Inkijkje in de vergane glorie van de oude Sovjet tijd.
De ZIL autofabriek in Moskou krijgt de opdracht om drie nieuwe
limousines te maken voor de parade op de dag van de Overwinning, maar dat is
niet zo gemakkelijk als er twintig jaar niets gebeurd is en zeker niet als het
in twee jaar in plaats van de gebruikelijke vijf jaar moet gebeuren en dan ook
nog met veel minder mensen.
De ZIL fabriek was in de Sovjet tijd een fenomeen, waarin
elke paar minuten een vrachtwagen werd afgeleverd voor de socialistische
landen. Dat moest ook wel want de wagens werden niet gerepareerd. Als er eentje
stuk ging nam men gewoon een nieuwe. Het is een van de opmerkelijke zaken die
in De laatste limousine naar voren
werd gebracht. Door de oogwimpers heen ziet men de glans van de vroegere Sovjet
tijd, die inmiddels verloren is gegaan.
De laatste limousine
opent met een werkneemster die honden roept, die op het verlaten en onverzorgde,
met gras begroeide fabrieksterrein rondlopen. Het tekent de sfeer in de fabriek
die een stad op zichzelf is met buslijnen tussen de verschillende
fabriekshallen. We zijn in de afdeling waar de cabriolet limousines sinds 1924
gemaakt worden voor de leiders om zich op de dag van de Overwinning staande te
laten toejuichen door het volk, zoals op de trailer te zien is.
Chef Michael (zie foto) loopt in zijn nette pak door de fabriek en
begroet zijn werknemers iedere ochtend met een handdruk. Voorman Aronitsjk
leest in de krant allerlei onjuistheden over hun werk, hoofd van de gieterij Andrej
zit, net een oude lijdzaam rokende man naast hem, stuurs achter zijn bureau en
telefoneert boos met lieden aan de andere kant van de lijn, voorvrouw Nina met
een witte doek om haar hoofd vindt het moeilijk om met Oezbeken te werken, de
roodharige Ljoeda schrijft de nieuwe arbeidskrachten in en deelt lunchbonnen
uit, Nadja van het voorraadbeheer doet hetzelfde voor de helmen en schoenen. De
vele katten kijken toe.
Tijdens de betaaldag haalt een technisch ontwerper zijn loon
op. Hij zegt dat ze er niets voor doen, maar toch betaald krijgen. Chef Michael
controleert het ontwerp, maar gaat het niet meer veranderen en vergadert met
zijn team over de aanpak van een kras op een van de limousines, Aronitsjk stelt
trots de oude vakbekwame arbeiders voor, Andrej zit weer nijdig aan de telefoon
en de oude rokende man heeft zijn oor aan de hoorn van een andere telefoon,
Nina zegt tegen Nadja dat haar bril niet goed is, Loedja deelt nog steeds
lunchbonnen en melkbonnen uit. De arbeiders staan in de rij voor de uitdeling
van de maaltijden in de keuken.
Andrej heeft last van de rook van de oude man, zet het raam
open en zijn oranje helm op en gaat de fabriek in, Nina viert haar verjaardag
met haar collega’s met een maaltijd en een dansje, Michael controleert de
ramen, de claxon en de werking van de kap van de limousines en verklaart de
auto’s voor gereed. De arbeiders gaan met z’n allen op de foto. Een poes wil er
ook op. Michael vreest zelfs dat het beestje straks met zijn klauwen aan de
limousine zit en jaagt haar tot hilariteit van de arbeiders weg.
Dan horen we dat de order geannuleerd is en dat de
limousines niet op de dag van de Overwinning zullen meerijden. |Omdat het gebeurd
is door het ministerie van Defensie, ziet Michael niets in een rechtszaak. De fabriek
heeft geen commercieel maar een prestige doel. De limousines worden in plastic
gepakt. Nina ziet dat het weer buiten opklaart. Ze gaat naar binnen om zich bij een
vuur op te warmen en gebruikt oude werkverslagen om het vuur brandende te
houden. Af en toe leest ze daaruit voor, zoals over boetes omdat arbeiders een
kwartier te vroeg gingen eten. De honden blijven achter bij de vergane glorie.
Hier
de Engelstalige trailer, met daaronder een tekst aangeeft dat er nog een
uitgebreidere versie van deze documentaire is.
Toch blijven het fascinerende auto's. Het moment dat je een limousine ziet blijf je er toch even naar kijken omdat je deze auto niet zo vaak ziet rijden.
BeantwoordenVerwijderen