Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 4 december 2014

Filmrecensie: Les adieux à la reine (2012), Benoit Jacquot



Een film om van te houden over een bijzonder tijdsgewricht

Les adieux à la reine speelt zich af aan het koninklijk hof van Versailles in de eerste dagen van de Franse Revolutie van 14 juli 1789. De aandacht is op koningin Marie Antoinette gericht, die een enorme hofhouding erop na houdt. Sidonie Laborde is haar voorleeshulp. Ze komt regelmatig naar de privévertrekken van de koningin om haar voor te lezen, het liefst iets frivools, waarbij ze knus bij Marie Antoinette op bed zit. De laatste schrikt van de muggenbeten op de armen van Sidonie, veroorzaakt door het stilstaande water in de vijver, en vraagt de hofdame een middeltje tegen de jeuk te brengen.

De grote liefde van Marie Antoinette gaat uit naar de zogenaamde hertogin Gabrielle de Polignac die zich in plaatje in haar nabijheid veroverd heeft (op de poster in een gifgroene jurk samen met de koningin). De sfeer aan het hof is daardoor broeierig. De liefdesrelatie tussen de twee staat onder druk vanwege het begin van de Franse Revolutie met de bestorming van de Bastille, de gevangenis in Parijs. Louis XVI voert druk beraad met zijn regering hoe de situatie te controleren. Inmiddels verlaten steeds meer bewoners van Versailles het kasteel.

Sidonie vreest voor haar positie. Ze staat op goede voet met de oude archivaris Moreau en polst hem regelmatig over de politieke ontwikkelingen. Ze wordt door de hofdames echter aan het werk gezet. Niet alleen moet ze een lijst maken van boeken die Marie Antoinette zou kunnen meenemen, ze wordt ook nog, vanwege de ziekte van het naaimeisje, aan het borduren gezet. Ze luistert gesprekken af van de hofdames en hoort dat zelfs directe familieleden van hen op de hand van het volk zijn.  

Marie Antoinette weet wel wat te doen. Ze wil naar Metz om daar een leger samen te stellen dat naar Parijs moet optrekken. Haar echtgenoot besluit echter in Versailles te blijven. Daarom stuurt Marie Antoinette haar geliefde Gabrielle, die hoog op de lijst staat van personen die door het volk onthoofd dienen te worden, naar Bazel. Ze draagt Sidonie op haar te vergezellen en wel in het kostuum van Gabrielle, zodat de laatste gevrijwaard blijft als ze zal worden opgepakt.

De plichtsgetrouwe Sidonie kan niet anders dan aan de wens van de koningin te voldoen. Ze stapt in de koets in de gifgroene jurk van Gabrielle en zwaait, tot ergernis van Gabrielle en haar man, overdreven naar het volk dat langs de weg loopt. Het is alsof ze graag opgepakt wil worden. Als ze eenmaal zonder kleerscheuren de grens bereiken, is ze inderdaad teleurgesteld, want ze is haar identiteit als leeshulp en vertrowelinge van de koningin kwijt.

Les adieux à la reine is een bijzonder mooie film. De esthetiek die in Villa Amalia (2009) te zien was wordt in Les adieux à la reine verder volmaakt. De beelden van Versailles geven een mooie indruk van het leven aan het koninklijke hof met een enorme hofhouding. Dikke priesters genieten van de rijke maaltijden en dansen met de kamermeisjes, die verhoudingen hebben met jongens van de garde. Léa Seydoux speelt de rol van Sidonie met veel overtuiging. Ze adviseert onder andere De bekentenissen van Rousseau aan de koningin. Een film om van te houden.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten