
gebracht. Die bleef ternauwernood verborgen voor Claude en haar echtgenoot
Pierre, maar zou in het vakantieoord zo maar weer ter sprake kunnen komen,
temeer omdat Chris, vanwege het feit dat Romain onbereikbaar voor haar is.
Chris knoopt opnieuw banden aan met haar vroegere minnaar, ook al bestaat die
band uit aantrekken en afstoten. Dat zelfde geldt voor haar verhouding met het
Duitse stel Peter en Barbara dat ze moeiteloos om haar vinger windt.
Claude van haar kant laat zich niet zomaar inpalmen door
Romain. Zeker niet als Chris haar verteld heeft dat hij een pooier is, zoals
inderdaad blijkt uit de opdrachten die hij Claude wil geven, onder andere om de
oude eenzame vader van Vic te bezoeken. Desondanks heeft Romain voldoende
aantrekkingskracht om Claude binnen boord te halen, een uitdrukking die wel
past bij het leven dat Romain leidt met een jacht waarop hij vaak te vinden is.
Claude houdt de verhouding zo veel mogelijk geheim, maar Chris die weet wat er
gaande is, bedenkt het plan om te vragen of haar vader Pierre langskomt en zet
Romain onder druk om de relatie tussen hem en haar moeder te openbaren.
De film krijgt snelheid door een voice-over die de nodige
ontwikkelingen in de verhoudingen verklaart, zoals over de luchtbellen die
Chris tijdens een etentje probeert te scheppen die echter door Romain
onschadelijk worden gemaakt. Chris valt stil en wordt ook nog eens gestoken
door een wesp, een insect waarvoor Romain allergisch is, net als voor kwallen,
die op het eind van de film zijn dood veroorzaken.
Chris heeft tenslotte spijt van haar stokende gedrag dat er in
het beste geval toe leidt dat Vic en Marianne naar huis gaan en dat in het
slechte geval een scheiding inhoudt tussen Peter en Barbara. Gehaaid als ze is
neemt ze Barbara mee naar de oude vader van Vic en laat haar bij hem achter,
waarmee ze enigszins haar onmogelijke gedrag in de vakantie probeert goed te
maken en zich anderzijds net zo pooierig gedraagt als Romain.
Christopher Frank (1942-1993) schreef tien jaar eerder het
script voor L’ important c’est aimer
(1975), dat gebaseerd is op zijn broeierige roman La nuit americaine (1972), maar na L’année des méduses hebben we weinig meer van hem vernomen.
Hier
de lange trailer die begint met het nummer Lorelei
van Nina Hagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten