Luchtig en oubollig drama over Italiaanse docent zonder
vrouw in Straatsburg
De luchtigheid van Tous
les soleils spat meteen al vanaf het begin van het scherm als de Italiaanse
muziekdocent Alessandro Regazzoni op zijn solex met witte helm op zijn
hoofd door de straten van Straatsburg naar zijn school slingert (zie foto).
Hij vermaakt daar met veel plezier zijn leerlingen. Zijn collega’s zijn minder
ingenomen met de hoge cijfers die hij geeft, want zij moeten die steeds weer
middelen.
Alessandro is een opgeruimde man die echter niet los kan komen
van de dood van zijn vrouw Louise die een auto-ongeluk kreeg toen hun
dochtertje Irina nog maar een baby was. Daarom bemoedert hij het meisje dat inmiddels
al vijftien jaar oud is nog steeds. Hij krijgt hulp in de huishouding van zijn anarchistische
broer Luigi die uit Italië gevlucht is voor Berlusconi. Irina en Luigi kunnen
het samen heel goed vinden. Haar oom beperkt tenminste haar ruimte niet.
De invloed van de schrijver Philippe Claudel is duidelijk
merkbaar in diens tweede film. In zijn vrije tijd leest Alessandro in het kader
van Woorden verbinden voor in het
ziekenhuis. Onder andere aan Agathe, een echte dame, die niet aan bed gebonden
is. In het ziekenhuis werkt ook de knappe verpleegster Yasmina die vertelt over
de recente scheiding van haar echtgenoot en zo te zien graag een verhouding met
Alessandro zou beginnen. Het lijkt echter niet in zijn hoofd op te komen dat er
zoiets als een nieuw leven bestaat. Als hij Irina naar de ouders van zijn overleden
vrouw op het platteland heeft gebracht, die daar een weekend gaat logeren, rijdt
hij terug naar huis en kijkt naar een oude video van hem en zijn jonge blonde
vrouw Louise.
Luigi en Irina bedenken het plan om hem aan te melden voor
een datingsite. Luigi schrijft intieme teksten aan een vrouw die reageert en
die zegt dat ze Alessandro al kent. Ze blijkt een collega van Alessandro en
stuurt aan op een ontmoeting in het materialenlokaal die natuurlijk niet goed
kan aflopen.
Een licht gaat op bij Alessandro op als Irina verliefd wordt
op een jongen. Hij is eerst boos dat zijn dochter zich zomaar laat versieren,
maar hoort dan van haar dat hijzelf eens afstand moet nemen van het verleden en
zelf eens wat van zijn leven moet gaan maken. De dochter van de overleden
Agathe, die tijdens het afscheid van Alessandro nog terug komt op het gedicht Tous les soleils dat Alessandro haar
ooit voorlas, lijkt een goede kanshebber.
Humor is niet ver weg in deze klucht. Vooral de broer van
Alessandro in zijn onafscheidelijke badjas is een grappig type. Ook de gang van
Alessandro met zijn dochter naar de psycholoog is vermakelijk. Zij maakt hem
wijs dat hij beter zelf in therapie kan gaan, met zijn dochter is niets aan de
hand. Als Alessandro een spannend verhaal wil voorlezen aan een oude
bedlederige man, heft die zijn hand op dat hij liever iets erotisch wil horen. Een
leerlinge die weinig weet tijdens een mondeling krijgt toch een voldoende omdat
ze, zoals ze zegt, anders van school af zou moeten. Het zijn krenten in de pap
die het toch wat oubollige onderwerp smaak geven. Een aardige film voor na een
vermoeiende dag.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten