Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 4 juni 2016

Het innerlijk landschap (2015), documentaire van Frank Scheffer


Chinese componist smeedt oude en nieuwe cultuur aaneen

Documentairemaker Frank Scheffer portretteert in Het innerlijk landschap de hedendaagse Chinese componist Guo Wenjing (zie foto) uit Chongqing, die bezig is met opera’s waarin hij elementen uit Oost en West en de oude en nieuwe Chinese cultuur samenbrengt. In Bejing wordt de opera Rickshaw boy opgevoerd, gebaseerd op De riksjarenner van Lao She, die het verhaal vertelt van een riksjarenner, die, net als tegenwoordig gebeurt, in de jaren dertig naar de stad kwam om daar betere leefomstandigheden te vinden. Wenjing schrijft daarnaast de opera Si Fan voor het Nieuw Ensemble onder leiding van dirigent Ed Spanjaard.

De documentaire begint heel fraai van een beeld van Wenjing die op zijn rug op de grond voor de piano ligt. Hij vertelt dat hij als kind graag onder de eettafel lag of onder zijn bed, omdat de wereld daar heel anders, vreemder oogde dan gewoonlijk. Het moet hem geïnspireerd hebben om zijn eigen weg te gaan als componist, die oosterse en westerse invloeden tot een nieuwe kunstvorm maakt.

Zijn geboorteplaats Chongqing in de provincie Sichuan is de bakermat van de Sichuan Opera. Vanuit het Instituut probeert men de driehonderd jaar bestaande manier van opera maken voort te zetten. Ongeletterde mensen leerden traditioneel veel van de liedjes uit de opera. Sopraan Zhu Qi toont het operahuis in het instituut waarin kalligrafie, muziek en beeldende kunst een eenheid vormen. Men treedt vaak op op het platteland, maar veel succes boekt men niet. De mensen zijn te arm om zelfs de goedkope kaartjes te betalen, hebben het te druk om in hun onderhoud te voorzien en jongeren kijken liever televisie of gaan naar de bioscoop. Men hoopt op financiële steun van de overheid, maar omdat die uitblijft probeert men lokale overheden en fabrieken te interesseren voor steun. Zhu Qi, die zelf door haar ouders niet zonder dwang werd ingevoerd in de opera, is nogal wanhopig over het voortbestaan van de oude opera en put hoop uit het reciteren van boeddhistische soetra’s.

Volgens Wenjing verandert door de trek naar de stad ook de volksmuziek, die sentimenteel en poëtisch is. Hoewel de demografische veranderingen rijkdom hebben gebracht, is de sociale ongelijkheid erg toegenomen. Gebrek aan gebouwen of orkesten is er niet, maar het ontbreekt wel aan ideeën vanwege het gebrek aan artistieke vrijheid. oe Hij wil de oude opera op zijn eigen manier redden. Volgens Wening weten Chinezen veel meer van de Europese cultuur dan omgekeerd.  

Ed Spanjaard gaat op bezoek bij Wenjing en heeft een bloemetje voor hem meegenomen. Ze praten over de opera Si Fan die Wenjing voor het Nieuw Ensemble schrijft en die over liefdesverlangen gaat. Wenjing zegt heel gevat dat die opera zijn bloemetje voor Spanjaard is. Hij heeft sopraan Shen Tiemei gevraagd een aantal traditionele operafragmenten uit te kiezen en wil die gebruiken in een nieuwe context, waarbij de oude vrolijkheid nieuw leven ingeblazen wordt. Hij is niet van plan om daar een libretto bij te schrijven. De fragmenten bevatten al genoeg verhaal.

Spanjaard speelt een wals van Chopin voor Tiemei en hoort dat de stem bij Chinezen in een ander gedeelte van het hoofd resoneert dan bij Europeanen. Wenjing zegt dat zowel bij de Chinezen, die de relatie met de natuur benadrukken als bij de Europeanen die de verhouding tot God accentueren, de mens centraal staat. Kunst en politiek gaan volgens hem niet samen. Hij blijft liever trouw aan zichzelf dan politieke propaganda te bedrijven.

Hier meer informatie op de site van BOS, hier meer over De riksjarenner op Digibron.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten