Sociaal drama met een absurde toets
Al geruime tijd volg ik de films van Ken Loach, omdat hij op
een boeiende manier sociale omstandigheden en persoonlijke relaties met elkaar
in verband brengt. Ik heb hem daarom af en toe genoemd in mijn andere
filmrecensies, maar heb nog nooit een film van hemzelf op mijn blog
gerecenseerd. Looking for Eric, over
een fanatieke voetbalfan van Manchester United, maar in zijn dagelijks leven
wat overspannen postbode, biedt mij die kans.
Het armoedige Noord Engeland is weer het tafereel waar zich
dit sociale drama afspeelt. Postbode Eric Bishop leeft alleen met zijn twee
opgroeiende stiefzonen Ryan en Jess, die slecht willen gehoorzamen. Hij is twee
keer getrouwd geweest en zijn tweede vrouw is alweer zeven jaar geleden bij hem
vertrokken. Zijn huis is een rommeltje. Eric kan nauwelijks zijn hoofd boven
water houden. Dat is wel duidelijk in de eerste beelden waarin hij overspannen
in zijn auto een gevaar op de weg is. Uiteindelijk rijdt hij zijn auto in de
prak en belandt voor onderzoek in een ziekenhuis. Een collega van zijn werk
haalt hem op en zet Eric thuis af. Daar begint hij maar weer zuchtend zijn
stiefzonen tot de orde te roepen en het huis op te ruimen.
Aanleiding voor zijn ongeluk is, zoals we later horen, de
relatie met zijn eerste vrouw Lily Devine. Hij heeft al lang geen contact met
haar gehad, maar hun dochter Sam koppelt ze onbewust weer aan elkaar. Ze heeft
een bijeenkomst van zes weken voor haar studie en vraagt of Eric haar moeder
wil bijstaan in de verzorging van haar dochtertje. Eric gaat naar het plein
waar Lily de baby zou overdrage, maar durft de confrontatie niet aan en vlucht
in zijn auto, met hiervoor genoemde nare gevolgen. Een volgende keer lukt het
contact wel.
De voormalige Franse aanvaller van Manchester United, Eric
Cantona, gaf hem een zetje daartoe. Eric ontleende altijd al kracht aan de
identificatie met deze voetballer, maar als hij wiet rookt, staat Cantona
opeens in zijn kamer en probeert hem het vertrouwen te geven dat hij zichzelf als
voetballer eigen had gemaakt. Cantona - die zichzelf speelt - dringt er bij
Eric op aan de koffer te openen met daarin veel herinneringen zoals de
dansavonden met Lily. Daarmee ontstijgt dit sociaal drama het realisme en zet
het een stap in het absurde.
Humor ontbreekt zeker niet, bijvoorbeeld in de manier waarop
de collega’s van Eric, die zien hoe hij aftakelt, hem proberen te helpen. Een van
hen organiseert een zelfhulpbijeenkomst bij Eric thuis, waarbij ze zich een
persoon voor de geest moeten halen die hen kracht geeft. Terwijl anderen kiezen
voor Nelson Mandela of voor Elvis Presley, kiest Eric natuurlijk voor Cantona.
Helaas worden de goede intenties aan het eind van de sessie om zeep geholpen als
er hele stapels brieven uit de kast donderen die Eric nooit heeft bezorgd. De
mannen zorgen er in ieder geval voor dat de overgeschoten post toch nog bezorgd
wordt.
Helaas zitten er ook mindere kanten aan de film. Zo is het ver
gezocht dat Eric de relatie met Lily verbrak omdat de vader hem nogal minachtend
bejegende. Ook de toevoeging van het criminele circuit, waar de oudste
stiefzoon in getrokken wordt, is er wat aan vast geplakt. De politie-inval doet
erg overtrokken aan, temeer omdat Lily en Eric later op het bureau weer rustig
met elkaar zitten te praten. Tenslotte is ook het zoetige einde wat
voorspelbaar. Desondanks blijft Looking
for Eric een heel vermakelijk drama, niet in de laatste plaats door het overtuigende
acteerwerk van hoofdpersoon Steve Evets.
Hier
de officiële trailer met eerst helaas reclame.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten