Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 16 juni 2016

De wereld volgens Monsieur Khiar (2015), documentaire van Sjors Swierstra


Oorlogsfotograaf zoekt zichzelf met portret van getraumatiseerde oudere Libanees

In De wereld volgens Monsieur Khiar portretteert oorlogsfotograaf Jeroen Kramer de letterlijk onzichtbare meneer Khiar die in Beiroet woont. De geheimzinnigheid rond deze oudere man levert een boeiend portret op. Af en toe stelt documentairemaker Sjors Swierstra een directe vraag aan Kramer, die we op de voet volgen in zijn werk rond de persoon Khiar. Zelf ziet hij het als een ontmoeting tussen twee mannen die dichterbij elkaar komen, maar ook als een verhaal over vernietiging van het leven. Aan het eind van de documentaire kijkt Khiar naar een verlicht raam van een appartement waarin een gezin woont en stelt hij zich voor dat hij een kind is dat zich beschermd weet, ongetwijfeld een wensdroom.

Om te beginnen probeert Kramer zijn hoofdpersoon te duiden. Hij ziet Khiar als een betere versie van zichzelf, een held die hij nooit kon zijn, een belezen, slimme man, gek ook en nauwelijks te vangen. Hij trof Khiar in 2010 in een bar en wilde een foto van hem maken hetgeen door Khiar, een pseudoniem van een man met een slechte naam in de wijk en iemand die snel boos is, niet werd toegestaan. Achteraf kon Kramer zich dat indenken. Wat volgt, zegt hij, zijn conversaties die hij met Khiar voerde.

Om te beginnen kijkt Khiar naar het effect van de verkeerslichten op de bomen. Kramer fotografeert de in verschillende kleuren belichte bladeren, waarop Khiar zegt dat Kramer geen kunstenaar is omdat een kunstenaar reflecteert terwijl hij alleen op een knopje drukt. Hij vraagt zich of wat Kramer wil en hoort dan dat die, na zijn oorlogservaringen, de poëzie zoekt in het alledaagse. ‘Ben ik dan zo gewoon?’ vraagt Khiar vervolgens.

Kramer vertelt tegen Swierstra over een foto die hij ooit maakte van een neergeschoten, stervende man op straat. Hij heeft achteraf spijt van zijn actie. Hij had de hand van de man moeten vasthouden in plaats van een plaatje van zijn sterven te maken en daarmee de krantenlezer te bedienen. Zoiets is niets anders dan infotainment zegt hij. Sinds hij Khiar in zijn hoofd heeft, praat hij minder en drinkt hij meer.

Hij bezoekt de kleermaker van Khiar die altijd goed gekleed gaat, hoe warm het ook is. Alleen zijn grijze haren dansen in de wind. Katten zijn gek op Khiar. Kramer maakt foto’s van ze (zie foto), net als van objecten uit de woning van Khiar, zoals een foto van zangeres Dalila en een Thorens platenspeler. Het voert terug naar de tijd in de jaren zestig toen er vrijheid blijheid heerste in Beiroet. Op een nadere vraag van Kramer over die tijd wil Khiar, net als over de burgeroorlog, niets zeggen. Hij loopt zelfs boos weg. Kramer denkt dat het portret het beste lukt als hij zich onderdanig opstelt, maar hij is wel geïrriteerd over het schieten in de lucht, waarbij neerkomende kogels ook nog kunnen verwonden.

Hij heeft het idee dat hij te ver gegaan is als hij ontdekt dat Khiar middelen tegen angst en depressie slikt, die een tegengif tegen de oorlog worden genoemd. Hij wilde Khiar aanraken en kreeg de kans toen de man in slaap was gevallen en hij hem naar bed droeg, een breekbaar geval ervaarde hij. Na een droom waarin hij iemand doodschoot, volgens Khiar zijn straf om zich te dicht in de nabijheid van een ander te begeven, koopt Kramer ook kalmerende pillen. Wellicht kan hij door identificatie dichterbij hem komen. Hij wil Khiar liever niet meer zien, vindt de man onuitstaanbaar. Hij wil zelfs niets meer weten van een eerdere relatie van Khiar met een vrouw, iets waar Khiar op zinspeelde. Kramer trekt een net pak aan en bezoekt de opera, waarmee hij wellicht aangeeft dat de identificatie gelukt is en hij daarmee zijn eigen trauma’s beter kan verwerken.

Hier de site van Het uur van de Wolf met meer informatie en een trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten