Romantiek met een hoog teddybeergehalte
Een film over de schoonheid van jonge meisjes en het geluk om
voor hen te mogen zorgen, zou je Bella kunnen
noemen, al is dat in het begin nog niet zo duidelijk. We zien de jonge, knappe,
maar al ex-profvoetballer José aan het strand bij New York met een jonge
meisje dat in de branding speelt.
De film is in het begin ruimschoots voorzien van flashbacks,
bijvoorbeeld over een vrolijke moeder die haar dochter in de tuin op video zet,
José en zijn manager op weg naar de club om een nieuw voetbalcontract te
tekenen. Niet veel later komen die lijnen samen.
De belangrijkste en bij tijd en wijle boeiende verhaallijn gaat
over José, die, inmiddels met baard, als chef-kok werkzaam is in het Mexicaanse
restaurant van zijn oudere broer Manny, nogal opgewonden standje, erg op de
centen en met enkel aandacht voor de bedrijfsvoering. Hij kan het niet uitstaan
dat de New Yorkse serveerster Nina Sharon er in zijn ogen met de pet naar gooit.
Als ze in haar vrolijke werkkleding te laat arriveert, geeft hij haar de zak en
duwt haar haar bezittingen in handen. José, die met haar te doen heeft, ziet
dat ze op straat een beertje verliest en gaat haar achterna. Hij geeft haar het
beertje terug en informeert naar de reden van haar te laat zijn. Nina zegt hem
dat ze zojuist heeft ontdekt dat ze zwanger is. Ze is daarover ontzet en vindt
niet dat ze het kind een goede toekomst kan bieden. José heeft duidelijk moeite
met haar standpunt, vraagt of ze geen adoptie kan overwegen en gaat met haar op
stap.
Tussendoor zien we beelden van de chaos die, na het vertrek
van José en Nina, in het Mexicaanse restaurant van Manny is opgetreden. Manny
moet zelf aan de bak in de keuken, gerechten branden aan, hele tafels lopen
weg, koud eten wordt teruggebracht.
José neemt Nina mee naar een Spaans restaurant, waarvan hij
de eigenaresse goed kent, en regelt dat Nina daar aan de slag kan. Hij nodigt
haar vervolgens uit samen een dagje naar het strand te gaan. Het is
hartverwarmend zoals José zich over Nina ontfermt. Hij neemt haar mee naar zijn
ouders die een huis aan het strand hebben en die haar letterlijk en figuurlijk
een warm bad bezorgen. Nina bewondert alle prijzen die José tijdens zijn
voetbalcarrière bij Club Madrid gewonnen heeft. Hij toont haar zijn oude Ford
die al meer dan vier jaar werkloos in de garage staat. Hij heeft daarmee per
ongeluk een kind doodgereden en kwam daarna in de gevangenis terecht. De zaak
vreet nog steeds aan hem. Later tijdens het avondeten vertelt de moeder tegen
Nina dat zij in het begin van haar huwelijk veel moeite had om zwanger te
worden en dat ze hun eerste zoon, Manny, adopteerden.
Aan het strand zou je een hartstochtelijke romance
verwachten, maar het blijft allemaal erg platonisch. Nina vertelt hoe schraal
haar gezinsachtergrond is vergeleken met die van José.
Het is alsof de slordig rondgestrooide flashbacks de vaart in
het verhaal moeten houden. Onder andere van Helen met wie José eerder iets had
en die leidde tot een abortus in het ziekenhuis, waarbij José druk rozenkrans
biddend de tijd verdoet, al was dat misschien eerder een naargeestige fantasie
van José dan dat het op werkelijkheid berust.
Al met al is Bella
teveel een katholieke feel good movie
met een vader die zegt dat alle vrouwen van bloemen houden, José en Nina romantisch
gearmd in het maanlicht bij de branding zitten en José die zich met zijn broer
verzoent, ook al is die nog niet veel verandert.
Hier
een trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten