Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 26 augustus 2015

Wij zijn Kees Brouwer (2014), documentaire van Kees Brouwer






Gezochte uitwerking van een aardig idee

Filmmaker Kees Brouwer (vooraan op de groepsfoto) kwam op het idee om een documentaire te maken over naamgenoten van hem. Hij wil weten of er iets zinnigs te zeggen valt over de personen die dezelfde naam dragen, welke overeenkomsten en verschillen er zijn. Hij liet een medewerkster van de VPRO bellen en kwam tenslotte tot 165 naamgenoten. In de documentaire toont hij een aantal van hen, te beginnen met zichzelf: nummer 000, een documentairemaker van 48 jaar uit Hilversum, zoon van een schoolmeester, kleinzoon van een visser.

Nummer 118, 83 jaar uit De Meer is een moeilijk lopende, rustende veehouder die niet slecht geboerd heeft, zegt hij zelf, zowel in zijn werk als met zijn gezin niet. Nummer 000 kijkt liever vooruit en gaat op bezoek bij nummer 88, een parketlegger van 44 jaar uit Vught. Nummer 000 begrijpt dat dit soort portretten weinig zoden aan de dijk zetten en besluit tot een dag waarop de naamgenoten samenkomen. Hij heeft formulieren verspreid op grond waarvan wellicht iets te zeggen valt over de naamgenoten. Op de dag zelf voelt nummer 000 zich heel prettig, de mannen – er is zelfs een vrouw uit de Jordaan bij die zich Kees liet noemen na een opmerking van een stamgast dat ze pas reageerde als hij haar zo noemde – hebben een band met elkaar, maar dat heeft men natuurlijk al gauw denk ik dan.

Nummer 000 toont de kenmerken op een groot scherm. De jongste naamgenoot is vier jaar oud, de oudste 89 jaar oud. Het gaat over het algemeen om wat oudere mannen met ruitjesoverhemden die de Tweede Wereldoorlog nog hebben meegemaakt dan wel aan de wederopbouw hebben deelgenomen, mannen die niet vies zijn om de handen uit de mouwen te steken, zoals in die tijd nodig was.

De oudste naamgenoot, nummer 114 uit Vlissingen deed de zeevaartschool in Rotterdam en tegenwoordig in een verzorgingstehuis zit met uitzicht op het water. We horen dat hij de belangrijke onderscheiding door prins Bernard kreeg uitgereikt. Zelf weet hij dat allemaal niet meer. Een twee jaar jongere oude man uit Overloon vloog in een Spitfire.

Van een latere generatie zijn de harde werkers, zoals een arts van 70 jaar uit Berkel en Rodenrijs die arts was in Afrika en een marktkoopman van 63 uit Velp die op een regenachtige dag overzetzonnebrillen verkoopt en emotioneel wordt over zijn vader die op de Grebbeberg vocht en jaarlijks naar het defilé ging, ook al moest het met een rollator. Die zette hij het laatste stuk aan de kant om, ondanks zijn Parkinson, op karakter mee te lopen in de stoet.

Nog jonger is een man van 43 uit Nieuw Vennep, die trots is op Nederland, niet in de laatste plaats vanwege de dj’s die de wereld veroveren. Op zijn achttiende trok hij met een caravan feestend door Europa en tegenwoordig bouwt hij concertpodia voor artiesten.

Niet iedereen zit het mee in het leven. Een 49 jarige man uit Meerkerk heeft te leven met zijn handicap waardoor hij zich op drie in plaats van twee wielen moest voortbewegen, maar hij is wel blij met het activiteitencentrum in Harmelen, waar hij drie dagen in de week naar toe gaat.     
Een 51 jarige man uit Almere heeft nog steeds last van de psychische gevolgen van uitzending naar Libanon.

Nummer 000 eindigt met een bijzondere naamgenoot die zich inzette voor Tibetaanse vluchtelingen en daardoor in contact kwam met de Dalai Lama. Het brengt hem tot de conclusie dat Kees Brouwer best een goede gast is, met zijn fouten natuurlijk, maar daar gaat hij niet op in. Er is in ieder geval in de toekomst van zijn naamgenoten nog wel iets te verwachten getuige een achttien jarige scholier uit Leusden die zich interesseert voor het wereldvoedselprobleem.

Tegelijk is de uitwerking van het idee nogal gezocht. De band die naamgenoten met elkaar voelen is weinig anders dan de band die plaatsgenoten of clubgenoten met elkaar hebben. Daar kan het commentaar van de documentairemaker, die voortdurend zoekt naar gemeenschappelijkheden, niets aan toevoegen.

Hier de promo.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten