Filmrecensie: Biutiful (2010), Alejandro Gonzáles Inarritu

Mee lijden met zorgzame vader

Uxbal (zie foto) heeft het niet gemakkelijk in het leven. Hij staat alleen in de opvoeding van zijn twee kinderen omdat zijn vrouw Marambra elders woont. Ze is niet toerekeningsvatbaar vanwege een bipolaire stoornis en onderhoudt seksuele contacten met andere mannen waaronder Tito, de vrijgezelle broer van Uxbal.
Zijn vader heeft hij nooit gekend. Die is in de tijd van Franco naar Mexico gevlucht en herbegraven op een kerkhof in de stad Barcelona waar de tragedie zich afspeelt. In zijn werk voor zwarte en Chinese illegalen komt hij in aanraking met de rauwheid van het leven. Hij heeft zorg voor hen. De zwarte straatverkoper Ekweme is een vriend van hem. Daarenboven plast hij bloed. Hij gaat naar de dokter die weinig zegt maar een assistente bloed laat afnemen. Zelfs dat gaat niet gemakkelijk. Zijn aders zijn moeilijk te vinden, zegt de jonge vrouw. Nijdig pakt Uxbal de spuit en trekt zelf een buis bloed eruit.

Ondanks alle tegenstand laat deze selfmade man zich niet snel op de kop zitten. Hij organiseert als gezinsvoogd het huishouden voor zijn kinderen en eet samen met hen. Als de oudste, het meisje Ana, hem haar voorkeur voor haar lievelingsmaal heeft opgegeven, zet hij haar cornflakes met melk voor waarbij hij veinst dat het haar favoriete gerechten zijn. Hij vertelt Mateo die een tekening maakt hoe men beautiful schrijft. Hij is vaak op pad, doorkruist Barcelona, heeft een gezinshulp in de persoon van Lili, een lieve Chinese illegale die in een naaiatelier werkt.  

Rode draad in het verhaal is de verkoop van het kerkhof waarop de vader van Uxbal en Tito ligt. Dat moet veel geld opleveren vanwege de bouw van huizen op die grond. Fraai is een scène waarin broer Tito een telefoontje krijgt over de zaak, terwijl de vrijwel naakte Marambra met een glas wijn in haar hand uitzinnig op het bed danst. Ze doet alsof ze heel graag bij hem is, maar van het ene moment op het andere keert ze zich af en scheldt hem uit voor imbeciel.

Af en toe komt Marambra op bezoek bij Uxbal. Zij wil graag contact met de kinderen en met haar man. Het liefst wil ze dat ze weer een gelukkig gezinnetje zijn, maar dat zit er niet in. Vooral niet omdat ze niet de medicijnen gebruikt die ze voorgeschreven heeft gekregen. In plaats daarvan doet ze lichttherapie. Ze zegt tegen Uxbal dat die werkt en dat het veel beter met haar gaat. De twee houden ook nog van elkaar. Omdat het Uxbal, die inmiddels chemotherapie doet, rust zou geven als het in zijn gezin goed zou gaan, gaat hij akkoord met een hereniging. Zij pakken hun koffers en trekken bij Marambra in, op de hoogste verdieping van haar flat. Uxbal vertelt tegen Marambra niets over zijn prostaatkanker. Ze maken plannen voor een gezinsuitstapje naar de Pyreneeën, maar zover komt het niet. Marambra uit haar frustratie op Mateo. Uxbal moet zijn zoontje tegen zijn vrouw beschermen.

Ten einde raad gaat Uxbal naar de natuurgenezeres Bea, die hem al langer kent en hem zegt dat hij dood gaat. Chemo is vergif, Ze vindt dat hij zijn zaken moet regelen. Uxbal zit echter te verstrikt in de problemen dat hij gemakkelijk afscheid kan nemen van het leven: tijdens een razzia van de politie worden de illegale Afrikanen opgepakt, waaronder zijn vriend Ekweme. Uxbal biedt diens vrouw Ige, die het liefst met hun baby terug wil naar Senegal, zijn appartement aan. De Chinezen wacht ook een ramp.

Biutiful is een melancholiek sociaal drama van de maker van Amores perros (2000) en Babel (2006) en wordt gedragen door de fantastische rol van Javier Bardem, die ons meeneemt in de krochten van het leven, waar mensen die het minder goed getroffen hebben: illegalen, kankerpatiënten en psychiatrische gevallen. Biutiful is in die zin beautiful.  

Hier de trailer.