Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 20 april 2013

The next life (2011), documentaire van Fan Jian



De terugkeer van een overleden dochtertje

De aardbeving in Sichuan in 2008 kostte het leven aan bijna 70.000 mensen waaronder ruim 5000 schoolkinderen. Filmmaker Fan Jian zoomt in op een deelaspect van deze menselijke tragedie: het verwoeste leven van Zhu en zijn vrouw Ye Hongmei, die de kleren van hun omgekomen achtjarige dochtertje uit hun oude huis halen, die vanaf de brug in de rivier werpen en naar hun kleine noodwoning lopen.

Het is in de herfst van 2009. Zegevier over de ramp door de wederopbouw, staat er geschreven op een monument. Af en toe zien we beelden van het nieuwe snelspoor naar Chengdu. Verderop wordt de ramp herdacht op de kleurige begraafplaats met vlaggetjes en windmolentjes van de kinderen van basisschool Xinjian. Op de plek van de school is een moestuin ingericht. Er zijn hartbrekende archiefbeelden van een een meisje dat stiekem op haar vingers telt terwijl dat van de juf niet mag.

Hun dochtertje verzamelde lege flessen, zegt Zhu treurig. Hij kan geen lege fles zien zonder aan haar te denken en omdat hij graag bier drinkt heeft hij het moeilijk. Zijn vrouw Ye gaat naar een vruchtbaarheidskliniek in Chengdu om opnieuw zwanger te worden.

Adoptie is toch anders, zegt Ye. Zhu zou dan zeker weer een meisje willen. Ye wil dat hij aan het werk gaat, zodat ze een andere woning kunnen betrekken, maar Zhu is zo snel niet. Hij koopt wel een kool op de markt en is verheugd over kleren die vanuit Beijing zijn opgestuurd.
Een vriendin van Ye bevalt via een reageerbuis van een zoon.

In het voorjaar van 2010 is Ye verzwakt door het vele bloedprikken. Als ivf niet lukt draait het op een scheiding uit, denkt Ye. Tijdens een collectieve schoonmaak van de begraafplaats wordt geld verbrand om de geest van het kind terug te laten keren.

Ye en Zhu gaan per taxi naar het ziekenhuis. Daar worden eitjes van Ye uit haar lichaam gehaald en samengebracht met het sperma van Zhu. Ye is misselijk na de ingreep. Met de trein gaan ze terug naar huis. Later keren ze terug naar het ziekenhuis. De bevruchte eicel wordt geïmplanteerd. Ye moet twee weken in het ziekenhuis liggen. Zhu ligt op een bed naast haar.
De man van Goa, een ander stel, wil naar huis, maar Zhu raadt hem dat af. Zhu is teleurgesteld als blijkt dat Goa zwanger is en naar huis mag en drinkt tot afgrijzen van Ye bier. Hij hoort dat er bij Goa twee eitjes zijn geplaatst. Hij zou een jongen weggeven. 

Tijdens het drakenbootfeest worden wensballonnen afgestoken. Ye blijkt echter niet zwanger en het stel mag naar huis. Ye ontbijt voordat ze de trein nemen in een restaurant terwijl Zhu rokend rondloopt. Hij neemt een telefoontje aan en laat Ye het teleurstellende nieuws overbrengen.

Drie maanden later zitten ze in de moestuin. Zhu verwijdert insecten van de gewassen. Ze gaan naar de oude flat en halen meer kleren op die ze opnieuw vanaf de brug in de rivier werpen.

Een maand daarna blijkt Ye toch zwanger. Hun dochter is teruggekeerd, zegt Zhu. Hij besloot het heuglijke feit te vieren met de aankoop van drank. In mei 2011, drie jaar na de aardbeving, bevalt Ye via een keizersnede van een jongetje (zie foto). 

The next life is opgedragen aan hen die te vroeg hun geliefden verloren.
Hier een trailer op vimeo.

1 opmerking:

  1. Alleen die namen al doen me zo ontzettend denken aan die films van de rode lantaarn. Louise, o mijn god, ik had eigenlijk helemaal vergeten dat ik haar nog had., ik heb in geen tijden meer aan haar gedacht. maar goed, louise bevochtigde de bank met haar tranen en als ik haar dan wilde troosten noemde ze mij Zuwang Zie.

    BeantwoordenVerwijderen