Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 29 augustus 2015

Filmrecensie: High fidelity (2000), Stephen Frears



Jonge eigenaar platenzaak kampt met de liefde

High fidelity is een luchtige film van Stephen Frears over Rob Gordon, eigenaar van een kleine platenzaak in Chicago, die kampt met zijn liefdesrelaties. De popmuziek in de film zorgt voor levendigheid. Er komt zelfs nog een optreden van Bruce Springsteen in voor. Een cameo schijnt zoiets te heten.

Gordon heeft een voorliefde voor lijstjes, niet vreemd voor iemand met platen en die staan er echt nog in de platenzaak in Chicago. De twee medewerkers van Gordon, de drukke Barry en de gevoelige Dick, kunnen hun liefde voor de hedendaagse muziek in de zaak uitleven. Gordon zelf is minder vrolijk omdat zijn vriendin Laura hem in het begin van de film verlaat met als reden dat hij niet verandert. Ze is een relatie begonnen met de seksueel actieve Ian die vroeger boven hen woonde en nogal wat lawaai maakte. Het doet Gordon denken aan de top vijf van verlatingen die hij in zijn leven heeft meegemaakt. Uitvoerig krijgen we de mislukkingen in beeld.

Allison was slechts kort zijn vlam op de middelbare school, Peggy hield hem op het college aan het lijntje, Charlie was hem te exotisch en stapte na twee jaar met een ander in bed, Sarah was net als hij gedumpt en vertelde hem vol enthousiasme dat ze weer een ander had gevonden. Het slippertje met Jackie vond plaats tijdens de zwangerschap van Laura die ze tot boosheid van Liz, de zus van Gordon, liet afbreken. Zoals vaker in de film praat Gordon op een intieme manier tegen de kijker in de camera, dit keer om het verhaal van Laura te ontzenuwen. 

Gordon ordent zijn eigen platen in autobiografische volgorde, hoort van zijn moeder dat ze zich zorgen over hem maakt en raakt geïnteresseerd in de knappe zwarte zangeres Marie de Salle. Samen met zijn collega’s bezoekt hij een optreden van haar en later verschijnt ze in de platenzaak. Ze blijkt een goede vriendin om over hun mislukte relaties te praten.  

Gordon onderneemt nog eens actie rond de genoemde vijf liefdesmislukkingen. Hij hoort van de moeder van Allison dat zij getrouwd is en in Australië woont. Peggy zegt dat ze zichzelf nog te jong vond toen om al seks te hebben en wordt weer boos, Charlie is niet bereikbaar en Sarah geniet van hun ontmoeting maar Gordon vindt het toch niets om gezien hun verleden met elkaar verder te gaan. Zonder dat hij dat gepland heeft, belt Charlie zelf opeens en nodigt hem uit voor een feestje.

Inmiddels heeft hij ook af en toe nog contact met Laura die nog spullen komt halen. Op de vraag hoe de seks is met Ian antwoordt Laura dat ze het nog niet met elkaar gedaan hebben. Gordon vraagt zich af wat dat betekent en probeert daarover helderheid van Laura te krijgen, maar stuit op Ian, die bij hem in de zaak komt om te zeggen dat hij haar met rust moet laten. Terwijl Gordon fantaseert hoe hij en zijn collega’s de patser totaal in elkaar slaan, is hij in werkelijkheid niet zo treurig om de mededeling van Ian want hij verheugt zich op de ontmoeting met Charlie.

Hij ziet echter al gauw dat de artistiekerige Charlie toch niets voor hem is. Tot zijn verbazing zoekt Laura weer toenadering. Zijn komst op de begrafenis van haar vader versterkt hun band, al duurt het nog even voordat het echt allemaal goed komt tussen hen.

De film is gemaakt naar het gelijknamige boek uit 1995 van Nick Hornby, waarbij de setting verplaatst is van Londen naar Chicago. Joan Cusack, de zus van hoofdpersoon John Cusack speelt in de film ook de rol van de zus Liz. Frears zag in Berlijn Iben Hjejle (Kopenhagen, 1971) in Mifune’s last song (1999) en was verkocht, iets dat ik heel goed kan begrijpen.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten