Ieder mens gaat zijn eigen spirituele weg
De film Bab’Aziz begint
met een wervelende dans van een roodharige derwisj. Hij gaat door tot hij ter
aarde valt. Daarna zien we een opa en zijn kleindochter die na een zandstorm in
de woestijn hun weg weer vervolgen. De opa, die Bab’Aziz heet, wil naar een reünie
van derwisjen die eens in de dertig jaar gehouden wordt, maar zijn kleindochter
Ishtar wil liever terug naar haar schildpad Boudour. Anderzijds kan ze haar
blinde opa niet in de steek laten.
Opa maakt er zelf niet zo’n punt van. Iemand die gelooft kan
niet verdwalen, zegt hij. Elke weg is goed. Zijn uitspraken zijn in lijn met
het motto van de film dat er evenveel wegen naar God zijn als zielen op aarde.
Ze komen bij een slapende man die de roodharige derwisj
zoekt die zijn broer gedood zou hebben. Hij loopt boos weg. Opa zit in het zand
en streelt een gazelle. Ishtar wil, terwijl ze brood maken op een vuurtje, een
verhaal horen over een gazelle. Opa vertelt over een oude derwisj die met een
schaal met vloeistof in de woestijn naar een tent gaat waar een prins wordt
verwend met muziek en dans. Als de prins buiten een paard ziet met een rode
veer in het hoofd, gaat hij erop af. Hij jaagt met het paard op een gazelle
maar keert niet terug. De oude derwisj gaat naar hem op zoek en vindt hem
tenslotte bij een vijvertje waar hij mistroostig in het water staart. De oude
derwisj houdt de wacht.
In de ochtend mist Ishtar net de bus naar huis. Er komt wel een
zingende man, Zair geheten, aangelopen die ook naar de reünie gaat. ‘Volg je
zangtalent,’ raadt opa hem aan.
De trektocht van opa en zijn kleindochter wordt onderbroken
door allerlei nevenverhalen, zoals over de boze man die de roodharige derwisj
zoekt of over de jongeman Osman die ooit in een waterput viel en toen in een
paleis terechtkwam met mooie jonge vrouwen, waarover dan later door de groep derwisjen
waar opa en Ishtar zich inmiddels hebben aangesloten, druk over de
interpretatie gediscussieerd wordt.
Als opa op een bepaald moment zijn kleindochter kwijt is,
wordt zij weer teruggebracht door Zair. De zanger vertelt over een prijs die
hij ooit kreeg voor zijn poëzie. Hij bracht daarmee de knappe jonge vrouw Nour tot
tranen. Ze vertelde hem dat het gedicht dat hij voordroeg van haar vader was. Ze
vertrok meteen om naar hem op zoek te gaan. De zanger wil haar graag weer
terugvinden en hoopt dat zij ook op de reünie is.
Als ze bij djinns komen die in graven liggen, maar bij hun
nadering opstaan en massaal weglopen, vindt opa dat hij zijn bestemming bereikt
heeft. Zijn kleindochter kan wel met Zair mee. Hij maakt zich bij een leeg graf
klaar om te sterven en vertelt nog over de prins die vergeten werd en later, na
de dood van de oude derwisj die bij hem waakte, zelf een derwisj werd. Ishtar
kan moeilijk afscheid van haar opa nemen maar wordt meegetrokken door Zair. Hij
wil zo snel mogelijk naar de reünie.
Bab’Aziz betekent
The prince who contemplated his soul. Deze buitengewoon fraaie
spirituele film is opgedragen aan de vader van de Tunesische regisseur Khemir.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten