Haperende spanningsboog in waargebeurd verhaal over
zoektocht naar zoon van Ierse tienermoeder
De onvermoeibaar doorfilmende Stephen Frears baseerde Philomena op een waargebeurd verhaal
over een Ierse vrouw, Philomena Lee geheten, die als tiener
zwanger raakte en door haar vader naar een klooster werd
gestuurd om daar te bevallen. Vervolgens moest ze gedurende vier jaar als
werkster in de kloosterwasserij voor haar zonde boeten. Daarna werd ze
verpleegster. Vijftig jaar later is ze haar zoon Anthony nog nooit vergeten. Dramatische
flashbacks naar de pijnlijke stuitbevalling onder supervisie van zuster
Hildegard en de ontvoering van Anthony terwijl ze aan de gesloten poort staat
te rammelen, maken dit duidelijk. Haar dochter Jane brengt haar in contact met
de ontslagen BBC correspondent Martin Sixsmith die de zaak met haar gaat
uitzoeken. Omdat er nog al wat onwaarschijnlijkheden in het verhaal zitten, is
het resultaat minder sterk als ik hoopte en verwachtte. De haperende
spanningsboog heeft daarmee te maken. In de Engelse Daily Mail van 7 november 2013 wordt gezegd dat sommige scènes voor
dramatische effect gewijzigd zijn en dat is er vanaf te zien. Ook zuster
Hildegard mocht aan het eind van de film haar zegje doen, terwijl deze zuster
in die tijd in werkelijkheid al dood was.
Philomena begint
met de onenigheid die rond Sixsmith ontstond over zijn werk voor de BBC in
Rusland, waarop Blair hem ontslag verleende. Hij houdt zich daarop bezig met
een boek over de Russische geschiedenis. Omdat dit nogal saai is, gaat hij in
op de vraag van Philomena en haar dochter Jane om de zaak rond haar vermiste
zoon uit te zoeken. Samen met Philomena gaat hij naar het klooster, dat echter
weinig toeschietelijk is. Sixsmith hoort in de plaatselijke pub dat Anthony waarschijnlijk
naar de Verenigde Staten gegaan is. Als BBC medewerker polst Sixsmith zijn
hoofdredacteur voor een verhaal over de zaak. Hij krijgt de kosten voor de reis
vergoed en toegang tot informatiebronnen. In Washington komt hij erachter dat
Anthony een naaste medewerker van Ronald Reagan is geweest en dat hij hem in
die tijd ook zelf ontmoet heeft. Uit dezelfde informatie blijkt dat Anthony
inmiddels overleden is. Philomena wil daarop meteen terug naar Engeland, maar
realiseert zich daarna dat ze toch meer wil weten over zijn leven en zijn dood.
In het vervolg ontstaat de nodige verschil van mening over
publicatie van het verhaal, maar later wordt dat opgelost. Philomena is dan ook gebaseerd op het boek The lost child of Philomena Lee, dat Martin Sixsmith in 2009 over
de zaak schreef. Ook de verschillende houding tegenover de katholieke kerk
wordt breed uitgemeten. Sixsmith wordt, naarmate de zaak zich ontwikkelt,
steeds intoleranter tegenover het instituut, terwijl Philomena eeuwig trouw blijft
aan de kerk. Zelfs al is ze zwaar de dupe geworden van de handelswijze van de
zusters, die zelfs geld verdienden met het doorverkopen van kinderen aan rijke
Amerikanen, waaronder ook de filmster Jane Mansfield, al wordt daarover in de
documentaire Jane Mansfield: blonde
ambition (2004) niet gerept.
Judi Dench, bekend van Mrs. Fairfax in Jane Eyre (2011), speelt naast Steve Coogan als de nuchtere maar
betrouwbare Engelsman Martin Sixsmith, een heel beminnelijke rol als de Ierse
Philomena. Ze genoot van de seks met de jongen die haar zwanger maakte, heeft
een rotsvast vertrouwen in de hulp van God en is niet haatdragend. Het is nogal
dubbelop dat Philomena bij haar bezoek aan het klooster met Sixsmith nog eens
door de ramen van de slaapzaal en door de tralies van de poort kijkt om haar
herinnering aan Anthony nieuw leven in probeert te blazen, want dit hebben we
al in flashbacks gezien. De drukke manier van praten tegen Sixsmith over
zoetige romans die ze gelezen heeft en haar aanhankelijkheid tegenover de
journalist is vermakelijk en doen wel echt aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten