Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 9 januari 2013

Marc Josten en Rob Smits over Kroongetuige, VPRO-Boeken, 23 december 2012


Een gesprek over de toestand van de huidige advocatuur

Kroongetuige is een sleutelroman over voormalig opsporingsambtenaar Denise de Wit, die als strafpleiter aan het werk gaat en de kroongetuige beter kent dan haar lief is, maar daarover gaat het gesprek niet, wel over weinig serieuze advocaten, een beeld dat deze week door rechters nog eens bevestigd werd.

Wim Brands begint over de samenwerking van het schrijversduo, dat bestaat uit journalist Marc Josten en openbaar aanklager Rob Smits. Josten zegt hierover dat ze eerst op een boot algemene sessies houden over een nieuw boek met een actueel thema. Smits voegt daaraan toe dat ze, behalve een spannend verhaal, ook zaken aan de orde willen stellen die in de advocatuur spelen. Hoofdpersoon in Kroongetuige is een mengeling van Bram Moskovicz en andere spraakmakende collega's, die te dicht op de cliënt zitten, terwijl een advocaat het algemeen belang en een goede rechtsgang in de gaten dient te houden. Smits zegt dat het verleidelijk is mee te gaan met criminele cliënten, omdat het slimme, streetwise ondernemers zijn omringd door mooie vrouwen, boten en snelle auto’s. Volgens Josten kwam zo’n vijfentwintig jaar geleden de glitter in de rechtsspraak binnen en het idee dat Greed is good.

Over de verdere samenwerking wat betreft het schrijven horen we niets meer. Brands gaat door over de manier waarop advocaten van zich laten spreken, zoals in populaire praatprogramma’s.
Smits heeft daar geen oordeel over, maar het gevaar bestaat wel dat men afglijdt als men meedoet met de glamourcultuur. Josten voegt daaraan toe dat tijdens de opkomst daarvan, vijfentwintig jaar geleden dus, communicatiemedewerkers werden ingezet door advocatenkantoren om de naamsbekendheid te promoten. In de beeldvorming in de media volgde een omkering van de antiheld in een held. Smits verwerpt in dit verband het optreden van Holleeder in College Tour. De verdachte gaf helemaal geen college. Zo’n uitzending gaat over een grens. Het gaat om kijkcijfers. Een wereld waarin imago’s belangrijker zijn dan professionaliteit, zoals ook in Kroongetuige blijkt. Een advocaat hoort niet in quotes te spreken. Volgens Josten werd de trend gezet door de commerciële omroep die brengt wat de kijker vraagt. Zoiets leidt tot een uitzichtloze weg die niets meer met de werkelijkheid van doen heeft. Hij haalt David Bowie aan die Hitler de meest sprekende persoon van de twintigste eeuw vond.

Inmiddels valt men in herhaling. Smits zegt dat het een algemene tendens is om zo gemaakt te gedragen, dat het ook in de politiek niet anders is en dat jongeren moeten oppassen om niet dit pad op te gaan. Gelukkig zien we dit gedrag nog niet in de rechtszaal, maar er zijn wel elementen die erbij horen zoals de wrakingen tijdens het proces tegen Wilders. Josten heeft waardering voor een recente actie van rechters in Leeuwarden, die zich niet de wet lieten voorschrijven door ondernemers. Volgens Smits willen rechters de diepte in gaan, zich van alle kanten op de hoogte stellen van een zaak.

Terwijl Brands nog eens opmerkt dat de werkelijkheid dus geruststellender is dan de weergave ervan, waarschuwt Josten nog eens voor korte lontjes, grote monden en het zich inlaten met de maffia. Het gevaar van het denken in quotes, zegt Smits tot besluit, is dat het leidt tot vervlakking. Daarbij passeert men een grens waarin men gelooft in beelden en imago’s. 

    

Geen opmerkingen:

Een reactie posten