Ondernemerschap met valkuilen
De lange documentaire God
is my dj portretteert Duncan Stutterheim die in 1992 samen met twee
vrienden een house party organiseerde. Dat groeide uit tot het bedrijf ID&T
met dance events, een tijdschrift, horecaondernemingen en een radiostation. De
dood van Miles, de jongere broer van Duncan door een eenzijdig auto ongeluk in 2000
in Amsterdam, zit door de documentaire heen geweven. Carin Goeijers volgt
Duncan een half jaar lang op weg naar het feest Sensation White in 2005. Het
camera werk was van Gregor Meerman, die ook de camera voerde bij Onze crèche van zijn zus Marije. In 2014
sprak Chris Kijne in het kader van X jaar
na dato in de Arena na met Duncan en Carin over hun project.
Duncan is omringd door een vriendengroep die informeel maar des te besluitvaardiger samenwerkt
om het dance event Sensation in de Amsterdamse
Arena van de grond te krijgen. Hij is zeer te spreken over het promotiefilmpje.
Zijn vrouw Lisca is ook actief en Duncan zorgt ook voor hun jonge kinderen. Zijn
vader, een ervaren ondernemer, staat op de achtergrond. Hij adviseert Duncan en
vertelt over de begintijd toen hij bij houseparty’s bij de toiletten zat en een
hele doos met geld bijeen schraapte. Volgens Carin maakte hij van Duncan al
vroeg een ondernemer.
Al gauw zorgt de moeite om hun radiostation te verkopen voor
problemen. De financiële situatie is minder florissant dan het lijkt. Op advies
van zijn vader snijdt Duncan de zijtakken weg en slankt het bedrijf af. In een korzelige
toespraak tot zijn werknemers deelt de kortgeschoren Duncan zijn besluit mee.
Hij blaast stoom af met zaalvoetbal en fitness en gaat verder met de
organisatie van Sensation White. Hij
voert overleg met de Arena, spreekt met dj Armin van Buuren over de muziek.
Sensation gaat ook naar Duitsland. Tijdens een videogesprek
is er verschil van mening over de vraag of eerst de dj’s bekend moeten zijn
voor men het feest organiseert. Duncan wil het laatste. Hij probeert de
vergelijking uit tussen het kip en het ei, maar dat wordt niet begrepen. Later
zegt Joop van den Ende tegen hem dat hijzelf de Duitsers het gevoel geeft dat
het hun zaak is. Tijdens een persconferentie op zitzakken laat Duncan het
promotiefilmpje zien. De show begint, voordat het visuele en auditieve geweld
losbarst, veelzeggend met een auto die in de nacht van boven af en later van
achteren gefilmd wordt.
Duncan legt tussendoor een bloemetje bij de boom waar Miles
verongelukte en bezoekt zijn graf. Hij zegt dat Miles zijn anker was en hem vroeger
voor misstappen behoedde. Voor zijn dood beleefde Duncan een heftige tijd met
veel drank en pillen. Daarna verzoende hij zich met Lisca, die zegt dat de dood
reinigt.
Duncan vertelt in X
jaar na dato dat hij te spreken is over de documentaire, maar vindt de
scène, waarin hij het ontslag meedeelt, confronterend. Het was maar een
fragment uit zijn toespraak. Het was niet de beste tijd die ze meemaakten. Hij
was het eens met zijn vader dat hij moest ingrijpen. Carin werd door hem
vrijgelaten te filmen wat ze wilde. Ze bekeek zijn agenda en maakte haar
plannen. Lisca was minder enthousiast over deelname maar zij was belangrijk in
het verhaal en werkte daarom mee. Na de documentaire organiseerde Duncan zijn zaken
anders. Hij stapte uit zijn meerderheidsbelang en overlegde meer samen met
anderen. Inmiddels heeft Duncan het bedrijf verkocht en bereidt hij zich voor
op wat de toekomst in petto heeft. Ongetwijfeld zullen we nog horen van deze
gedreven ondernemer.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten