Politici moeten meer zijn dan gevorderde boekhouders
De uitspraak van de rechter in de zaak die Urgenda tegen de
Nederlandse staat had aangespannen om de uitstoot van CO 2 sterk te reduceren,
is na de nieuwe encycliek van de paus, een opsteker voor iedereen die het
klimaat een warm hart toedraagt. Tijdens het bericht hierover in het NOS
Journaal van 24 juni j. l. zag ik een verslaggever naast een drukke snelweg bij
Rotterdam. Door de aantrekkende economie werd het volgens hem niet gemakkelijk
om aan de milieunormen te voldoen. De uitstoot van CO2 neemt toe in plaats van
af.
Onze vrijheid staat op het spel. Niet eens door de
ondoorzichtige manoeuvres van Poetin of de gevreesde opmars van Islamitische
Staat, als wel door de macht die door de kapitalistische maatschappij op de
mensen wordt uitgeoefend. In mijn vorige kwartaalbericht schreef ik al over de
knellende banden die aan iedereen, in dat geval aan huisartsen, wordt opgelegd,
maar inmiddels zou ik geen groep meer kunnen noemen die niet blootstaat aan de
ijzeren wet van het kapitalisme, waarin concurrentie en concentratie van macht samengaat met
verdere verslechtering van het leven, met de vele armen en de uitgeputte aarde
(dit jaar is 13 augustus Earth Overshoot Day) als eerste maar niet als laatste gedupeerden. Het lijkt me dat samenwerking tussen mensen wel eens de voorrang verdient boven concurrentie. In het Filosofisch
Kwintet wordt deze weken nagedacht over de kernwaarden van de duurzame
mens, dat wil zeggen de mens die nog waarden heeft om voor te leven. Bas Heijne
maakte onlangs de boeiende serie De
volmaakte mens waarin hij zijn twijfels heeft aan een sterk doorgevoerde
technologie. Wat is het mens-zijn als we alleen nog maar
met onze telefoons communiceren en op onze tablets zitten te loeren?
Gelukkig is er altijd nog de literatuur (waarvoor je natuurlijk
ook op je tablet kan loeren). Tijdens het laatste Schwobfest, ruim een week
geleden in De Lichtfabriek in Haarlem, werden weer de nodige pareltjes
aangeprezen, die troost brengen zoals De
pop van Boleslav Prus of juist niet, zoals De Israëlische trilogie van Marek Hlasko. Voor ieder wat wils.
Op de helft gekomen van mijn blog, dat ik nog hoop bij te
houden tot halverwege 2020, kom ik ... alles overdenkende ... tot de tussentijdse conclusie
dat het nog alle kanten op kan met de wereld, maar dat het wel steeds urgenter
wordt dat er actie ondernomen wordt om de leefbaarheid voor toekomstige
generaties te waarborgen. Er moet nog veel gebeuren, al is het maar om te
zorgen dat niet een derde van alle dieren binnenkort uitsterft zoals onlangs in
de krant stond. Werk aan de winkel, niet alleen voor de politici.
Hier
mijn vorige kwartaalbericht, eind maart 2015, hier
het artikel van Ewald Engelen in Joop,
hier
mijn verslag van het laatste Schwobfest, hier nog een mooi interview (2014) van Erik de Vlieger en Willem van Weelden vanuit café Weltschmerz met Ewald Engelen waarin die zijn weerzin van de bancaire wereld niet onder de caféstoelen verstopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten