Reconstructie van een instortend kaartenhuis
Hans Simons reconstrueerde in Voorbij het paradijs de gezinsmoord die in de nacht van zaterdag op
zondag 21 oktober 2012 plaatsvond in een boerderij in Schalkwijk, waarbij Rob
(43) zijn vrouw Rianne (46) en de dochters Samantha (15) en Anouk (11) om het
leven bracht, daarna de hand aan zichzelf sloeg en de boerderij in de brand
stak.
In Regisseur aan de
keukentafel vertelt Simons dat hij tijdens de brand die vervolgens ontstond
in de buurt was, maar pas getriggerd werd door een meisje die op school tijdens
een kringgesprek vroeg of haar vader ook tot zoiets in staat is. Twee jaar na
de gebeurtenis, die volgens Simons ieders voorstellingsvermogen te boven ging,
vertellen enkele betrokkenen van wie het leven voorgoed veranderde, over hun ervaringen.
De gesprekken, die afgewisseld worden met archiefbeelden, vormen de
reconstructie van een instortend kaartenhuis.
De broer van Rianne vormt samen met zijn vrouw een spin in
het web. Hij vertelt dat zijn zus eerder gescheiden was en twee jonge kinderen
had, Dylan en Samantha. Ze hield van Rob, een financiële man bij Bol.com, die zich
aanpaste aan het gezin. Hij was zorgzaam, maar wel overheersend en druk. Samen
kregen ze Anouk. Ze woonden in Houten. Rob was altijd bezig in en om het huis. De
problemen begonnen toen ze een boerderijtje te koop zagen staan aan de Lekdijk in
Schalkwijk. Buitenmens Rob maakte in zijn schaarse vrije tijd meteen plannen voor
een bed & breakfast. De broer wist dat de financiering een probleem vormde.
Rob had zich duidelijk verkeken op de gebreken van de boerderij. Zijn vrouw
vertelt dat Rob zichtbaar vermagerde en slecht sliep. De combinatie van oververmoeidheid
en problemen zorgden voor irritatie en ruzie in het gezin. Tijdens een house
warming party zat Rob er apathisch bij. Het was de laatste keer dat de broer
contact had met zijn zus en zwager. Boosheid is het overheersende gevoel dat
bij hem is achtergebleven. Hij somt zo een groot aantal factoren op die Rob tot
zijn daad kunnen hebben gebracht. Zijn vrouw heeft nog regelmatig huilbuien. Ze
gaat zelf ook wel eens te lang door, zegt ze. De broer zegt dat het goed gaat
met Dylan die niet aan het programma wilde meewerken en ten tijde van de moord
bij zijn biologische vader in Breda was.
De beste vriendin van Rianne zegt dat haar vriendin gelukkig
was met Rob, die chronische rugproblemen had. Rianne was aanvankelijk enthousiast
over de plannen, maar raakte er steeds minder enthousiast over. Ze wilde met de
kinderen naar een flatje te verhuizen. Rob belde haar een keer op haar werk op dat
hij zich diep schaamde dat hij zijn gezin niet kon onderhouden en hen in de
problemen bracht. Ze denkt dat een kentering in de houding van Rianne de
druppel kan zijn geweest die Rob tot zijn daad bracht.
De vriendin van Samantha spreekt van een doorsnee gezin,
waar ze tien jaar lang over de vloer kwam, al was ze wel bang voor de norsheid
van Rob. Ze vreesde dat men te hoge verwachtingen had over het nieuwe
woonproject en zag die vrees bewaarheid worden. Ze is niet anders naar Rob gaan
kijken. Ze ziet hem niet als een moordenaar.
De moeder van Rob zit er samen met een dochter van haar, aangeslagen
bij. Ze wordt door Simons geconfronteerd met teksten van haar zoon die ze niet
kende. De dochter voelt zich weggezet door de familie van Rianne. Ze slaapt
slecht. De moeder denkt net als de vriendin van Samantha dat iedere man tot
zoiets in staat is. De vriendin van Rianne denkt daarentegen dat dit niet kan gebeuren
als men goed oplet.
Simons denkt dat mannen tussen de veertig en de zestig een
risicogroep zijn omdat ze in hun jeugd niet met teleurstelling leerden omgaan.
Wellicht heeft deze groep ook een groot aandeel in het toenemende aantal
zelfdodingen in deze tijd van crisis, denk ik meteen. Het is jammer dat Simons
geen nadere informatie over Rob heeft ingebracht. Adhd wordt in de documentaire
een keer genoemd, zegt Simons tegen Sarina Vitta in Regisseur aan de keukentafel en blowen deed Rob vanwege medicinale
redenen. Simons vond het een oncomfortabeler gevoel geven om het algemeen te
houden, maar verliest daarbij wel uit het oog dat er meer aan de hand moet zijn
om tot zo’n vreselijke daad te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten