Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 30 mei 2013

The ambassador (2011), documentaire van Mads Brügger



Journalist laat zien hoe men de handel in bloeddiamanten verloopt.

Je moet maar het lef hebben om als Deense journalist naar de corrupte Centraal Afrikaanse Republiek te gaan om daar diplomaat te worden en diamanten te kopen. Günter Wallraff maakte als undercover wantoestanden in Duitsland duidelijk en schreef daar boeken over, Brügger legde het hele proces vast op film, af en toe ook met een verborgen camera.

De documentaire The ambassador begint met een toespraak van Brügger als ondernemer Cortzen in Monrovia, Liberia, een land dat nooit te beroerd was om paspoorten te verstrekken voor diplomaten. Daarvoor had Brügger contact met Colin Evans in Portugal die hem een en ander over de procedure vertelde maar op voorwaarde dat hij zijn camera uitzette. Niet dus. Vanuit een laag standpunt toont de camera het gezicht van deze hooghartige maar ook angstige man. Hij waarschuwt Brügger dat de kans bestaat dat hij als lijk in een greppel belandt.

Voor het bemachtigen van een diplomatenpaspoort had Brügger contact met een Liberiaanse functionaris, maar ook met de Nederlander Willem Tijssen, die ook met een verborgen camera gefilmd wordt. Brügger vestigt zich in de hoofdstad Bangui. Hij draagt een keurig wit pak en rookt sigaretten in een pijpje.

De Centraal Afrikaanse Republiek (CAR) is een van de falende staten, vroeger een kolonie van Frankrijk en geleid door de wrede Bokassa, inmiddels door president Bozizé. Het nieuwe hoofd van de veiligheidsdienst informeert Brügger over de geschiedenis van zijn land en de gang van zaken. Frankrijk eist delfstoffen op en verhindert de ontwikkeling van het land. De man waarschuwt hem uit te kijken voor Gilbert, die een diamantmijn exploiteert. Het beste kunnen ze voorwenden dat ze gesteund worden door hogere personen.

Gilbert en Brügger komen tot overeenstemming. Als dekmantel voor zijn activiteiten wil Brügger een luciferfabriek opzetten. Hij heeft daartoe zelfs een expert uit India gehaald die hem helpt om het idee te verkopen. Brügger overlegt met de minister van Sociale Zaken die pygmeeën voor de fabricage wil inzetten. Hij gaat naar een feestje met dronken pygmeeën. Hij krijgt er twee mee en maakt een boottochtje met hen. De minister regelt ook een ontmoeting met zijn collega van Defensie, de zoon van de president.

Daarna beginnen de problemen. Brügger belt Tijssen op over zijn paspoort dat niet de juiste kleur heeft. Tijssen zegt dat hij zijn best doet, maar houdt het contact af. Brügger maakt zich zorgen over zijn onschendbaarheid. De VN die in het noorden van het land, waar de diamantmijnen liggen, toezicht hield heeft zich teruggetrokken. Brügger vliegt er naar toe om poolshoogte te nemen. De piloot waarschuwt hem niet te lang weg te blijven, want dan is hij vertrokken. Functionarissen worden vermoord op verdenking van een staatsgreep. Gilbert wil meer geld dan overeengekomen. Ook de besprekingen over het contract verloopt niet soepel.  

Paul, zijn zaakgelastigde, wil dat Brügger een standaardcontract met Gilbert tekent, want het eerder overeengekomen contract is ongeldig. Brügger heeft er ook niet eens een kopie van. Paul zegt dat men hem in de gaten houdt en dat men hem zal aanhouden bij de grens om hem de diamanten af te nemen. Brügger geeft Paul de geluksenvelop met geld want een ambassadeur mag geen vieze handen maken. Als Gilbert eindelijk met de bloeddiamanten aankomt, raadt deze hem aan die mee te nemen in zijn broekzak en niet al te bang te kijken bij de grens.

Hier de trailer van deze bloedstollende documentaire. Tijssen probeerde vertoning van de documentaire tegen te houden, omdat hij gefilmd was met een verborgen camera.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten