Zoeken naar schoonheid in een pijnlijke werkelijkheid
In een rustige, verhalende stijl wordt vanuit de oudere, wat
excentrieke werkster Mija Yang,die zich graag in bloemenjurken hult en een
hoedje draagt, verteld over een tragisch incident, een verkrachting, waarbij
haar kleinzoon Wook, die bij haar woont, betrokken was.
Poetry begint met het
lijk van de zestienjarige Heejin dat in de Zuid-Koreaanse rivier Han drijft en gadegeslagen
wordt door Wook.
Mija is op dat moment bij de dokter vanwege een tintelende
arm. Ze merkt op dat ze soms niet op bepaalde woorden kan komen. De dokter van
dat laatste zorgwekkender dan de arm, waarmee ze meer moet bewegen, hetgeen ze later
dan ook doet door te badmintonnen met haar kleinzoon. De arts adviseert een nader
onderzoek naar haar geheugen in een academisch ziekenhuis in Seoul.
Bij de uitgang van het ziekenhuis ziet ze een vrouw die
hysterisch reageert omdat haar dochter dood wordt binnengebracht. Mija belt
haar eigen dochter die in Pusan woont en gescheiden is over de uitkomst van het
bezoek aan de dokter. Daarna wast ze de oude Kang, die half verlamd is.
Pas later hoort ze dat het dode meisje een klasgenote van
Wook was. Een vader van een vriendje haalt haar op voor een lunch met andere vaders
van de vriendengroep. Mija hoort dat Heejin door een groep jongens verkracht is
en dat Wook daar bij betrokken was. De school houdt het geheim. De vaders willen
de moeder van Heejin, een weduwe, een schadevergoeding betalen. Mija, die zelf niet
al te assertief is, probeert er met Wook over te praten, maar de jongen
verschanst zich achter stilzwijgen onder de dekens. Mija vraagt zich vertwijfeld
af hoe ze aan geld moet komen om de schuld af te betalen.
In Poetry wordt
niet veel uitgelegd, maar wel getoond. Mija gaat de kerk binnen waar een dienst
wordt gehouden voor het dode meisje, maar vlucht als ze wordt aangestaard door
de familie. Bij de uitgang neemt ze een portretje mee van het meisje en zet dat
later op tafel voor Wook die doet of zijn neus bloedt. Ze kijkt in het
scheikundelokaal van de school waar de verkrachting heeft plaatsgevonden. Ze loopt
naar de brug waar Heejin vanaf gesprongen is, verliest haar hoedje en krijgt
regendruppels in haar aantekenboekje.
Naast het drama gaat Poetry
over poëzie, over inspiratie, het gebrek eraan en hoe tot een gedicht te komen.
Mija doet - ook vanwege haar beginnende Alzheimer, die werd vastgesteld in
Seoul - een poëziecursus, waarbij het op de eerste plaats gaat om kijken,
hetgeen Mija vaak oefent, bijvoorbeeld door het kijken naar het bladerdek van
een boom. Ze gaat ook naar een voordrachtsavond waar dichters eigen of
andermans werk voordragen. Ze houdt niet van de seksueel getinte toespelingen van
een politieman en vraagt een vrouw wat ze moet doen om een gedicht te schrijven.
De vrouw adviseert har om op te schrijven wat ze voelt.
De verschillende ingrediënten worden door Chang-dong Lee
(1954) prachtig samengevoegd tot een eersteklas gerecht. Hier een van de trailers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten