Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 12 juni 2016

Filmrecensie: Philomena (2013), Stephen Frears


Haperende spanningsboog in waargebeurd verhaal over zoektocht naar zoon van Ierse tienermoeder

De onvermoeibaar doorfilmende Stephen Frears baseerde Philomena op een waargebeurd verhaal over een Ierse vrouw, Philomena Lee geheten, die als tiener
zwanger raakte en door haar vader naar een klooster werd gestuurd om daar te bevallen. Vervolgens moest ze gedurende vier jaar als werkster in de kloosterwasserij voor haar zonde boeten. Daarna werd ze verpleegster. Vijftig jaar later is ze haar zoon Anthony nog nooit vergeten. Dramatische flashbacks naar de pijnlijke stuitbevalling onder supervisie van zuster Hildegard en de ontvoering van Anthony terwijl ze aan de gesloten poort staat te rammelen, maken dit duidelijk. Haar dochter Jane brengt haar in contact met de ontslagen BBC correspondent Martin Sixsmith die de zaak met haar gaat uitzoeken. Omdat er nog al wat onwaarschijnlijkheden in het verhaal zitten, is het resultaat minder sterk als ik hoopte en verwachtte. De haperende spanningsboog heeft daarmee te maken. In de Engelse Daily Mail van 7 november 2013 wordt gezegd dat sommige scènes voor dramatische effect gewijzigd zijn en dat is er vanaf te zien. Ook zuster Hildegard mocht aan het eind van de film haar zegje doen, terwijl deze zuster in die tijd in werkelijkheid al dood was.

Philomena begint met de onenigheid die rond Sixsmith ontstond over zijn werk voor de BBC in Rusland, waarop Blair hem ontslag verleende. Hij houdt zich daarop bezig met een boek over de Russische geschiedenis. Omdat dit nogal saai is, gaat hij in op de vraag van Philomena en haar dochter Jane om de zaak rond haar vermiste zoon uit te zoeken. Samen met Philomena gaat hij naar het klooster, dat echter weinig toeschietelijk is. Sixsmith hoort in de plaatselijke pub dat Anthony waarschijnlijk naar de Verenigde Staten gegaan is. Als BBC medewerker polst Sixsmith zijn hoofdredacteur voor een verhaal over de zaak. Hij krijgt de kosten voor de reis vergoed en toegang tot informatiebronnen. In Washington komt hij erachter dat Anthony een naaste medewerker van Ronald Reagan is geweest en dat hij hem in die tijd ook zelf ontmoet heeft. Uit dezelfde informatie blijkt dat Anthony inmiddels overleden is. Philomena wil daarop meteen terug naar Engeland, maar realiseert zich daarna dat ze toch meer wil weten over zijn leven en zijn dood.

In het vervolg ontstaat de nodige verschil van mening over publicatie van het verhaal, maar later wordt dat opgelost. Philomena is dan ook gebaseerd op het boek The lost child of Philomena Lee, dat Martin Sixsmith in 2009 over de zaak schreef. Ook de verschillende houding tegenover de katholieke kerk wordt breed uitgemeten. Sixsmith wordt, naarmate de zaak zich ontwikkelt, steeds intoleranter tegenover het instituut, terwijl Philomena eeuwig trouw blijft aan de kerk. Zelfs al is ze zwaar de dupe geworden van de handelswijze van de zusters, die zelfs geld verdienden met het doorverkopen van kinderen aan rijke Amerikanen, waaronder ook de filmster Jane Mansfield, al wordt daarover in de documentaire Jane Mansfield: blonde ambition (2004) niet gerept.

Judi Dench, bekend van Mrs. Fairfax in Jane Eyre (2011), speelt naast Steve Coogan als de nuchtere maar betrouwbare Engelsman Martin Sixsmith, een heel beminnelijke rol als de Ierse Philomena. Ze genoot van de seks met de jongen die haar zwanger maakte, heeft een rotsvast vertrouwen in de hulp van God en is niet haatdragend. Het is nogal dubbelop dat Philomena bij haar bezoek aan het klooster met Sixsmith nog eens door de ramen van de slaapzaal en door de tralies van de poort kijkt om haar herinnering aan Anthony nieuw leven in probeert te blazen, want dit hebben we al in flashbacks gezien. De drukke manier van praten tegen Sixsmith over zoetige romans die ze gelezen heeft en haar aanhankelijkheid tegenover de journalist is vermakelijk en doen wel echt aan.

Hier de Nederlandse trailer, hier mijn bespreking van de documentaire Jane Mansfield: blonde ambition (2004).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten