Met laatste regie drukt Aus Greidanus zijn stempel nog eens
af
Hoewel een televisieregistratie van Metamorfosen de aanwezigheid in de zaal niet kan vervangen, vooral
niet als het geluid niet goed doorkomt zoals bij deze voorstelling naar het kolossale
werk van Ovidius, krijgt de thuisblijver wel een idee van de kracht en de
zeggingskracht van dit theater m. De laatste regie van Aus Greidanus sr. van
een stuk met veel zang brengt nieuw leven in een werk dat de
gedaanteverwisselingen van goden, mensen en mythische wezens als onderwerp
heeft.
Het begint heel bescheiden met een actrice die met een
klapstoeltje opkomt door een deur in een donkere zaal met een vleugel. Ze zet het
stoeltje neer en begint zich in het licht van de deuropening om te kleden. Als haar
gedaanteverwisseling tot oude vrouw voltooid is, komen er anderen op het toneel
die dezelfde handelingen verrichten, terwijl we simpele akkoorden op de vleugel
horen zonder dat er iemand op speelt. Af en toe valt de groep bij een schrille
toon stil en helemaal als een van de acteurs half op de toetsen valt en begint
te vertellen over het eerste begin van de wereld en de schepping van de mens,
waarop de groep eendrachtig in een mooie choreografie klei gaat kneden.
Daarna volgt een grappig intermezzo met de flink uitgedoste pianist
die in een Engels met zwaar Russisch accent een act doet waarin hij het
verschil tussen leven en dood duidelijk maakt. Hij kiest daartoe de schijnbaar
toevallige vrijwilligster Petra uit de zaal die een draad moet vasthouden die
haar levenslijn voorstelt en die hij doorhakt op het moment dat haar leven
stopt. ‘Did you ever die before?’ vraagt hij haar, voordat hij de bijl in haar
leven zet. ‘Someone else?’ vraagt hij als hij haar neergelegd heeft op de
grond. Omdat er geen andere gegadigden zijn, vindt hij het tijd voor een
biertje, waarop Petra door een microfoon die naar beneden komt een meeslepend rocknummer
over het eeuwig leven ten gehore brengt.
De oude vrouw zit inmiddels op een bankje met een oude man
naast zich. Beiden hebben een plastic tas bij zich, een tafereel zoals men
dagelijks kan zien bij een bushalte of in een parkje. De man haalt stenen uit
zijn tas, die de mens voorstellen die niet uit klei maar uit steen geschapen is
en vervolgens vernietigd wordt door Jupiter, zoals blijkt in een clowneske act.
Daarop vraagt de man aan de vrouw of zij wellicht de laatste mensen zijn. Terwijl
hij om zich heen kijkt gaat achter hem een deur open waarachter zich een vrolijk
zingend gezelschap bevindt. De man komt tot de conclusie dat zij oudjes een
nieuwe mensheid moeten stichten, waarop de man en de vrouw stenen naar achteren
gooien die hoorbaar een kettingreactie teweegbrengen.
Voorgaande beschrijvingen maken duidelijk hoe creatief de
voorstelling in elkaar zit. Visueel is er veel te genieten en de afwisselingen
zijn anderhalf uur lang verrassend. Af en toe herkent de kijker scènes uit de
mythologie, zoals Actaeon die tot hert getransformeerd is nadat hij godin Diana
naakt had gezien en door wolven ten gronde wordt gericht, de Cyloop die zingt
over zijn onbereikbare geliefde Galatea, de nimf Daphne die niet wil trouwen en
daarom haar geliefde Apollo een lauriertak als alternatief aanbiedt, de tragiek
van Narcissus en tenslotte die van Icarus, prachtig in beeld gebracht met een
zwevende vlucht vanaf een keukentrap ook als men de touwen weg heeft gehaald (zie poster).
Tussendoor horen we van een man aan een tafeltje over de
leer van Pythagoras dat alles verandert maar dat er niets verloren gaat. Hij
staaft zijn beweringen aan natuurkundige bewijzen op een geprojecteerd
schoolbord achter hem en de theorie van Einstein, hetgeen een hoorbare lach uit
het publiek oplevert.
De associatieve voorstelling eindigt met de menselijke
hoogmoed, voorgesteld door de oude vrouw die een toren vol materiële afval beklimt
en bovenop gekomen haar lippen stift. Na een zucht van haar dooft het licht. Daarmee
komt een eind aan een sprankelende voorstelling en aan het regisseurschap van
Aus Greidanus s.r. die hiermee zijn stempel nog eens duidelijk neergedrukt
heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten