Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 20 april 2013

Filmrecensie: About Elly (2009), Ashgar Farhadi






Iraans psychologisch en cultureel drama rond een knappe schooljuf.

About Elly begint vrolijk. Drie auto’s rijden achter elkaar aan. In een tunnel hangen de vrouwen uit het raam en roepen de echo op. Ze passeren een camping langs de rivier. Er volgt een picknick. Het blijkt een groep vrienden die elkaar van de universiteit kennen. Er zijn kinderen bij, een net getrouwd stel, een gescheiden man die in Duitsland werkt en… Elly (zie foto), een hele knappe vrouw, net als de andere vrouwen overigens. Zij gaat met de kinderen plassen. Men vraagt elkaar wie zij is. Sepideh, de vrouw van Amir, heeft haar uitgenodigd mee te gaan.

Na de picknick rijden ze naar de villa waar ze het weekend zullen doorbrengen. Helaas is de villa al geboekt. De beheerster zegt dat ze wel in het strandhuis mogen als ze dat willen, maar het is er wel vies. Haar zoontje Omid opent het hek. Een van de mannen bekijkt het toilet dat niet afgesloten kan worden, maar vindt dat het wel in orde is. Er wordt gestemd of ze op het aanbod van de beheerster zullen ingaan. Dat doen ze.

Ze beginnen met schoonmaken. Elly pakt een bezem. Wat later is ze verdwenen. Ze belt in de auto haar moeder, omdat in het huis geen verbinding is en zegt dat ze de volgende avond met de bus arriveert. Met Ahmad, die in Duitsland werkt, gaat ze boodschappen doen. Ze krijgt in de auto een telefoontje en antwoordt dat ze die later zal beantwoorden. Ze vraagt waarom Ahmad gescheiden is. Ahmad wil weten waarom ze dat vraagt. Ze is gewoon nieuwsgierig, zegt Elly. Ahmad haalt een uitspraak aan van zijn voormalige vrouw, dat een bitter einde beter is dan eindeloze bitterheid.   

Het is een vrolijke groep samen. Iedereen is bezig. De kinderen zwemmen, men doet hints en men volleybalt. De mannen roken waterpijp terwijl de vrouwen binnen met de kinderen eten. Elly onttrekt zich soms van de vrolijkheid. Dat geeft spanning aan de film. Wie is die vrouw?

Sepideh die met een groep vrouwen boodschappen gaat doen, vraagt of Elly op Arash wil letten die in het water is. Als het meisje Morvarid wil dat zij haar vlieger oplaat gaat Elly daar in op en vergeet Arash. Dat wordt in de film wel erg duidelijk gemaakt.

De kinderen rennen naar de volleyballende mannen en roepen dat Arash in het water is. De mannen schenken er eerst weinig aandacht aan, maar begrijpen dan de urgentie. Een schokkerige camera volgt ze naar de waterkant. Algemene paniek. Arash wordt gevonden, uit het water gehaald en leeft gelukkig nog. Dan blijkt Elly verdwenen. Weer paniek. De camera zit dicht op het drama. Reddingswerkers stellen het zoeken uit vanwege een ruwe zee. De politie wil de gegevens van Elly.

Ze is de juf van haar dochtertje Morvarid, zegt Sepideh. Als ze haar tas zoeken, blijkt die verdwenen. Opluchting. Tot ze van Sepideh horen dat die haar tas verborgen heeft omdat ze niet wilde dat Elly weg zou gaan. Amir wil de gsm van Elly die Sepideh in haar tas had verstopt en die door een andere vrouw gevonden is.

Ze bellen de moeder van Elly die ontwijkende antwoorden geeft. Ahmad is verslagen. Hij bekent dat hij Sepideh gevraagd heeft om Elly mee te vragen. Men geeft elkaar de schuld. Amir is woedend en slaat Sepideh neer. Men heeft inmiddels ook het nummer gebeld van het telefoontje dat Elly kreeg toen ze met Ahmad boodschappen ging doen. Men kreeg haar broer en vertelde hem dat Elly een ongeluk had gehad en in het ziekenhuis lag. De broer komt er meteen aan. 

De man die komt is niet de broer, zegt Sepideh, want Elly was enig kind. Dit is de verloofde.
Sepideh wilde Ahmad met Elly in contact brengen omdat ze van haar verloofde af wilde. Ze vragen zich af wat ze moeten zeggen en besluiten te doen alsof ze nergens van weten. Ze fluisteren ook de kinderen in dat die vooral hun mond moeten houden, een grappige scène.

Verloofde Alireza begrijpt als hij aankomt, weinig van het gebeurde. Elly is niet in het ziekenhuis, maar spoorloos. Alireza kijkt rond, vraagt of Elly over hem heeft verteld. ‘Ja,’ zegt een van de vrouwen, ‘ze miste je heel erg.’ Als Alireza naar Teheran belt om de moeder in te lichten hoort hij van de beheerster dat de man van de verdronken vrouw er was. Ze doelt op Ahmad. Alireza is in alle staten.  

Dit prachtige drama geeft een inkijkje in de Iraanse cultuur waarin het erg is als een vrouw op eigen benen staat. Minpuntje is dat het moeilijk was om iedereen uit elkaar te halen. Enige introductie zou het kijken gemakkelijker gemaakt hebben.

Hier de trailer.





1 opmerking:

  1. Dit prachtige drama geeft een inkijkje in de Iraanse cultuur waarin het erg is als een vrouw op eigen benen staat.

    De ondergeschikte positie van vrouwen begint in het O van het Middellandse Zee gebied, en gaat door tot in China.
    Met Islam heeft dat dus niet veel te maken, ook niet met Iran.
    Fosco Maraini, ‘Where four worlds meet, Hindu Kush 1959’, London 1964
    Jawaharlal Nehru, 'The discovery of India', Calcutta 1948
    John Julius Norwich, ‘Byzantium, The early centuries’, 1988, 1990, London

    BeantwoordenVerwijderen