Verrassend en sterk drama rond de moord op een schooldirecteur door zijn
vrouw en zijn maitresse
De thriller Les
diaboliques begint met een statement van de Franse criticus en
romanschrijver Barbey D’Aurevilly, die stelde dat een schilderij altijd vrij
moralistisch is als het tragisch is en de horror toont van de dingen die het
voorstelt. Met deze wat cryptische uitspraak in het achterhoofd keek ik naar een thriller
waarin een vrouw en een minnares respectievelijk hun echtgenoot en minnaar met
een slaapmiddel bedwelmen en in een badkuip verzuipen.
De man om wie het gaat, Michel Delasalle, is zacht gezegd een nogal
dwingende directeur van een internaatschool die niet alleen met ijzeren vuist
zijn leerlingen eronder houdt maar ook erg autoritair is tegen zijn vrouw
Christina (de knappe Véra Clouzot, zie foto). Tijdens de maaltijd aan de lerarentafel dwingt hij haar om de vis door te
slikken, die ze walgelijk vindt. Zijn minnares Nicole Horner (een mooie rol van
de jeugdige Simone Signoret) zit ook aan tafel en voegt de man heel assertief toe
dat niet alles te slikken is.
De vrouwen beramen een plan om de man uit de weg te ruimen.
Een gelegenheid dient zich aan als er een driedaags verlof op komst is, waarbij
Nicole naar haar woonplaats Niort gaat. Aan het begin van het verlof gaan de twee vrouwen al vroeg
op pad. Achterin de oude besteleend van het instituut staat een mansgrote mand waarvan
de bedoeling de kijker meteen wel duidelijk is. In Niort aangekomen belt Christina op enig
aandringen van Nicole naar haar man om te zeggen dat ze van hem wil scheiden, hetgeen
een manier is om hem naar hun toe te lokken, waarna de genoemde bedwelming en
verdrinken volgt.
Christina heeft veel meer moeite met het moordplan dan de
onverschrokken Nicole. Ook als ze het lijk teruggebracht hebben naar het
instituut en het daar in het zwembad gekieperd hebben, blijft Christina last
houden van angsten. Die worden niet minder als blijkt dat het lijk van Michel verdwenen
is en er allerlei vreemde situaties plaatsvinden die zijn aanwezigheid nog
steeds vooronderstellen.
Mooi is de rol van een gepensioneerde politiecommissaris die
nog altijd graag zijn oor te luister legt bij moordzaken die onopgelost zijn en
aanwezig is in het mortuarium waar Christina naar toe gaat omdat daar mogelijk het
lichaam van haar man wordt bewaard nadat die uit de Seine is opgevist. Omdat de
man een ander is dan Michel, haalt de commissaris Christina over om zich te
buigen over deze zaak.Toch is hij niet, zoals in crimi's degene die de oplossing aandraagt.
De kijker die zich afvraagt hoe Clouzot zich uit dit raadsel
een uitweg baant, wordt aan het eind van de kleine twee uur zeer
verrast. In de aftiteling krijgt de kijker de volgende boodschap mee: Wees niet des duivels en verpest het
kijkplezier van uw vrienden niet. Vertel ze niet wat u gezien heeft. Zij danken
u. Ik denk dat ik het daarom hier maar bij laat en niet meer inga op het
einde van de film.
Hier
de trailer van de film die gebaseerd is op de misdaadroman Celle qui n'était
plus van de Franse auteurs Pierre Boileau en Thomas Narcejac.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten