Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 24 april 2013

Filmrecensie: Poetry (2010), Chang-dong Lee


Zoeken naar schoonheid in een pijnlijke werkelijkheid

In een rustige, verhalende stijl wordt vanuit de oudere, wat excentrieke werkster Mija Yang,die zich graag in bloemenjurken hult en een hoedje draagt, verteld over een tragisch incident, een verkrachting, waarbij haar kleinzoon Wook, die bij haar woont, betrokken was.

Poetry begint met het lijk van de zestienjarige Heejin dat in de Zuid-Koreaanse rivier Han drijft en gadegeslagen wordt door Wook.

Mija is op dat moment bij de dokter vanwege een tintelende arm. Ze merkt op dat ze soms niet op bepaalde woorden kan komen. De dokter van dat laatste zorgwekkender dan de arm, waarmee ze meer moet bewegen, hetgeen ze later dan ook doet door te badmintonnen met haar kleinzoon. De arts adviseert een nader onderzoek naar haar geheugen in een academisch ziekenhuis in Seoul.

Bij de uitgang van het ziekenhuis ziet ze een vrouw die hysterisch reageert omdat haar dochter dood wordt binnengebracht. Mija belt haar eigen dochter die in Pusan woont en gescheiden is over de uitkomst van het bezoek aan de dokter. Daarna wast ze de oude Kang, die half verlamd is.

Pas later hoort ze dat het dode meisje een klasgenote van Wook was. Een vader van een vriendje haalt haar op voor een lunch met andere vaders van de vriendengroep. Mija hoort dat Heejin door een groep jongens verkracht is en dat Wook daar bij betrokken was. De school houdt het geheim. De vaders willen de moeder van Heejin, een weduwe, een schadevergoeding betalen. Mija, die zelf niet al te assertief is, probeert er met Wook over te praten, maar de jongen verschanst zich achter stilzwijgen onder de dekens. Mija vraagt zich vertwijfeld af hoe ze aan geld moet komen om de schuld af te betalen.  

In Poetry wordt niet veel uitgelegd, maar wel getoond. Mija gaat de kerk binnen waar een dienst wordt gehouden voor het dode meisje, maar vlucht als ze wordt aangestaard door de familie. Bij de uitgang neemt ze een portretje mee van het meisje en zet dat later op tafel voor Wook die doet of zijn neus bloedt. Ze kijkt in het scheikundelokaal van de school waar de verkrachting heeft plaatsgevonden. Ze loopt naar de brug waar Heejin vanaf gesprongen is, verliest haar hoedje en krijgt regendruppels in haar aantekenboekje.

Naast het drama gaat Poetry over poëzie, over inspiratie, het gebrek eraan en hoe tot een gedicht te komen. Mija doet - ook vanwege haar beginnende Alzheimer, die werd vastgesteld in Seoul - een poëziecursus, waarbij het op de eerste plaats gaat om kijken, hetgeen Mija vaak oefent, bijvoorbeeld door het kijken naar het bladerdek van een boom. Ze gaat ook naar een voordrachtsavond waar dichters eigen of andermans werk voordragen. Ze houdt niet van de seksueel getinte toespelingen van een politieman en vraagt een vrouw wat ze moet doen om een gedicht te schrijven. De vrouw adviseert har om op te schrijven wat ze voelt.

De verschillende ingrediënten worden door Chang-dong Lee (1954) prachtig samengevoegd tot een eersteklas gerecht. Hier een van de trailers.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten