De sympathieke Kon Kelei (zie foto) is een kindsoldaat uit Soedan die wegvlucht,
in 2001 in Nederland onderdak vindt en zich inzet voor zijn volk Dinka, dat na
het vertrek van de Engelsen door de Arabieren in Soedan werd geminacht. Hij
speelt de hoofdrol in een film over een kindsoldaat en wordt ambassadeur voor
War Child. Albert Elings geeft hem een videocamera waarop Kon zijn indrukken
van Nederland kan vastleggen.
Vermakelijk zijn de beelden van een tunnel onder de Rijn
door. Dat zouden ze in Soedan ook moeten maken, zegt Kon. Of van zijn maten in
het AZC in Gorinchem, waaronder een jongeman van Arabische afkomst die ze daarmee
plagen. In 2003 krijgt Kon in Brussel een prijs voor zijn filmwerk. Hij zegt in
zijn dankwoord dat hij asiel heeft gekregen vanwege zijn bekendheid maar ook
wel vanwege zijn voorgeschiedenis. Na de positieve uitslag van zijn laatste
tentamen voor zijn rechtenstudie is Kon beduusd. Hij herinnert zich de
voettocht met een neef naar de grens met Kenia. Hij was, ondanks zijn wonden,
een van de weinigen die de dans ontsprong. Zijn neef haalde het niet. In de
bossen bij Gorichem speelt Kon een jaar na zijn aankomst in Nederland de tocht
nog eens na, ongetwijfeld om die ervaring te verwerken.
De beelden in Nederland worden afgewisseld met die in
Soedan. Albert Elings gaat met Kon naar zijn geboorteplaats Cuey Machar. Zuid
en Noord waren 21 jaar lang in oorlog met elkaar. Over zijn gevechtshandelingen horen we niets. Kon vindt de toestand in
Soedan verbeterd sinds hij daar wegging. Ze komen aan in Khartoem waar de
moeder van Kon woont. Kon deelt stroopwafels uit. Men vindt hem mager. Zijn
moeder zegt dat Kon op zijn vijfde wegging om zijn aan te sluiten bij de
rebellen.
In een boot varen ze naar de regio Bor. Ze moeten de reis onderbreken omdat een vrouw moet bevallen, maar komen tenslotte in Cuey
Machar. Kon betreurt het dat er niets veranderd is daar. Het is er zelfs minder
geworden. Als hij daar terug zou komen met een zak geld zou hij gauw blut zijn
omdat het in zijn cultuur een sociale plicht datgene te delen wat men heeft.
Wonen in Nederland heeft echter geen zin als hij weet dat
zijn volksgenoten in Soedan verkommeren. Hij laat een stenen middelbare school bouwen
en huizen met het geld dat hij in Nederland heeft opgehaald. Het is mooi om te
zien dat kon in de hele film zichzelf blijft, deze goedlachse, betrokken
jongeman, deze nieuwbakken advocaat, docent op de nieuwe universiteit in
Soedan, iemand met een groot hart.
Hier
de trailer, waarin Kon Kelei geprononceerd in beeld komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten