Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 26 mei 2013

Filmrecensie: Le quattro volte (2010), Michelangelo Frammartinio




Vierluik over het leven in Calabrië, waarbij de beelden voor zichzelf spreken

Het eerste deel van de documentaire film Le quattro volte gaat over de zieke geitenherder Angelo en is meteen het meest aangrijpend. We volgen hem op de voet, terwijl hij met een stok en op zijn groene laarzen gebogen door het bos trekt, terwijl zijn hond en geiten met hem mee gaan. Angelo is oud en hoest voortdurend. Af en toe moet hij ook even gaan zitten. Er loopt een mier over zijn gezicht maar hij lijkt te moe om het beestje weg te halen. Hij doet een beweging maar de mier vangt hij niet.
Na zijn werk gaat hij naar de werk, waar hij van de kosteres een medicijn krijgt. Het lijkt op het stof dat ze in de kerk verzameld heeft, dat ze zorgvuldig in oud papier verpakt. In de film wordt daar verder niets gezegd.
We zien Angelo van ochtend tot avond. Hij melkt de geiten, verkoopt zijn melk, trekt de velden in, verzamelt daar wijngaardslakken die hij in een pan stopt met een steen erop en stapt tegen de avond weer in zijn eenpersoonsbed in de grote slaapkamer met een lichtgroene muur met een kruisbeeldje daarop. Hij roert zijn medicijn door een glas water en drinkt het op. Op een avond kan hij zijn medicijn niet vinden en gaat naar de kerk, maar krijgt geen gehoor.
We bevinden ons in een sterk katholiek milieu. In deze tijd wordt ook de passiespel opgevoerd. Met Romeinse soldaten en al. Drie van hen arriveren in het kleine pruttelende wagentje dat regelmatig door het dorp rijdt. Ze vergeten een steen achter een wiel te leggen waardoor het wagentje het hek van de geiten ramt en de geiten op straat komen en in het huis van Angelo, die dan al op sterven ligt en later in een kist naar de muur wordt gedragen waar hij wordt ingemetseld. Een mooi shot vanuit de binnenkant van de ruimte met de kist.

De geiten worden overgenomen door een andere, jongere boer. De focus is in het tweede deel op de geiten zelf. Er wordt een klein wit geitje geboren, dat wat speelt met andere kleine geitjes die pas later mee naar buiten mogen. Helaas kan het witte geitje niet over een greppel komen. Hij blijft achter, loopt lang rond en legt zich tenslotte vermoeid te ruste onder een hoge pijnboom.  

We volgen de boom tijdens de winter en in de lente. Daarna wordt hij gekapt en meegevoerd naar het dorp waar hij, op de top na, gestript wordt opgericht. Bovenin lijkt een namaak haan te hangen. Een man klimt de boom in, gadegeslagen door de dorpelingen. Later wordt de boom weer neergehaald en de groene takken meegenomen. Wellicht hebben we te maken met een paasritueel.  

De boom wordt daarmee in stukken gezaagd en vervoerd naar een bedrijf dat houtskool maakt. Het is boeiend het proces te zien waarbij men een soort grote zweethut maakt van takken en die vanaf de bovenkant in brand steekt. De houtskool die overblijft, wordt in zakken gedaan en in het pruttelende wagentje het dorp verkocht.  

Met mooie lange shots, vaak stilstaand genomen, wordt naar het dorp bovenop de berg gekeken vanaf de velden met de geiten of naar het kleine geitje dat de kudde kwijt is. Le quattro volte werpt een blik op het armoedige, maar fascinerende leven in Calabrië. De titel is naar Pythagoras die hier woonde in de zesde eeuw voor Christus en de mens vier levenstoestanden toedichtte: het menselijke, dierlijke, plantaardige en minerale.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten