De tijd vreet aan de vriendschapsbanden
Een jaar voordat Felix van Groeningen De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst op magistrale wijze
verfilmde, maakte hij Dagen zonder lief. In
deze laatste film over de vervlogen vriendschap in een hechte groep jongeren is
het boertige al ruimschoots aanwezig. Daarnaast kent de film een serieuzere
ondertoon. Het teloorgaan van oude vriendschappen die door de loop van de tijd
worden opgeslokt, is een pijnlijk gebeuren.
In Dagen zonder lief zien
we de verbrokkelde vriendschap tussen een stel jongeren uit Sint Niklaas na het
terugkeren van Zwarte Kelly (rechts op de poster) uit New York. Ze is daar drie jaar geweest om zich
op het gebied van de mode te bekwamen en voegt zich niet zo gemakkelijk meer in
in de groep. Iedereen is kwaad op me, zelf ze ergens. Dat komt omdat de tijd
niet heeft stilgestaan maar de relaties tussen de groepsleden veranderd heeft.
Frederic die haar toevallig tegenkomt op de luchthaven en
haar naar haar moeder brengt, heeft een nieuwe vriendin die op dat moment in
Noorwegen aan het volleyballen is. Zijn eerdere vriend Kurt heeft een relatie
met Blonde Kelly (links op de poster), met wie hij ook een kind heeft. Patrick is van een flat
gesprongen, zoals Van Groeningen overduidelijk laat zien, maar caféhouder Niek is
onveranderd een gezellige drinkeboer.
Omdat de moeder van Zwarte Kelly in Duitsland is, gaat ze
zolang mee met Frederic, die heel openhartig is. Zwarte Kelly vertelt hem dat
ze het betreurt dat ze een abortus van een kind van Kurt heeft ondergaan en hem
daarover niets heeft laten weten. Na een douche trekt Zwarte Kelly kleren uit
het rek van Ingrid en samen gaan ze naar Niek. Ze bellen naar de nogal
ongelukkige Kurt of hij zin heeft om langs te komen, maar hij ziet daar van af.
Blonde Kelly heeft daarentegen wel zin in een feestje en zakt de hele nacht
door. Frederic is boos op Ingrid die jaloers is dat hij omgaat met Zwarte
Kelly.
Samen met Frederic komt Blonde Kelly de volgende ochtend
weer thuis omdat Kurt heeft afgesproken samen met Frederic een tuinhuis te
schilderen. Vermakelijk is een scène waarin Frederic en Kurt in een bouwmarkt
achter elkaar aan rennen. Wellicht probeert Frederic zijn depressieve en hypochondrische
vriend op te vrolijken. Later in de film wordt de onvrede van Kurt alleen maar
erger. Hij wil ook niets weten van Zwarte Kelly, tot er op het eind in de
Auvergne, waar hij samen met Frederic en Niek op zoek gaat naar een meertje
waar ze vroeger kampeerden, toch een soort katharsis ontstaat, ook bij Frederic
die zich weer verzoent met Ingrid. Als de jongens verdwenen zijn, denkt ook
Zwarte Kelly na over haar leven, zoals mooi in beeld gebracht in een supermarkt
waar een klant die in dezelfde rij als Zwarte Kelly staat, een persoonlijk en
existentieel telefoongesprek voert.
Van Groeningen wisselt de beelden van de huidige tijd,
waaronder veel opnames van Sint Niklaas en de wegen daarom heen, af met beelden
van eerder, de tijd dat Patrick nog leefde en dat Zwarte Kelly haar haren nog
niet geblondeerd had. Het was een energiek stel dat veel malligheid uithaalde,
zoals aan het begin van de trailer te zien is.
De titel is ontleend aan een uitspraak van Niek als de
jongens op de terugweg zijn uit de Auvergne en nadenken over hun toekomst. Niek
lijkt een leven als vrachtwagen ook niet zo veel, alle dagen zonder lief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten