Irakezen tussen twee vuren
Op 19 november 2005 vond in Irak een drama plaats dat het
leven kostte aan vierentwintig Iraakse burgers in de stad Haditha. Aanleiding
was de dood door een bermbom van de Amerikaanse marinier Cuthbert in een straat
die door een buitenwijk liep. Als represaille maatregel moordden zijn collega’s
eerst vijf onschuldige mannen in een auto uit (foto links ) en daarna een groep naaste
bewoners, die een ceremonie vierden ter gelegenheid van de besnijdenis van het
jongetje Abdul.
De bom wordt geplaatst door een tweetal Irakezen, die eerder
tegen Saddam vochten en inmiddels de Amerikanen zien als bezetters. De jongere
heeft een video winkel en verkoopt geweldsfilms aan Amerikaanse soldaten, de
ander, Achmad is een zorgzame vader, die het betreurt als er een Engelse leraar
bij een aanslag door Al Qaida gedood wordt. Dat neemt niet weg dat hij toch een
bom haalt bij deze terroristen. Het is voor de goede zaak, de jihad. Vooraf
gebruikt hij wel een mondspray want de terroristen zijn tegen het gebruik van
alcohol. Niet dat de spray werkt. Men ruikt de alcohol en waarschuwt dat de drankhandelaren
moeten stoppen want anders gaan ze eraan. Onderwijl houden de Amerikanen hun
patrouilles en bereiden de buurtbewoners van Haditha zich voor op hun
ceremonie.
De aanslag wordt met veel spanning door de Brit Nick
Broomfield in beeld gebracht. De tijd die onderin meeloopt, werkt daaraan bij. Bermbommen
zijn aan de orde van de dag. De soldaten worden ervoor gewaarschuwd en voor gek
verklaard als ze de wagen uitgaan om in de berm te plassen.
Als Achmad en de jongere de bom opgehaald hebben, moeten ze
langs een Amerikaanse wegversperring. Zij zijn zeer opgelucht als ze daar
ongeschonden langs komen.
Onder de bewoners van de wijk bevindt zich een jong stel: Rashid
en zijn zwangere vriendin Hiba. Als ze na het vrijen samen onder de douche
staan, ziet Hiba dat er aan de weg een bom wordt geplaatst en reageert overstuur.
De bomleggers verschansen zich in een appartement in aanbouw in de buurt. De godsdienstige
vader van Rashid gaat naar de de geestelijk leider die het probleem sust. Onderwijl
wordt de bevolking met drones in de gaten gehouden. Een man met een schop wordt
zonder pardon vanuit de lucht neergemaaid, net als een groep mensen dat een
verdachte indruk maakt. Ook Rachid moet eraan geloven. Gewoon door een kogel
uit een mitrailleur.
Duidelijk is de onmogelijke positie waarin de bevolking
verkeerde. De Amerikaanse soldaten tonen weinig moreel. Ze weten niet wat ze in
Irak doen, reageren opgefokt, slaan rauwe taal uit met veel seksuele
toespelingen en plagen elkaar voortdurend. Een van hen ziet zijn opdracht
vooral als een hertenjacht. Ze worden daartoe gestimuleerd door de taal van
president Bush, die zich niet laat intimideren door een stelletje boeven. Ook
de Iraakse terroristen tonen weinig coulantie. Achmad en zijn compagnon
vluchten na de aanslag naar de moskee om in aanwezigeid van de imam de
represaille maatregelen van de Amerikanen te filmen. De twijfel bij Achmad over
de gevolgen van hun actie worden door de imam de kop ingedrukt. Hij geeft de
mannen een envelop met geld voor hun goede daden.
Toch zijn er onder hen ook die het goed voor hebben met de
bevolking. Korporaal Ramirez is een voorbeeld van een soldaat met een geweten.
Hij vraagt op een bepaald moment of hij geen dokter kan bezoeken vanwege
nachtmerries maar dat wordt hem niet toegestaan. Pas tijdens zijn verlof kan
hij naar een dokter. Na de tegenmaatregelen voelt hij zich ziek en eenzaam. Hij
doorziet de truc om militairen af te schepen met medailles en hen verder aan
hun lot over te laten. Als Time magazine vier maanden later de actie van de
militairen openbaar maakt, krijgt Ramirez ook nog eens de schuld. Zo gaat dat
in die wereld.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten