Zwaar misbruikte dochter kiest eindelijk voor zichzelf
Hoe te overleven als je zestien jaar oud bent, door je
ouders bent verwaarloosd, mishandeld, verkracht en voor de tweede keer zwanger
bent? Het is 1987. De zwarte Claireece Jones - met als tweede naam Precious -
woont met haar moeder in Harlem en wordt behalve door haar ook gepest op
straat. Ze heeft alleen een leraar die haar bemoedigt maar hij kan haar,
vanwege haar zwangerschap, niet op school houden. De rector wil met haar moeder
praten over de situatie, maar dat zal niet lukken, weet Claireece. De moeder
zit voor de televisie, eet wat haar dochter haar voorschotelt, tenminste als
het haar aanstaan en zelfs dan kan Claireece een stortvloed aan scheldwoorden
of zelfs een asbak of een glas naar haar hoofd krijgen.
Om staande te blijven stelt Claireece zit voor dat ze een
ster is op muziekgebied en in de spotlights voor een groot publiek zingt. Soms
ziet ze zichzelf in de spiegel als een gewoon blank meisje in plaats van een
zwarte dikzak of ze slaat haar fotoalbum open en fantaseert dat de foto’s,
zoals van haar leraar, haar bemoedigen. Ze kijkt ook wel thuis naar een film en
zichzelf ziet, terwijl haar moeder haar vriendelijk eten voorzet.
De rector belt aan, maar de deur gaat niet open. De moeder
vreest een controle van de sociale dienst. Door de intercom noemt de rector de
naam van een school die geschikter is voor Claireece. Die is gevestigd op de
elfde verdieping van een torenflat en heet Each one – teach one.
Aanvankelijk komt ze niet binnen omdat ze geen papieren van haar oude school
heeft. Omdat ze spijbelt krijgt ze geen uitkering. Omdat ze honger heeft
bestelt ze een emmer kip in een fastfoodrestaurant en rent ermee de deur uit.
Claireece komt in een klein klasje pubermeisjes dat
begeleidt wordt door juf Blu Rain die erg betrokken is bij haar leerlingen. Ze
moeten allemaal zeggen waar ze goed in zijn. Claireece weet eerst niets te
bedenken, maar zegt dan dat ze goed kan koken, want dat doet ze dagelijks voor
haar moeder. Juf Blu Rain zet een alfabetiseringsprogramma in en laat de
meisjes in een dagboek schrijven en daaruit voor de klas voorlezen.
Haar moeder zendt haar naar de sociale dienst om hun
uitkering veilig te stellen. Medewerkster Weiss (een mooie rol van Mariah
Carey) wil alles weten van de persoonlijke toestand van Claireece: ze vertelt
over haar vader die al eerder een kind met het syndroom van Down bij haar
maakte, dat door haar grootmoeder wordt opgevoed.
Als Claireece bevallen is van Abdul communiceert ze met de
juf aan de hand van haar dagboek. Claireece wil haar kind dit keer houden. Blu
Rain probeert haar te ondersteunen, maar als Claireece met de baby thuiskomt is
het meteen weer hommeles. Moeder voelt zich door haar dochter in de steek
gelaten en gooit haar een televisietoestel na. Claireece ondernacht in de
school. Blu Rain probeert opvang te regelen.
Als ze eenmaal in het opvangtehuis is komt haar moeder op
bezoek en vertelt dat haar vader aan Aids overleden is. Claireece is
aangeslagen, maar Blu Rain houdt haar voor dat de baby van haar houdt en zij
ook. De moeder wil mee naar de sociale dienst. Daar bekent ze haar wandaden.
Claireece heeft met haar te doen, maar wil niet meer terug naar huis. It took a long time, aldus de soundtrack.
Door de film heen horen we het commentaar van Precious.
Helaas is ze niet zo goed te verstaan, maar haar verhaal komt wel binnen door
de harde soulmuziek, de heftige beelden en het goede acteerwerk. Precious
is een bewerking van de roman Push (1996) van Sapphire, een pseudoniem
van Ramona Lofton.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten