Elk initiatief om de wereld te verbeteren is meegenomen. De
structuren zijn taai en de mensen aan de top geven hun machtsposities niet
zomaar op. In 2004 speelden de anti-globalisten Andy Bichlbaum en Mike Bonanno,
twee mannen in nette pakken en met een nepwebsite, al eens de in de film Yes
men, vijf jaar later tonen ze op geestige wijze nieuwe eigenzinnige
projecten.
We zijn in Parijs, vroeg in de ochtend. Andy loopt, gefilmd
door Mike, zichtbaar nerveus naar de studio van BBC World om daar, twintig jaar
na de chemische ramp in Bhopal waarbij 18000 doden vielen en het milieu zwaar
werd verontreinigd, een toezegging te doen namens Dow Chemical, die het bedrijf
Union Carbide overnam maar nooit met geld voor de getroffen bevolking over de
brug kwam. Ze hebben dan al een financieel congres toegesproken waarbij ze, aan
de hand van een verguld skelet de menselijke risico’s bagatelliseerden van
bedrijven als Dow Chemical en ook nog geïnteresseerden aantrokken.
Na een BBC-uitzending over Bhopal wordt Andy als Jude
Finisterra uitgenodigd om namens het bedrijf voor de televisie te spreken. Hij
zegt daarin dat Dow de verantwoordelijkheid aanvaardt en hij belooft twaalf
miljard dollar om de verontreiniging op te ruimen en de zieke bevolking te
helpen. Dat is groot nieuws, de koers van Dow zakt, maar al gauw valt Jude door
de mand. De BBC verontschuldigt zich, vindt het zelfs unfair om de Indiase
bevolking valse hoop te geven. The Yes Men gaan daarop naar de miljoenenstad
Bhopal. Ze horen daar dat de bevolking achter hun actie stond. Dow zuivert
enkel zijn eigen naam met reclamefilmpjes. Een effectenhandelaar vertelt hen
over de paniek op de beurs. Hoe kan het zijn dat iets wat slecht is, goed
gevonden wordt en omgekeerd?
Op vergelijkbare wijze spreken ze een olie-congres toe. Ze
delen kaarsen uit van het merk Vinoleum, gemaakt van de lichamen van
slachtoffers van de klimaatverandering. Hoewel ze voortijdig worden afgevoerd,
trekken ze wel de belangstelling van de pers. De ramp van orkaan Katrina werd
in de hand gewerkt doordat Exxon de moerassen rond New Orleans liet verslonzen.
Tijdens een congres voor verzekeraars over de wederopbouw introduceren de Yes
Men een rond opblaaspak, SurvivaBal genaamd (zie foto), dat bestand is tegen rampen.
Opnieuw zijn er geïnteresseerden die hun plan serieus nemen, maar de actie is
weer geen succes. Onder het motto dat de stomste mensen, zoals Milton Friedman,
voor de slimsten doorgaan, zetten ze hun acties voort.
Tijdens de wederopbouw in New Orleans sloegen ondernemers
hun slag. Zij zetten, gesteund door de overheidsdienst HUD, in op particuliere
stadsontwikkeling waardoor oorspronkelijke bewoners dakloos werden. Andy
spreekt, na een introductie van de burgemeester van New Orleans, als René Oswin
van de HUD, de zaal toe. Hij komt terug op het eerdere beleid en wil de
daklozen hun huizen teruggeven. Het publiek is enthousiast, maar een kritische journalist
ruikt onraad. Nadat de Yes Men hun stunt hebben bekend, schaart hij zich achter
de actie.
De Yes Men zijn niet tevreden. Overal raken mensen hun huis
kwijt, de inwoners van Bhopal lijden nog steeds en de klimaatverandering gaat
maar door. Het vraagt de inspanning van miljoenen om de wereld te redden. We
zien beelden van de Occupy-beweging en Obama. De freemarketeers, die eerder in
het programma vrijuit hun neo-liberale ideeën mochten uiten, bestaan echter nog
steeds. De Yes Men maken samen met vele New Yorkers een speciale editie van de
New York Times met goed nieuws, zoals over een nieuwe zorgwet, het einde van de
oorlog in Irak en acties tegen de klimaatverandering. De inwoners reageren
verrast als ze een krant in handen geduwd krijgen. Let the good news happen.
Hier
de trailer, die begint met de prachtige kop van Jude Finisterra in de
BBC-studio in Parijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten