Filmrecensie: Rat Fever (2011), Claudio Assis

Profeet van de liefde, de seks en de vrijheid

Abyss world, in een gedicht met deze woorden neemt de Braziliaanse dichter Zizo de kijker mee de rivier op, de stad Recife in met de onvermijdelijke sloppenwijken, waar een anarchistische groep probeert te overleven. Zizo maakt reclame voor zijn krant Febre do Rato, dat het opneemt voor de misdeelden, de onderliggenden of hoe je de armen der aarde ook mag noemen.

Deze zwart-wit film gaat niet alleen over politiek, maar over het hele leven inclusief seks, dat daarin een belangrijke plaats inneemt. Mannen zoals Potty Mouth vormen samen een bandje en laten zich laatdunkend uit over Zizo die het alleen met oude vrouwen zou doen zoals Angel met wie hij regelmatig de regenton in kruipt om zijn libido te binnen de perken te houden.

Spade is een vriend van Zizo. Ze kennen elkaar vanaf de begrafenis van de vader van Zizo. Spade heeft problemen met zijn vriendin Wanessa. Spade is jaloers dat ze met haar lange blonde haren andere mannen verleidt. Zizo heeft met zijn vriend te doen. Wat is dit voor een wereld waarin seks zonder plezier beoefend wordt? Het is als voetballen zonder bal.

Op een feestje van Zizo koppelt hij Spade en Wanessa weer aan elkaar. Later op de avond ziet hij tijdens een film, die hij zelf gemaakt heeft, de knappe Eneida, die echter niet op zijn advances in gaat. Ze vindt hem meer het type van een advertentieverkoper, zoals hij vaak in zijn auto door de buurt rijdt om zijn krant aan de man te brengen en de revolutie te prediken.

Zizo lijdt onder haar afwijzing. Vooral zin pik heeft het er moeilijk mee. Hij probeert geduld op te brengen met Eneida, die een oudere moeder heeft en een jongere vader die jaloers is op haar vriendjes en onderhoudt vriendschap met haar (zie foto).

‘De score is onvoldoende maar de wedstrijd is goed,’ zegt hij tegen Spade over zijn veroveringstocht. Zizo kalkt een liefdesgedicht op zijn lijf. Ook Eneida heeft de behoefte iets voor Zizo te doen. Ze werpt zich, als hij afwezig is, naakt op het fotokopieerapparaat en plakt de verschillende vellen papier aan elkaar. Als Zizo met haar samen is op een boot en zij moet plassen staat ze hem toe dat hij naar haar kijkt, maar meer ook niet. Zizo kruipt maar weer met Angel in de ton. ‘Nothing sadder than a loveless love,’ verzucht hij.

Met Spade en Wanessa gaat het inmiddels ook weer minder goed. Spade is met zijn vrienden naar de hoeren geweest en daar zijn portemonnee kwijtgeraakt. Een brunette gaf hem terug aan Wanessa terwijl Spade nog lag te slapen.

Eneida komt klaar als ze het gedicht in de krant leest dat Zizo over de plassende vrouw schreef. Als Zizo op onafhankelijkheidsdag samen met zijn vriendengroep demonstreert voor meer vrijheid, verschijnt opeens Eneida, zijn muze. Hij roept haar naar de auto waarop hij staat te oreren over collectiviteit en grootheid, anarchie en seks. Als hij zich uitkleedt om het gedicht te declameren dat hij op zijn lijf geschreven heeft, kleden ook Eneida en anderen zich uit. Op het moment dat Zizo en Eneida zich in elkaars armen werpen, maakt het leger een eind aan de happening en nemen Zizo mee. 

De film is vooral mooi vanwege de hartstochtelijke roep om vrijheid en geluk dat eruit spreekt. Claudio Assis maakte in 2007 Baixio dos Bestas ofwel Bog of Beasts.

Hier de trailer.