Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 2 februari 2013

Filmrecensie: Cinema, aspirinas e urubus (2005), Marcelo Gomes


Sympathieke anti-oorlogsfilm

Achter de lichtvoetige titel Cinema, aspirine en gieren gaat een fraaie, zich rustig ontwikkelende roadmovie schuil over de Duitse Johann Hohenfels, die, om aan de Tweede wereldoorlog te ontsnappen, als ober op een schip ging werken en in Brazilië terechtkwam en als handelsreiziger in aspirine ging werken, dat net nieuw was en een middel moest zijn tegen alle tegenslagen in het leven.

Aan het begin van zijn debuutfilm brengt Marcelo Gomes de warme dorre binnenlanden van wazig steeds scherper in beeld gebracht samen met de buitenspiegel van de vrachtwagen waarin we het gezicht van Johann zien. Hij is al een paar maanden onderweg en via Triunfo op de terugweg naar Rio de Janeiro. Via de radio hoort hij berichten over het verloop van de oorlog. Als het te heet wordt, kleedt hij zich uit en gooit een jerrycan water over zich heen.

Hij is niet te beroerd om lifters mee te nemen. Na een jager die al gauw weer uitstapt als hij een prooi heeft ontdekt, staat Ranulpho langs de kant van de weg. Hij is op weg naar Rio om daar aan de kost te komen. Hij helpt Johann in de dorpen met het opbouwen van het filmdoek waarop, voor de verkoop begint, reclamefilms voor aspirine vertoond worden. Tijdens de reis eten ze blikvoer. Ranulpho vertelt over inwoners die naar het Amazone gebied trekken om op de rubberplantages te werken.  

Ze pikken Jovelina op die na een ruzie met haar vader op weg is naar haar zus in Recife. Johann vrijt met haar. Als ze de mannen verlaten heeft, wordt Johann gebeten door een slang en maakt een zware tijd door. Hij vertelt Ranulpho dat hij uit Duitsland is gevlucht omdat hij bang was om dood te gaan. Ranulpho zegt dat hij eerder in de hoofdstad was en bang was van honger te sterven. Om Johann te ontzien leert Ranulpho de vrachtwagen te besturen. Wellicht kan hij straks ook voor die aspirinefabriek werken.

Triunfo komt in zicht. Ze willen zich daar laten vollopen en daarna naar de hoeren. Johann raakt bij binnenkomst in de stad meteen van zijn voorraad af omdat een ondernemer die opkoopt. Diens vrouw, een sterrenkijkster die uit Frankrijk afkomstig is, vrijt met Ranulpho terwijl Johann en de ondernemer de zaken afhandelen. Als Johann de volgende dag zijn post ophaalt, blijkt dat Brazilië de oorlog heeft verklaard aan Duitsland. Hij heeft de keuze tussen het land verlaten of naar een concentratiekamp. Overstuur gooit Johann zijn radio met de onheilstijdingen kapot en werpt zijn paspoort in de struiken. Hij is niet in de wieg gelegd om anderen te vermoorden. Met een slok drank op stellen de mannen zich voor dat ze elkaar als tegenstanders op het slagveld zouden tegenkomen en wat er dan zou gebeuren.

Met een kater rijden ze verder. Johann heeft besloten de vrachtwagen achter te laten en met de trein naar de Amazone te gaan, om daar te gaan werken. Hij wil dat Ranulpho met hem meegaat. Als ze temidden van anderen op het perron zitten, zegt Ranulpho dat hij toch liever niet meegaat. Als vrienden gaan ze uiteen. Intens blij rijdt Ranulpho met de vrachtwagen verder.

Anders dan de drukte van de steden in Brazilië toont deze anti-oorlogsfilm het rustige leven in de binnenlanden. De figuur Johann wordt sterk gepeeld door Peter Ketnath. Eindelijk eens een hoofdpersoon die geen kwaad in de zin heeft.

Hier een trailer. De film is in zijn geheel op YouTube te zien.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten