Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 27 april 2013

Filmrecensie: And when did you last see your father ? (2007), Anand Tucker



Dichter worstelt levenslang met onmogelijke vader

Anand Tucker zoomt in op een onmogelijke Brits vader zoon relatie. De verhoudingen tussen de twee zijn meteen duidelijk in een scène waarin het doktersgezin Morrison naar een racewedstrijd gaat en in de file komt te staan. Vader Arthur passeert zwaaiend met zijn stethoscoop de lange rij auto’s en roept dat hij naar een spoedgeval moet. Als hij eenmaal op het terrein komt, blijkt hij de verkeerde ingang te hebben. Hij weet echter de wachter over te halen hem door te laten omdat zijn zoontje Blake achterin heel nodig moet plassen. Blake kijkt daarbij heel benauwd. Hij ziet zijn vader als onoverwinnelijk, iemand die altijd alles voor elkaar kreeg door de waarheid te verdraaien.

De film schakelt over naar Londen in 1989. Blake gaat als dichter zijn acceptatiespeech houden. Zijn vrouw Kathy wil dat hij haar ook noemt en dat doet hij dan ook, niet zonder erbij te vertellen dat ze hem dat gevraagd heeft. Zijn vader is nog steeds boos dat zijn zoon geen dokter is geworden. Dat had hem financieel meer opgeleverd dan een dichterschap. Zuinigheid is dan ook een belangrijke karaktertrek van de vader.

Niet lang daarna ligt hij in het ziekenhuis met darmkanker. De dokter zegt tegen Blake dat hij weinig meer voor zijn vader kan doen. Hij gaat terug naar huis om te sterven. Blake helpt zijn moeder. Zijn vader vindt dat hij geen slechte vader is geweest. Hij roept Blake op de administratie uit te zoeken. Tot op het eind blijft de relatie zoals hij was, tot verdriet van Blake.

Hoe lang is het geleden dat we het laatst je vader gezien hebt? Het is een vraag die in de film gesteld wordt aan de vader na de dood van de opa van Blake, ook door darmkanker. De vraag is ook van toepassing op de relatie tussen Arthur en Blake en misschien op ons allemaal. Hoe staat het met onze contacten? In hoeverre laten we onszelf aan de ander zien en willen we de ander zien?  

De film is doorspekt met flashbacks vanuit het hoofd van Blake, die aangeven dat hij de verhouding met zijn vader niet verwerkt heeft. Steeds keert hij terug naar zijn jeugd en speciaal naar het jaar 1962 toen de Cuba crisis uitbrak over raketten die de Russen tot afschuw van de Amerikanen op Cuba gestationeerd hadden. Een van de meest stuitende voorvallen is een gezamenlijk kampeertocht tussen vader en zoon in de Yorkshire Dales. De vader heeft zelf waterbestendige slaapzakken vervaardigd maar die houden hen niet droog als ze hun tent net voor de regen in een overloopgebied naast de rivier hebben opgezet. Met takken omdat de vader de tentstokken vergeten is, iets dat hij natuurlijk zijn zoon verwijt.

De toenemende haat vindt een uitweg in de seksualiteit. Blake worstelt ermee. Hij wil niet als maagd sterven in een wereld waarvan de toekomst onzeker is. Als het nieuwe Schotse dienstmeisje Sandra hem na een uitstapje vraagt of hij vreemd is gegaan, zoent hij haar wild en is de verhouding een feit, maar Sandra wil niets onaardigs van Blake over zijn vader horen.

Zijn vader heeft op zijn beurt een verhouding met tante Beaty, de depressieve zus van zijn vrouw met een slecht huwelijk. Ze heeft een dochter Josie. Ze maken uitstapjes waarbij de moeder, eveneens een arts, thuisblijft. De vader gebiedt, eenmaal bij een picknickplek gekomen, de kinderen te gaan spelen en blijft achter met tante. Blake kijkt vanuit een boom wat er bij de auto gebeurt, maar kan te weinig zien, gaat hoger en valt uit de boom. Met een pijnlijke arm gaat hij terug. Zijn vader, die met tante in de auto zit, behandelt de wond en zegt dat hij beter niets tegen zijn moeder kan zeggen. Blake denkt later dat Josie een kind van zijn vader is en ondervraagt zijn tante daar later over na de dood van zijn vader.

Er zijn meer interessante relaties zoals die tussen Cathy en Blake, tante Beaty en Blake en de latere relatie tussen Blake en Sandra in deze boeiende film, die waar gebeurd is. Wellicht door het laatste is de plotlijn niet zo sterk. Het blijft meer een verkenning van gevoelens, maar die maken deze op en top Engelse film met een prachtige sfeer van de beginjaren zestig op zich tot een waar genoegen om te bekijken.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten