Ethel Kennedy (1928), de vrouw van de in 1968 omgekomen
presidentskandidaat Robert Kennedy, kreeg elf kinderen. De jongste, Rory, die
haar vader nooit gekend heeft, wil een portret maken van haar moeder. Omdat die
niet erg happig is voor een interview, wendt Rory zich ook tot een aantal broers
en zussen die informatie kunnen verschaffen omdat ze altijd betrokken werden
bij het (politieke) leven van hun ouders.
Rory vertelt over de overeenkomsten en de verschillen in
milieu tussen de Kennedys en de Skakels. Beiden hadden een Iers katholieke
achtergrond, maar de stedelijke Kennedys waren politiek actief en vooruitstrevend
terwijl de Skakels individualistische buitenmensen waren en conservatieve republikeinen.
Bij de Kennedys verliep het huishouden zeer georganiseerd terwijl het er bij de
Skakels rommeliger aan toe ging. In beide milieus was sport en competitie
belangrijk. Men was gebrand op winnen en liet zich niet kennen bij verlies.
Robert en Ethel leerden elkaar tijdens een skivakantie kennen.
Ze werden gekoppeld door Jean, een studievriendin van Ethel en een zus van
Robert. Tussen Robert en Ethel was het liefde op het eerste gezicht, maar het
duurde een paar jaar tot ze verkering met elkaar kregen. Robert had de oudere
zus Pat aan de haak geslagen. Pas toen Robert in Palestina zat en Pat een ander
liefje vond, kwam Ethel weer in beeld. Hun huwelijk werd uitbundig gevierd in
Greenwich Connecticut in 1950. Een echt rijk milieu. Het stel ging op
huwelijkreis naar Hawaï en toerde in een cabriolet door de VS. Ze woonden in
Virginia, waar Robert zijn rechtenstudie afmaakte.
Ethel schaarde zich altijd achter haar man en gaf haar
conservatieve verleden op, toen ze in de jaren veertig campagne samen met Jean
en Jackie voerde voor een senaatszetel voor JFK en later, eind jaren vijftig, voor
zijn presidentiële campagne en nog later, ondanks al haar zwangerschappen, voor
de senaats- en presidentiële campagne van haar man. Ze ging ook mee tijdens bezoeken
aan het buitenland. Rory vergeet kleine familie anekdotes niet. In Polen deelde
een zoon van Robert aan de toegestroomde menigte handtekeningen van zijn vader
uit omdat die kramp in zijn hand kreeg, in Italië knalde Ethel met een nieuwe cadeau
gekregen scooter tegen een auto op, terwijl Robert aan de pasta zat.
Het was een tijd van sterke verandering waarin ze leefden,
met de Cuba crisis in 1962, de burgerrechtenbeweging, die de
rassentegenstelling aan de kaak stelde en de oorlog in Vietnam, die tenslotte
de reden voor Robert om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap, ook
al was hij niet zo’n begaafd spreker als zijn broer. In 1953 was hij al lid van
de senaatscommissie die onderzoek deed naar inwoners met communistische sympathieën,
iets waar de Skakels familie een groot gevaar in zagen. Robert kon het niet
vinden in de visie van commissievoorzitter McCarthy en stapte op. Bedreigingen vanwege
hun progressieve opvattingen waren hun deel, maar er was ook veel plezier.
In hun grote huis in Hickory Hill, Virginia hadden ze veel
dieren en vee, maar Ethel was dat thuis gewend. Ook speelde het gezin football
als de kinderen uit school kwamen en daarbij wilden ze allemaal graag winnen. In
1955 kwamen de ouders van Ethel om bij een vliegtuigongeluk. Robert reisde door
de nacht naar huis om zijn vrouw bij te staan. Ethel sprak weinig over haar
verdriet. Ze ontleende kracht aan haar geloof. Ook in 1963 toen ze het verlies
moest incasseren van haar zwager en 1968 dat van haar man. Robert had een jaar
nodig om te herstellen van het verlies van zijn broer met wie hij een hecht
team vormde. Daarin las hij veel poëzie en de bijbel. Mary Kerry, een van hun
dochters, wilde de ochtend na de moord op haar vader een tekenfilm op televisie
zien, maar zag alleen berichten over haar vermoorde vader. Dat veel mensen hun
steun betuigden vond ze bemoedigend. Later raakte Ethel nog twee zoons kwijt
door drugs en een skiongeluk. Niemand komt ongeschonden door het leven, zegt ze
tegen Rory, die vernoemd werd naar de laatste Ierse koning.
Ethel (zie foto) is een vrouw die niet stil bleef zitten maar politiek actief
bleef en naarmate ze ouder werd, ook uiterlijk in schoonheid won. Ze is getekend
door het leven, maar heeft haar ondeugd, levenslust en charme behouden. Het is
een genot om naar haar te kijken.
Hier
de trailer, die begint met de terughoudendheid van Ethel zich te laten
interviewen door haar dochter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten