Het eerste deel van de documentaire film Le quattro volte gaat over de zieke geitenherder
Angelo en is meteen het meest aangrijpend. We volgen hem op de voet, terwijl
hij met een stok en op zijn groene laarzen gebogen door het bos trekt, terwijl
zijn hond en geiten met hem mee gaan. Angelo is oud en hoest voortdurend. Af en
toe moet hij ook even gaan zitten. Er loopt een mier over zijn gezicht maar hij
lijkt te moe om het beestje weg te halen. Hij doet een beweging maar de mier
vangt hij niet.
Na zijn werk gaat hij naar de werk, waar hij van de kosteres
een medicijn krijgt. Het lijkt op het stof dat ze in de kerk verzameld heeft,
dat ze zorgvuldig in oud papier verpakt. In de film wordt daar verder niets
gezegd.
We zien Angelo van ochtend tot avond. Hij melkt de geiten, verkoopt
zijn melk, trekt de velden in, verzamelt daar wijngaardslakken die hij in een
pan stopt met een steen erop en stapt tegen de avond weer in zijn
eenpersoonsbed in de grote slaapkamer met een lichtgroene muur met een
kruisbeeldje daarop. Hij roert zijn medicijn door een glas water en drinkt het
op. Op een avond kan hij zijn medicijn niet vinden en gaat naar de kerk, maar
krijgt geen gehoor.
We bevinden ons in een sterk katholiek milieu. In deze tijd
wordt ook de passiespel opgevoerd. Met Romeinse soldaten en al. Drie van hen
arriveren in het kleine pruttelende wagentje dat regelmatig door het dorp rijdt.
Ze vergeten een steen achter een wiel te leggen waardoor het wagentje het hek
van de geiten ramt en de geiten op straat komen en in het huis van Angelo, die
dan al op sterven ligt en later in een kist naar de muur wordt gedragen waar
hij wordt ingemetseld. Een mooi shot vanuit de binnenkant van de ruimte met de
kist.
De geiten worden overgenomen door een andere, jongere boer.
De focus is in het tweede deel op de geiten zelf. Er wordt een klein wit geitje
geboren, dat wat speelt met andere kleine geitjes die pas later mee naar buiten
mogen. Helaas kan het witte geitje niet over een greppel komen. Hij blijft
achter, loopt lang rond en legt zich tenslotte vermoeid te ruste onder een hoge
pijnboom.
We volgen de boom tijdens de winter en in de lente. Daarna
wordt hij gekapt en meegevoerd naar het dorp waar hij, op de top na, gestript
wordt opgericht. Bovenin lijkt een namaak haan te hangen. Een man klimt de boom
in, gadegeslagen door de dorpelingen. Later wordt de boom weer neergehaald en
de groene takken meegenomen. Wellicht hebben we te maken met een paasritueel.
De boom wordt daarmee in stukken gezaagd en vervoerd naar
een bedrijf dat houtskool maakt. Het is boeiend het proces te zien waarbij men
een soort grote zweethut maakt van takken en die vanaf de bovenkant in brand
steekt. De houtskool die overblijft, wordt in zakken gedaan en in het
pruttelende wagentje het dorp verkocht.
Met mooie lange shots, vaak stilstaand genomen, wordt naar het
dorp bovenop de berg gekeken vanaf de velden met de geiten of naar het kleine geitje
dat de kudde kwijt is. Le quattro
volte werpt een blik op het armoedige, maar fascinerende leven in Calabrië. De titel
is naar Pythagoras die hier woonde in de zesde eeuw voor Christus en de mens
vier levenstoestanden toedichtte: het menselijke, dierlijke, plantaardige en minerale.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten